(genlar, DNK bo‘laklari) millionlab nusxalarini olish imkoni tug‘ildi.
Nusxalar soni ko‘paygandan keyin, ulami oddiy laboratoriya usullari
yordamida o‘rganish osonlashadi.
Amerikalik olim yaratgan PZR usullarini eslab o'tishga urinib
ko‘ramiz. Birinchi masala, bu usulni amalga oshirish uchun qanday
birlamchi (dastlabki) komponentlar tayyorlash kerakligini aniqlash.
Bunday komponentlarga quyidagilar kiradi:
1). DNK - matritsa - DNK molekulasi yoki uning bir qismi (bu
virus yoki bakteriyani atigi birgina DNK molekulasi bo‘lish mumkin);
2). Praymerlar (20-30 juft nukleotiddan tashkil topgan, unchalik
kattalikka ega bo‘lmagan fragmentlar). Bu praymerlar o‘rganiladigan
genni oxirida joylashgan nukleotidlar ketma-ketligiga komplementar
bo‘lish kerak. Praymerlar ikki maqsadda xizmat qiladi: birinchidan,
erkin 31-uchli ketma-ketlik taqdim etilib, DNK - polimerazani ishga
tushirib yuboradi; ikkinchidan, fermentni DNK ni faqatgina nusxala-
nishga tanlangan qismi doirasidagina ishlashga majbur qiladi, ferment
faoliyatini ikki tomondan chegaxalab qo'yadi;
3). DNK ni yangi komplementar zanjirini sintez qilish uchun
material hisoblangan nukleotidlar aralashmasi;
4). DNK - polimeraza fermenti;
5). Bufer eritmalar (Mg2+, saqlagan reaksion muhit, bu muhit
fermentni faolligini ushlab turish uchun kerak).
Yana savol tug‘iladi:
Dostları ilə paylaş: