Q.Ş. Kazimov seçİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ 10 cilddə Q.Ş. Kazimov seçİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ


dolamaq   –   ələ   salmaq,   dinləmək   –   qulaq   asmaq



Yüklə 3,71 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə220/243
tarix08.07.2018
ölçüsü3,71 Mb.
#54094
1   ...   216   217   218   219   220   221   222   223   ...   243

dolamaq   –   ələ   salmaq,   dinləmək   –   qulaq   asmaq, 

inanmaq – bel bağlamaq

 və s.


H.Bayramov bir daha fikrini ümumiləşdirərək yazır: «Buraya 

qədər dediklərimizdən belə bir nəticəyə gəlirik ki, türk dillərinin lek-

sikası  yalnız tək sözlər hesabına deyil, həm də frazeoloji vahidlər 

hesabına qədim ortaqlı köklərə malikdir. Bu dillər sonralar müstəqil 

xalq və milli dillər şəklində formalaşma zamanı   uzun bir inkişaf 

dövründə   onların ortaqlı frazeoloji vahidləri arasında   müəyyən 

dərəcədə   fərqli   cəhətlər   qüvvətlənir   ki,   bu   da     tamamilə   qa-

nunauyğun  bir tarixi prosesin nəticəsidir».  (15, 11) «Divan» X1 

əsrdə yaranmışdır. Müəllif: «Bu dillər sonralar müstəqil xalq və milli 

dillər   şəklində   formalaşma   zamanı»   deyəndə   xalq   dillərinin   for-

malaşma tarixini bu dövrdən də sonraya atmış olur. Bu, dilimizin 

tarixi inkişaf yolunu düzgün təsəvvür etməməklə yanaşı, osmanlı və 

Azərbaycan-türk dillərinin təşəkkül tarixini eyniləşdirməkdən də irəli 

gəlir.


«Dədə Qorqud»un dilində frazeoloji vahidlərdən danışarkən 

H.Bayramov yenə  xatırladır ki, qədim abidələrimizin, klassiklərimi-

zin dilində və müasir dilimizdə işlənən frazeoloji vahidlərin  «…bir 

qismi həm komponentləri, həm də ümumi mənası etibarilə həmin 

abidələrdəki   (qədim   abidələrdə,   M.Kaşğari   «Divan»ında   –  

Q.K


.) 

müvafiq birləşmələrlə tam uyğun gəlir, bir qismi isə eyni səviyyəli 

dil vahidləri ilə   yaxından səsləşir». (17, 45) Müəllif göstərir ki, 

Orxon-Yenisey     yazılarında   və   Kaşğarinin   «Divan»ında   işlənən 

sözlər türk mənşəli olduğu üçün onların yaratdığı frazeoloji vahidlər 

də türk mənşəlidir. «Dədə Qorqud»un lüğəti isə daha çox türk 

sözlərindən   və   eyni   zamanda   ərəb   və   qismən   fars   sözlərindən 

ibarət olduğu üçün   dastandakı «frazeoloji vahidlər də  əsasən türk 

və  ərəb   mənşəli,  qismən  də   fars  mənşəli  baş sözlər  əsasında 

formalaşmışdır». (17, 45)  Məqalədə baş sözləri türk mənşəli olan 

frazeoloji   vahidlər   iki   qrupa   ayrılmışdır:   a)   komponentlərinə, 

quruluşuna   və   mənasına   görə     heç   bir  dəyişikliyə   uğramadan 

müasir dilimizə qədər gəlib çıxanlar; b) müasir dilimizdəki sabit 

birləşmələrdən ancaq komponentlərindən birinin  arxaik səciyyə 

daşımasına görə fərqlənənlər.  Və, müəllifin fikrincə,   bunlardan 

birinci   qrupa   aid   olanlar   daha   çoxdur.   O   bu   qrupa   aid  



ad 

qazanmaq, ad qoymaq, ayağına düşmək, and içmək, acı 

305



söz, qan ağlamaq, qan olmaq, başına iş gəlmək, boğma 

çıxarmaq,   diz   çökmək,   dili   acı   (olmaq),   əl   vermək,   əl  

altından   (buyurmaq),   yola   düşmək,   könül   verib 

(sevmək),   göz   gəzdirmək,   gözü  tutmaq   (bir   şeyi),  gö-

zünü qorxutmaq, ocağını söndürmək, üzü gülmək, könlü  

açılmaq, könül almaq 

kimi birləşmələri qeyd etmişdir. Müəllif 

bu qrupa  

barmağını ısırmaq, göz qaqmaq, sözünü sımaq, 

ocağını issız qoymaq, üz bulmaq

 kimi birləşmələri də əlavə 

etmiş və bu cür frazeoloji vahidlərin komponentlərindən birinin 

arxaikləşmiş olduğunu, yeni sözlə əvəz edildiyini qeyd etmişdir. 

Zahirən   əvvəlki   fikirlə   ziddiyyət   təşkil   etsə   də,   müəllif   demək 

istəyir ki, quruluş da eynidir, məna da; yalnız söz əvəzlənmələri 

vardır. 

H.Bayramov,   az   da   olsa,   etimoloji   araşdırmalar   da 

aparmışdır.   Məsələn,   müəllif     Təpəgöz   boyunu   xatırladaraq 

göstərir ki, güman etmək olar ki, müasir dilimizdə işlədilən 



canı 

gözündən   çıxmaq

  ifadəsi   həmin   boydakı   hadisə   ilə   bağlı 

yaranmışdır. Məqalədə 

barmağını ısırmaq, göz qaqmaq

 kimi 


ifadələr daha ətraflı izah edilmişdir.

 «Azərbaycan dili frazeologiyasının əsasları» (18)  kitabında 

H.Bayramov fikirlərini bir qədər də ümumiləşdirmiş,   frazeoloji 

sistemin tarixi inkişaf yolu barədə daha konkret  fikir söyləmişdir. 

Məqalələrinə nisbətən, kitabdakı qısa xülasədə «Dədə Qorqud» 

dilinin   zənginliyi   barədə   müəllifin   təəssüratı   həqiqətə   daha 

yaxındır:   «Kitabi-Dədə   Qorqud»un   Drezden   nüsxəsinin 

faksimilində frazeoloji vahidlərin sayı 300-dən çoxdur. Bunların 

bir qismi heç bir məna dəyişikliyinə uğramadan müasir dilimizə 

qədər gəlib çıxmışdır (məsələn: 



üzü gülmək, qan almaq, yola 

düşmək,   əl   altından,  …in  ayağına   düşmək,   başına   iş 

gəlmək,   göz   gəzdirmək,   yol   almaq

),   bir   qisminin 

komponentlərindən biri arxaik səciyyə daşımasına görə müasir 

dilimizdəkindən fərqlənir».(18,  28) 

Məqalələrindən   fərqli   olaraq,   H.   Bayramov   kitabda   ərəb 

mənşəli baş sözlər əsasında qurulan frazeoloji vahidlər haqqında 

da   məlumat   vermiş,  

əleyk   almaq,   əməli   azmaq,   ibrət 

almaq,   yas   tutmaq,   xəbər   vermək,   feli   dönmək,   feli 

azmaq

  və baş sözü fars mənşəli:  



can vermək, can almaq, 

306



abdəst almaq, murad verib murad almaq

  kimi ifadələrdən 

də   danışmışdır.(18,   31)   Müəllifin   fikrincə,   üzü   bəri   gəldikcə 

«Kitabi-Dədə Qorqud»dan sonrakı dövrlərdə dilimizin frazeoloji 

tərkibi   zənginləşmiş,   yeni-yeni   frazeoloji   vahidlər   yaranmışdır: 

«Topladığımız dil materialında yalnız 



baş

 sözü ilə işlənmiş  300-

dən artıq frazeoloji vahid vardır ki, bunların çoxu başqa mənbə-

lərlə və sonrakı dövrlə əlaqədardır».(18,  32) 

Qeyd   etdiyimiz   araşdırmalar   göstərir   ki,   yazıyaqədərki 

dövrlə bağlı mənbələr vardır və həmin mənbələrin daha ətraflı 

tədqiqi nəticəsində nəzərdə tutulan dövrün frazeoloji səciyyəsi 

barədə daha geniş təəssürat qazanmaq mümkündür.

Araşdırmalardan aydın olur ki, dildə məcazlaşma düşündü-

yümüzdən qat-qat qədim dövrlərdən mövcud olmuşdur. Ulu ba-

balarımızın yaratdığı dünya şöhrətli «Avesta» əsərində hikmətli 

sözlərin tutarlı nümunələrinə rast gəlmək olur. 12 min il əvvələ 

aid edilən «Qatlar»da  Odla, İşıqla, Günəşlə bağlı qüdrətli kəlam-

lar   işlənmişdir.   Odur   ki   bu   əsər     «…dil   baxımından     türk 

xalqlarının ən qədim   dil abidəsi kimi incəliklərinə qədər tədqiq 

edilməlidir».(13, 7) Çünki bu əsər «…tariximizin yazılmasında – 

Azərbaycan   türklərinin   və   ümumiyyətlə   türk   xalqlarının 

etnogenezinin   meydana   çıxarılmasında   mühüm   mənbə   rolunu 

oynayır».(13,  7)

«Avesta»nın təbliğ etdiyi Od və Günəş  bir sıra hikmətli kə-

lamların mənbəyidir.

 Od 

– insan məişətinin və təfəkkürün inkişa-

fında   misilsiz   rol   oynamışdır.   İnsanın   ilkin   adının   –   «Adəm» 

sözünün  



od+mən

  şəklində   (

od,   enerji,   mənim   odum 

mənalarında)   odla   bağlı   olması   da     «Avesta»da   öz   əksini 

tapmışdır. 

Türk xalqlarının məişətində Xoruz kultu və günəş doğuşunu 

qabaqcadan   xəbər verən xoruzun müqəddəsliyinə inam   indi də 

qalmaqdadır.     Eyni   zamanda   xoruzun   pis   hadisələri     də 

qabaqcadan xəbər verdiyi məlumdur.   Bu münasibətlə dilimizdə 

«Vaxtsız banlayan xoruzun başını kəsərlər» (13, 20) kimi məsəl 

yaranmışdır. Eyni zamanda xoruzla bağlı «Xoruz banlamasa, səhər 

açılmazdı»   kimi   məsəl   də   işlənməkdədir.   Belə   ifadələrin   tarixini 

ancaq insanın öz tarixi ilə müqayisə etmək, tutuşdurmaq olar.

307



Yüklə 3,71 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   216   217   218   219   220   221   222   223   ...   243




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə