olmazdı. Hüquq sosiologiyasının hüquq fənni, yaxud sosioloji fənn olub-
olmaması sualına bu fənnin öz predmeti də cavab verə bilər. Hüquq
sosiologiyasının öyrənmə və tədqiqat predmetindən aydın olur ki, o, artıq
öz defınisiyasına (tərifinə) görə hüquqşünaslığın və ümumi sosiologi
yanın sintezindən yaranmış bilik sahəsidir. Bu mənada, fikrimizcə, hüquq
sosiologiyasını fənnlərarası nəzəriyyə hesab etmək olar.
Hüquq sosiologiyasına artıq Avropa sosiologiyası üçün ənənəyə
çevrilmiş «nomotetik-idioqrafık» dixotomiya mövqelərindən də yanaş
maq lazım deyil. Belə ki, hüquq sosiologiyasını yalnız tipik, zəruri və
qanunauyğun hadisələrlə maraqlanan xalis nomotetik fənn adlandırmaq
olmaz. Eyni dərəcədə do onu ancaq xüsusi, təkrarolunmaz, unikal sosial
faktlara əsaslanan idioqrafik elm hesab etmək məqsəddən uzaq olardı.
Keçmiş və arxada qalmış onilliklər ərzində dünya sosioloji fikri
kifayət qədər nailiyyətlər əldə etmiş və təcrübə qazanmışdır. Totalitar so
vet rejiminin isə həqiqi hüquq sosiologiyasına sanki ehtiyacı olmamışdır.
Çünki eyni zamanda da öz simasında avtoritar rejim damğasını daşıyan
sovet hakimiyyətinə onu bütün dolğuııluğu əks etdirən nəzəri güzgü lazım
deyildi. O bu güzgünü ona görə istəmirdi ki, sovet yalanının bütün eybə
cərlikləri orada əks oluna bilərdi.
Yuxarıda göstərilənlər nöqteyi-nəzərindən hazırda Azərbaycan
hüquq sosiologiyasının keçdiyi mərhələni mahiyyət etibarı ilə intibah
mərhələsi adlandırmaq olar. Bu heç do geriyə, zamanın nəzəri mövqe
lərinə qayıtmaq və müsbət olanları dirçəltmək deyildir. Çünki barəsində
danışdığımı/, hüquq sosiologiyası Azərbaycan cəmiyyəti üçün tamamilə
yeni, doğulmaqda və formalaşmaqda olan müstəqil elm sahəsidir. Ona
gərə də Vətən hüquq sosiologiyası özünün inkidiki öz müqəddəratını
təyinetmə mərhələsində aşağıdakı vəzifələri həll etməlidir:
1) hiiquqi-sosioloji fikrin, nəzəriyyənin keçmiş chkamçı ideologiyanın
qaranlıq irsindən və inzibati-amiranəlik ənənələrindən azad edilməsi;
2) hüquq sosiologiyasının əyalət-periferiyasmdan, kor-koranə əx-
zetmə ruhundan təmizlənməsi;
3) müasir intellektual sosioloji axtarışların qabaqcıl cərgəsinə çıx
maq əsasında sosioloji tədqiqatların yeni metodoloji vasitələrinin axtarıl
ması və əldə edilməsi;
4) dünya elmi birliyinin ideya-konseptual kontekstinə çıxmaqla
indiki məqamda mövcud olan nəzəri müddəaların inkişaf etdirilməsi və
daha da təkmilləşdirilməsi.
İndiki şəraitdə Azərbaycan Respublikasının müasir hüquq sosio
44
logiyanın nəzəri məkanının yaradılması və müasir dünya sosial-siyasi
tədqiqatları səviyyəsinə qaldırılması elmi ictimaiyyətdən böyük və gərgin
səylər tələb edir. Azərbaycan cəmiyyətində hüquq sosiologiyasının tərəq
qi imkanlarını bir sıra şərtlər hesabına genişləndirmək olar.
Birincisi, hüquq sosiologiyasının ölkəmizdə formalaşması və inkişaf
etdirilməsi üçün Azərbaycanın fəlsəfi fikir, sosial-siyasi və hüquqi fikir
tarixi, klassik hüquq sosiologiyası, Qərbin sosial-nəzəri irsi mənimsə
nilməlidir.
İkincisi, postklassik dövrün sosioloji materialları dərindən öyrənil
məli, modern və postmodern mərhələlərinin metodoloji ideyalarından
yetərincə istifadə edilməli, habelə onlar müasir hüquqi reallıqlara tətbiq
olunmalıdır.
Üçüncüsü, artıq açılmış və mövcud olan mənəvi ehtiyatların sərbəst
elmi axtarışının intellektual enerjisindən məhsuldar şəkildə istifadə edil
məlidir.
Hüquq sosiologiyası hüquq fəlsəfəsi, siyasi və hüquqi təlimlər tarixi
kimi elmi-nəzəri (tarixi) fənlərə aid edilməlidir. Hüquq sosiologiyasının
öyrənilməsi ali hüquq təhsilinin tərkib hissəsi olmalıdır. Onun ali məktəb
lərin hüquq fakültələrində tədrisi zəruri və həm də vacibdir.
Hazırda ölkəmizdə alternativ təfəkkür məktəbi kimi ümumi və nəzəri
sosiologiyanın rolu artmaqdadır. Bu da öz növbəsində hüquq sosiologiya
sının öyrənilməsinə və tədrisinə yeni impuls verir. Buna gərə də bu istiqa
mətdə hüquqşünasların və sosioloqların yaradıcı gücünün səfərbər edil
məsi və birləşdirilməsi mühüm əhəmiyyət kəsb edərdi.
Nəzərə almaq lazımdır ki, zəmanəmizin xüsusiyyəti ideoloji plüra
lizmin bərqərar olmasından, elmi şüurda, peşə şüurunda və adi şüurda
təfəkkürün müxtəlif variantlarının tanınmasından ibarətdir.
3. Hüquq sosiologiyası və hüquq fəlsəfəsinin
qarşılıqlı əlaqəsi
Hüquq sosiologiyası ilə hüquq fəlsəfəsi arasında möhkəm ayırıcı
sərhəd yoxdur. Əksinə, hər iki bilik sahəsi özünün problemlər məkanı ilə
bir-birinə nüfuz edir, bir-birini tamamlayır. Buna gərə də onların arasın
dakı sərhəd hər iki bilik sahəsini bir-birinə daha da yaxınlaşdıran zən-
cirvari zolağı xatırladır.
Hüquq sosiologiyası və hüquq fəlsəfi ümumi problemlər məkanına
45
malik olsalar da, hamin məkanın hüdudlarında müstəqil fəaliyyət göstərir,
hər biri ayrı-ayrılıqda özünəməxsus tədqiqat metod və vasitələrindən istifadə
edirlər. Bu nöqteyi-nəzərdən hüquq sosiologiyası hüquq fəlsəfəsi ilə
müqayisədə bilavasitə ictimai praktikanın ehtiyaclarına çox yaxındır. Buna
görə də hüquq fəlsəfəsinin ilk növbədə bir ideya kimi təşəkkül tapması üzə
rində qısa şəkildə də olsa dayanmağı məqsədəuyğun hesab edirik.
Hüquq fəlsəfəsi fənnlərarası bilik sahəsidir. O özündə fəlsəfənin, hü-
quqştinaslığın, sosiologiyanın, psixologiyanın və digər humanitar fənn-
lərin dərketmə səylərini birləşdirir. Hüquq fəlsəfəsinin dərketmə səyləri
hüquqi reallıqların tədqiqində, onların mahiyyətinin araşdırılmasında,
səbəb-nəticə əlaqələrinin təhlilində təzahür edir.
Keçmiş və indiki dövrün fəlsəfi-hüquqi təlimlərində təbii sosial-hü
quqi təcrübənin konseptual modellərinin tənzim edilməsinin və rəsmiloş-
dirilməsinin konstruktiv imkanları meydana gəlmişdir. Çünki insanın
fəlsəfi özüniidərki çoxəsrlik inkişaf prosesidir. İnsan cəmiyyətinin «ox-
kaman» dövründən başlamış bu inkişaf prosesi bu gün də davam edir.
Dünya sivilizasiyasının həmin prosesi yaşaması labüd xarakter almışdır.
Şərqin və Qərbin mədəniyyət aləmində yaranmış hüquq fəlsəfəsi öz
inkişafında uzun və mürəkkəb tarixi bir yol keçmişdir. Bəşər sivilizasi
yasının şahidi olduğu bütün sosial tərəqqi və tənəzzülləri, həyəcan və
sabitlikləri hüquq fəlsəfəsi də hiss etmişdir.
Hüquq fəlsəfəsinin təşəkkülü və təkamülü hüquqi reallıqların dəyiş
kənliyinin ümumi dinamikası və onun sivilizasiyalı konteksti ilə bila
vasitə bağlıdır. İnkişaf etməkdə olan sivilizasiyaların «izi ilə» hərəkət
edən fəlsəfi fikir özünün konseptual izahcdici modellərində qanunun,
hüquq qaydasının, ədalətin, ədalət mühakiməsinin, qanuna itaətin, qanun-
suzluğun, cinayətin, cəzanın və digər sosial hadisələrin məna və mahiy
yətini açmağa səy göstərmişdir.
Hüquq fəlsəfəsi ümumnəzori hüquqi biliklərin sahələrindən biri kimi
təşəkkül tapmışdır. Lakin o, hüquq nəzəriyyəsinin bir hissəsi və ya sadəcə
davamı deyildir. Hüquq fəlsəfəsi fəlsəfi tədqiqatlarda hüquq nəzəriy
yəsinin xüsusilə də hüququn məntiqinə aid məlumatlarına tam arxalansa
da, onlardan fəal istifadə etsə də, hüquq nəzəriyyəsinin hüququn mənti
qini ehtiva edən məlumatlarından ibarət sahə deyil.
Hüquq fəlsəfəsi hüququn dərk edilməsinin yeni, ən yüksək pilləsi,
məlum mənada ümumiləşdirilmiş hüquqi biliklərin zirvəsidir. Tarixi-
məntiqi qayda, real ictimai münasibətləri əks etdirən hüquq haqqında
46
anlayışların formalaşması və inkişaf tarixi problemlərinə toxunarkən,
hüquq haqqında elmi biliklərin bu fəlsəfi sahəsi üçün xarakterik olan
hüquqa yanaşmada yeni keyfiyyət dönüşünü diqqətdən yayındırmaq
olmaz. Hüquqa yanaşmada bu yeni keyfiyyət dönüşü ondan ibarət olur ki,
hüquq fəlsəfəsi insanların həyatında və insan varlığındakı hüquq haq
qında elmə çevrilir.
Fəlsəfi şüurun hüquqi reallıqlara idraki münasibəti insanların hüquq
münasibətləri praktikasında rəhbər tutduqları dəyərlər, tələbatlar, mənafe
lər haqqında ən adekvat təsəvvürlərin əldə edilməsi kimi təzahür edir.
Fəlsəfi-hüquqi təlimlərdə təbii sosial-hüquqi təcrübənin konseptual «mü
təşəkkil bilik»də tənzim edilməsi və məntiqi cəhətdən rəsmiləşdirilməsi
iizro ictimai şüurun konstruktiv rolu təcəssüm olunmuşdur. Hüquqi
problemlər onlarda fəlsəfi rcflcksiyanın vasitələri ilə məntiqi cəhətdən
yenidən qurulmuşdur. Təfəkkür materiallarının tarixi təşəkkülü, ideyalar
cəbbəxanasının genişlənməsi, kateqoriyalı aparatın inkişafı zaman
keçdikcə hüquqi problemlərin fəlsəfi təhlillərinin daha dərindən həyata
keçirilməsinə imkan vermişdir.
Hüquq fəlsəfəsi hər hansı başqa əsas və mənaların deyil, məhz, hü
ququ hüquq edən əsasların və mənaların axtarışı ilə məşğuldur. O bu mə
naları hüququn özündə axtarmağa səy göstərir. Hüquq fəlsəfəsini hüqu
qun özündən daha çox onu hüquq edən zəminlər maraqlandırır. Hüquqi
reallıqlara müraciət edən fəlsəfə aşağıdakıları tədqiq edir:
1) daxilində hüquq sistemlərinin fəaliyyət göstərdiyi lokal siviliza
siyalar;
2) hüququn söykəndiyi konkret mədəniyyətlər, o cümlədən dini və
əxlaqi sistemlər;
3) dövlətçiliyin inkişaf qanunauyğunluqları (bunsuz sosial həyatın
hüquqi tənzimlənməsinin həyata keçirilməsi qeyri-mümkündür;
4) hüququn məzmununu təşkil edən normalar və dəyərlər;
5) insanın şüuru və onun hüquq normalarına əməl edən, yaxud bu
normaları pozan davranışı.
Xüsusi müstəqil elmi dünyagörüşü kimi, hüquq fəlsəfəsi ideyasının
təşəkkülü və inkişafı hansısa əqli-məntiqi əməliyyatların məhsulu deyil.
Belə əqli-məntiqi əməliyyatlar fəlsəfənin və hüquqşünaslığın fraqment
lərinin birləşməsinə xidmət etmir. Hüquq fəlsəfəsi ideyasının yaranması
həyatın özünün məntiqi ilə şərtləşən hadisədir.
Fəlsəfə metafizika qismində çıxış etdiyi vaxt dünya qaydasının bütün
47
Dostları ilə paylaş: |