Reja: Kirish Pul tizimi mazmuni Pul tizimi turlari Pul tizimi elementlari Xulosa kirish

Xulosa. Zamonaviy miqdoriy nazariya qog’oz pullar muomalasiga asoslanadi. Bu nazariya A.Marshall, amerikalik I.Fisher, shvedlar G. Nassel va B. Xansen, iqtisodchi A. Pigu, monetarist M. Fridmen tadqiqotlarida o’z aksini topdi. Amerikalik iqtisodchi, statistik va matematik I.Fisher (1867-1942-yil) pulning miqdori nazariyasiga yangi sifat kiritdi. U pulning mehnat qiymatini rad etdi va pulning “sotib olish quvvati”ga asoslandi. Miqdoriy nazariyani matematik yo’l bilan isbotlamoqchi bo’lgan I. Fisher pulning «sotib olish quvvatiga» ta’sir etuvchi olti faktorni ko’rsatdi: M-muomaladagi naqd pul massasi; V-pulning aylanish tezligi; R-o’rta (tortilgan) baho; Q-tovarlar miqdori; MI-bank depozitlari yig’indisi; VI-depozit-chek muomalasi tezligi. Tovarlar uchun to’langan pul yig’indisi, tovarlar yig’indisining tovarlar bahosiga ko’paytmasiga teng: Bu tenglamani Fisher «almashinuv tenglamasi» deb atadi. Yuqoridagi formula asosida muomaladagi pul massasini topish mumkin. Endi Fisher nazariyasining ba’zi kamchiliklarini ko’rib chiqsak. Birinchidan, u tovarlar baholari yig’indisi o’rniga, barcha tovarlar miqdorining o’rtacha tortilgan baholarini oladi (RQ). Uning fikricha, tovarlar bozorga bahoga ega bo’lmagan holda kirib keladi. Qiymat nazariyasiga ko’ra esa, tovar bozorga baho bilan kiradi. Demak, bahoni tovardan ajratish mumkin emas. Ikkinchidan, Fisher uzoq vaqt oralig’idagi V va Q o’zgaruvchilarni o’zgarmas (bir maromli) deb oldi. Buning natijasida esa ikkita erksiz o’zgaruvchi - pul miqdori va baho qoladi. МV = РQ М =VU chinchidan, bu ikki o’zgaruvchilarning o’zaro bog’liqligidan kelib chiqib, Fisher bir tomonlama xulosa qilib baholar ko’lami natija bo’lib, u boshqa omillar o’zgarishiga sabab bo’la olmaydi deydi. Pulning miqdori nazariyalaridan biri Kembrij yoki kassa qoldiqlari nazariyasidir. Bu nazariyani A. Marshall. A. Pigu keyinchalik J. Keyns targ’ibot qilgan. Bu g’oya bo’yicha pul harakatining boshi bo’lib jismoniy va huquqiy shaxslarning oborotida bo’lgan pullar (kassa qoldiq pullari) hisoblanadi. Kassa qoldiqlaridan A. Pigu fikri bo’yicha ist’emol fondlardan tashqari sug’urta fondi, investitsiya bo’yicha jamg’arma fondi tashkil qilinishi kerak. Pigu tenglamasi «almashuv tenglamas»dan farq qiladi. Ya’ni unda yangi ko’rsatkich «jamg’arma koeffitsienti» qo’llanilgan bo’lib quyidagi ko’rinishida ifodalanadi. Bu erda, K - koeffitsient yoki RP ning bir qismi (pul shaklida), kassa qoldig’i. R - ma’lum davr ichida ishlab chiqarilgan real mahsulot hajmi. Masalan, RP - 800 mlrd. dollar bo’lsa, K uning 1/8 qismini tashkil qiladi. U vaqtda MQ 800 mlrd. Q 100 mlrd. dollar. Demak, yaratilgan yalpi mahsulotni ko’rsatilgan bahoda joylashtirish uchun RP dan 8 marta kam bo’lgan pul massasi zarur. Hozirgi zamon monetarizmi. Monetarizm pul nazariyasi 50 yillar o’rtasida paydo bo’lgan. Bu oqimning ko’zga ko’ringan namoyondasi M. Fridman hisoblanadi, u Chikago universitetining professori, iqtisod sohasidagi Nobel mukofoti laureati. Bu oqimga M. Fridmandan tashqari K. Brunner, A. Moltser, D. Leydler, F. Keygen va boshqa iqtisodchilar kiradi. Pul nazariyada katta muvaffaqiyat qozongan g’oya - Fridmanning pulning miqdoriy nazariyasi bo’lib, u muomaladagi pul miqdori o’zgarishi bilan Tovar baholari o’zgarishi o’rtasidagi bog’liqlikni, monetar siyosat nazariyasi, ya’ni jamiyat holda bo’lgan iqtisodiy tebranishlar pul massasining o’zgarish tufayli bo’lishi, pulning iqtisodiy samaradorlikka ta’siri kabilarni yoqlab chiqadi. Hozirgi zamon monetarizmiga bir guruh iqtisodchilar qalamiga mansub “Pulning miqdoriy nazariyasiga oid tadqiqotlar”(1956-yil) deb nomlangan asar bilan asos solindi. Uning M=KxRxP bir qismi (pul shaklida) bosh g’oyasi-iqtisodiy o’sishni bozor mexanizmi ta’minlaydi, bu mexanizming asosiy vositasi pul hisoblanadi degan xulosadan iborat. Monetarizm pulni olqishlovchi nazariyadir. Monetaristlar iqtisodiy o’sishning eng muhim sharti inflyatsiyani daf etish va pulni sog’lomlashtirish, pulni xo’jalik muomalasi vositasiga aylantirish deb qaraydilar. Ularning fikriga, davlatning iqtisodiyotga aralashishi pul muomalasini tartibga solish bilan cheklanishi kerak. Monetaristlar ilgaridan ma’lum bo’lgan pulning miqdoriy nazariyasiga borib tutashadigan «barqaror pul» nazariyasini olg’a suradilar. Ular pul va iqtisodiy faollik o’rtasida uzviy bog’lanish borligini qayd qilib, iqtisodiy krizislarning sababini pul muomalasidagi buzilishlardan axtardilar: Pulning yetishmay qolishi iqtisodiy o’sishini susaytira borib, turg’unlik holatini keltirib chiqaradi, bu esa avval yuzaroq tanglikka, so’ngra esa chuqur iqtisodiy tanglikka olib keladi. Binobarin, iqtisodiy sikl pul miqdoriga bog’liq, bu o’z navbatida pul emitenti bo’lgan Markaziy bank faoliyatiga bog’liq. Pul-kredit siyosatini o’zgartirib tanglikdan chiqish va iqtisodni rivojlantirish mumkin. Monetaristlar iqtisodiyotda bosh masala ishlab chiqarish va pul massasining tengligigi bo’lib, shu orqali makroiqtisodiy muvozanat hosil etish mumkin deb hisoblanadilar.