www.kitabxana.net
– Milli Virtual-Elektron Kitabxananın e-nəşri
Əli Şəriəti
"Ey ata, ey ana, biz müttəhimik"
63
Əslində, biz özümüzdən fəlsəfə toxumaq və ya
dünyanın fəlsəfə toxuyanlarına ardıcıl olmaq əvəzinə,
ilkin İslamın nümunəvi şəxsiyyətlərinin fikirləri ilə
tanış olmalıydıq. Şübhəsiz ki, həmin şəxsiyyətlər
İslamın qəzavü-qədərə münasibətini daha yaxşı
bilmişlər. Əgər bütün olacaqlar əvvəlcədən təyin
olunurdusa, nə üçün həmin şəxsiyyətlər ictimai
proseslərdə
böyük
fəallıq
göstərir,
savaş
meydanlarında qan töküb, öz qanlarına qəltan
olurdular? Əgər ilkin İslamda insan iradəsi təsirsiz
hesab olunurdusa, bir bu qədər zəhmət nə üçün idi?!
İnsan iradəsini təsirsiz bilən qəzavü-qədər anlayışı
İslam hakimiyyətini qəsb etmiş Bəni-Üməyyə
dövründə inşa olundu. İnsanın məcbur olması
(«cəbrilik») əqidəsi Bəni-Üməyyə rejiminə bağlı
alimlər tərəfindən xalqın beyninə yeridildi. Hansı ki,
Quran insan iradəsini təsirli bilməklə kifayətlənmir,
cəmiyyətdə baş verən hadisələrə görə insanı cavabdeh
elan edirdi: «Qulaq, göz və ürək ‒ bunların hamısı
sorğu-sual olunacaqdır»
8
.
Sartr ekzistensializm və humanizm məktəblərinin
birləşməsindən elə bir nəzəriyyə hazırlamışdır ki, bu
nəzəriyyə müasir ideologiyalar arasında ən dərin, ən
mütərəqqi, ən insani görünüşə malikdir. O, öz
nəzəriyyəsində əxlaqı şəxsiyyətdən, həqiqətdən,
əqldən ayrı götürmüşdür. O, deyir: «Əxlaqın əsasını
təşkil edən xeyir və şərr üçün gözəl niyyətdən başqa
8
«İsra» surəsi, ayə: 36.
www.kitabxana.net
– Milli Virtual-Elektron Kitabxananın e-nəşri
Əli Şəriəti
"Ey ata, ey ana, biz müttəhimik"
64
heç bir istinadgah yoxdur». Bu baxışa əsasən insan
nəyi sevirsə, nədən ləzzət alırsa həmin şey xeyir,
başqa sözlə - əxlaqdır. Əgər həmin insan öz gördüyü
işin başqaları tərəfindən təkrar olunmasını istəmirsə,
deməli bu iş şərr, başqa sözlə - əxlaqsızlıqdır.
Məsələn, keçi ətini qoyun əti əvəzinə satan qəssab,
başqalarının da bu işi görməsini istəmir. Amma
müəyyən edilmiş qiymətdən bir qəpik aşağı ət satırsa
və başqalarının da bu hərəkəti etməsini istəyirsə, bu -
xeyir iş hesab olunur. Başqa sözlə, birinci hal
əxlaqsızlıq, ikinci hal isə əxlaq norması səviyyəsində
qəbul edilir. Belə çıxır ki, hər kəs bir əxlaq norması
qoya bilər. Bu məqamda ekzistensializmin «təşviş,
həyəcan» adlandırdığı hiss meydana çıxır. Guya,
özünü bəşəriyyətə nümunə hesab edən fərd
məsuliyyət hiss edərək, «həyəcan» keçirir. Bu həyəcan
onu vadar edir ki, bəşəriyyət üçün yalnız xeyir hesab
etdiyini seçsin. Beləcə, hər bir fərd özünü rəhbər
hesab edir və bəşəriyyətə əxlaq öyrədir!
Yuxarıda bir fəlsəfi baxış kimi təqdim olunan uzun-
uzadı söhbətlər, məgər, həzrət Əlinin «Hər biriniz
çobansınız və hər biriniz sürünün çobanının məsulu»
kəlamının təfsiri deyilmi?!
Əziz bacım, qardaşım! Bu gün insan şəxsiyyətinə
və cəmiyyətin tərəqqisinə maneəyə çevrilmiş səbir və
təvəkkül kimi dini dəyərlər həqiqi İslamda həm
şəxsiyyəti, həm də cəmiyyəti ucaldan dəyərlər
olmuşdur. Ötən dövrdə bu dəyərlərin nə dərəcədə
www.kitabxana.net
– Milli Virtual-Elektron Kitabxananın e-nəşri
Əli Şəriəti
"Ey ata, ey ana, biz müttəhimik"
65
təhrif olunub, zərərli ənənələrə çevrilməsi adamı
dəhşətə gətirir. Peyğəmbər (s) dövründə bu dəyərlər
nə qədər xeyirli idisə, bu gün bir o qədər zərərlidir.
Bir zamankı İslamla bu günkü İslam arasında dərin
bir uçurum yaranmışdır.
Bu işdə şəkk-şübhə yaradan «xənnas» şeytanlar öz
cadularını xalqın gözünə üfürərək, çox dəyərləri baş-
ayaq çevirmişlər. Həyatın ruhu olan iman ölüm
rəngində təqdim olunmuşdur. Bu vəsvəsəçi şeytanlar öz
qara mö’cüzələri ilə - olduqca xəlvəti bir şəkildə - bütün
dinlərdə öz mənafelərinə uyğun islahatlar aparmışlar.
Amma İslam dininə, xüsusi ilə şiə məzhəbinə xüsusi bir
yanaşma müşahidə olunur. Onlar ənənəvi mübarizə
yolu ilə getmir. Məsələn, yalnız istisna hallar üçün
nəzərdə tutulmuş təqiyyə (dini qorumaq məqsədi ilə
əqidəni gizlətmə) hökmünü ön plana çəkərək
müsəlmanları
ictimai
mücadilə
meydanlarından
uzaqlaşdırmamışlar. Məsələn, öz dövrünün şəraitinə
uyğun olaraq imam Səccad (ə) nümunə göstərilməmiş,
zülmlə mübarizəyə qalxmış imam Hüseyn (ə) arxa plana
keçirilməmişdir. Şiəliyin əsasını təşkil edən «ədalət və
imamət» büsbütün «təqiyyə və ibadət» çərçivəsində
təqdim olunmamışdır. Düşmənlərimiz Hüseynin (ə)
qiyamı əvəzinə, Həsənin (ə) sülhündən danışmağa
üstünlük verməmişlər (halbuki, Hüseyni (ə) qiyama,
Həsəni (ə) isə sülhə sövq edən onların şəxsiyyətindəki
fərq yox, yaşadıqları şərait arasındakı fərq olmuşdur).
Vəsvəsəçilər hər il imam Həsənin (ə) sülhü ilə bağlı
mərasimlər keçirməklə, sülh ruhunu müsəlmanların
Dostları ilə paylaş: |