134
halda deyil – iki addım atmağa taqəti yoxdur.
Beləysə, dağın üstünə dağ çəkəkmi? Öz ağır xəstəliyinə bu
itkinin çəkilməz yükü də əlavə olunsun, həm də dəfn gününün
vaxtını, saatını bilib ərini basdıra bilməsin, yasını, matəmini
xəstəxanada, yad adamların içində tutsun? Əgər sağalmasına
cüzi bir ümid varsa, bu dərdin acı ruzigarı o zəif çırağı da
keçirməzmi?
Yaxşı, ona deməsək, ondan gizlətsək necə? Və gizlətsək nə
müddət gizlədə biləcəyik? Necə, nə sayaq? Bir gün – gec-tez –
biləndə bunu bizə bağışlayarmı?
Qoca qarılar xeyir-dua verəndə bəzən belə ifadə işlədirlər
"görüm səni neyləyim, necə eləyim deməyəsən" – Məhz bu
vəziyyətdə idik indi. Bilmirdik neyləyək, necə eləyək.
Nigar xala
niyə demədim sənə:
–Rəsul öldü
Niyə aldım əlindən
neçə il bir yastığa baş qoyduğun
acıdil, alagöz ərinin üstündə
dil deyib,
diz döyüb
ağlamaq haqqını?
Eh, Nigar xala...
eh, Rəsul əmi...
Fələk də ayıra bilməzdi sizi
bu dünyada
bir-birinizdən.
İndi o dünyada
Necə tapacaqsınız bir-birinizi!
Necə tapacaqsan, Nigar xala,
sən onun ölümündən,
o sənin ölümündən xəbərsiz!
Necə
necə Nigar xala?
135
Bəlkə gəldiyimiz bir dünyada
unutduğumuz tək
getdiyimiz dünyada da unuduruq
gəldiyimiz bu dünyanı?
Hələ soyumamış meyitinin yaddaşından
çıxmayıb ki, Rəsul əmi?
Yerişi ağır, ayağındakı yaradan azacıq axsaq,
oturuşu xan oturuşu,
ürəyi pambıq,
dili bıçaq,
gözləri ala
Görəndə tanı,
tanı, Nigar xala
Nigar xala...
Vaqif Səmədoğlu bu yanıqlı misraları sonralar yazdı, amma
o günlər həmin çətin problem-məhz bizim problemimiz idi:
deyib-deməmək qərarını biz verməliydik.
–Hər halda dəfnə qədər bilməsin, – dedik, – sonrasına
baxarıq.
Əgər yanına gedib-gəlməsəydik,
şübhələnəcəkdi.
Ömrümüzün bu çətin çağında bacılarım dözüm və rəşadət
örnəyi oldular. Mən bir daha əmin oldum ki, qadınlar kişilərə
nisbətən daha böyük iradəyə, gücə, səbrə malikdirlər. Həm də
onlar–anasının qızları idi, ən ağır dəqiqələrdə təmkinlərini
saxlamağı bacarırdılar. Atamın ölümündən elə bircə gün sonra
matəm izlərini silib təmizləyib dodaqları təbəssümlü anamın
palatasına girə bildilər, ona "atamdan salam" yetirdilər, mənim
gəlməməyimin səbəbləri barəsində nə isə bir əfsanə
uydurdular.
O gecə təbii ki, gözümü yuma bilmədim. Arada bir-iki
dəqiqəlik huşum yuxuya yuvarlananda, mənə elə gəlirdi ki, heç
bir şey olmayıb, hər şey əvvəlki qaydasındadır, indi də yuxuda
deyiləm, oyağam və atam da sağdır, ölümü-vahiməli yuxudur,
məni qara basıb, vəssalam, amma dərhal, həmin andaca
136
ayılırdım, dərk edirdim ki, yox, yuxu onun diriliyi imiş, ölümü
isə yuxu deyil, acı, qaçılmaz həqiqətdir, o biri otaqda, masanın
üstündə atamın cənazəsidir, iki gündən sonra isə bu evdə heç
cənazəsi də qalmayacaq. Qırx dörd il sahibi olduğu bu evdə
keçirdiyi son iki gecədən-birincisidir.
Səhərisi gün matəmlə, dəfnlə əlaqədar yüz cür işə qarışdı
başımız-bəlkə də bu qədim adət-ənənə – yasla bağlı qayğılar –
qalanlarçün müdrik bir xilas vasitəsidir. İtkinin ən yandırıcı ilk
günlərində bütün bu cari və vacib işlər səni öz dərdinlə,
fikirlərinlə, içərinlə baş-başa qalmağa qoymur...
Moskvadan Əkrəm zəng elədi, başsağlığı verdi, "əlbəttə,
belə bir gündə mən gərək sənin yanında olaydım" – dedi.
Rəsul Rzanın ölüm xəbəri məni dərindən kədərləndirdi. Biz
böyük söz ustasını və müdrik sənətkarı itirdik. Mən Rəsul
müəllimi yaxşı tanıyırdım. Moskvadakı çoxillik görüşlərimiz
zamanı o mənim ən yaxın həmsöhbətim idi. Onun parlaq
xatirəsi önündə baş əyirəm.
Çingiz Aytmatov.
Böyük sənətkarın, əlçatmaz ustadın yaratdığı şer və
poemalar sosialist mədəniyyəti tarixinə, minnətdar oxucuların
yaddaşına əbədi həkk olub. Sizinlə birlikdə bu ağır itkiyə
dərindən kədərlənirik, Kommunist Partiyasının sədaqətli oğlu,
böyük yazıçı və insan Rəsul Rzanın işıqlı xatirəsi bizim
qəlbimizdə əbədi yaşayacaqdır.
Şərəf Rəşidov, Daşkənd.
...Yarım əsrdən artıq duz–çörək kəsdiyim böyük şairin,
mübarizə, məslək yoldaşımın və qardaşımın, ehtiraslı həyat
vurğununun həyatla birdəfəlik vidalaşmağına inanmaq, bu ağır
qüssəyə dözmək nə qədər çətindir. Rəsul Rzanın adı, Rəsul
Rzanın böyük sənəti, gözəllik, mərdlik, cəsarət, həyatı idrak
poeziyasının əbədi, ölməz rəmzidir.
Mirzə İbrahimov,