69
Ehtiraslı moldovan Qriqoriunun yanında
mənim buz
bədənim uzanmışdı... (filmdən kadr)
Sonra bütün səhnə kəsilib çıxarıldı
70
danışdıqları jestlər, işləyən kameranın yüngül, güclə eşi-
dilən uğultusu ilə aramızda maneə yarandı.
Qriqoriunun qara gözlərinə baxaraq, mən yenidən onun
Svetlana Toma ilə ifa etdiyi tonqal yanındakı səhnəni xa-
tırladım. Mən onun bu səhnədəki yarımçılpaq fiqurunu
yadıma saldım, tamaşaçıların çoxu buna görə təkrar-təkrar
filmə
baxmağa gedirdilər, Qriqoriudan astaca soruşdum:
- Siz bir-birinizə aşiq olmuşdunuz?
O dərhal sualımı başa düşdü və mənim kimi astaca ca-
vab verdi:
- O vaxt o, başqasını sevirdi... Amma həmin böyük
dəqiqənin xatirinə sənə elə baxa bilirdi ki, sanki ölənədək
sevir və sən özün sevgidən ölürsən...
Bu anda mənim içimdə elə bir hiss yarandı ki, sanki kim-
sə çılpaq əllərilə ürəyimi tərpətdi. Mən ona baxmaqda da-
vam edirdim və bütün bədənimdən real hisslər keçdi: həm
özgəsinin hədiyyəsinə, həm məhəbbətinə, həm də canlı,
həyəcanverici mövcudluğuna, özgə həyatının və taleyinin
yaxınlığına qısqanclıq.
Mən saçımı sifətimdən geriyə, Qriqoriunun çiyinlərinə
atdım və onun dərisində gözlənilmədən peyda olan uşaq
səpgisi kimi iri “qarışqaları” yaxından gördüm. O, konvul-
siyalı hərəkətlə saçlarımın ardınca irəli əyilərək, onları əlin-
də dəstələdi.
Bilmirəm, bu “böyük dəqiqə” idimi, amma bu anda biz
bir-birimizə geniş bəbəklərlə baxırdıq. Onun əlləri saçımı
qarışdırır, sifətlərimiz gah bir-birinə yaxınlaşır, gah arala-
nırdı, qəlbimi izahedilməz sevinc bürümüşdü. Canlı, səmi-
mi vəziyyət tapılmış, alınmışdı.
Bu açıq-saçıq səhnədən sonra mənə elə gəlirdi ki, qrupda
mənə münasibət dəyişdi. Mənə gənc, böyük ümidlər vəd
edən aktrisa kimi baxmağa başladılar. Bir neçə gün sonra
Karmen peyda olduqda, çəkiliş meydanında sərbəst şərait
vardı. Çəkiliş qrupu kollektivə çevrilmişdi.
Budur, çəkilişə həmin kollektivin rəhbəri gəlib. Bu, ha-
disə idi. O, atasayağı öz şagirdlərini qucaqladı – Sebastyan
və Kristian onun kursunda oxumuşdular. Çilililər kimi