Tarixən dinamikanın irəli və tərs vəzifələrinə bölünmə aşağıdakı kimi inkişaf etmişdir

Dinamika (yunan. "güc, güc") mexaniki hərəkətin dəyişməsinin səbəblərini araşdıran mexanikanın bir qoludur, hərəkəti təsvir etməyin yolları kinematika tərəfindən öyrənilir. Klassik mexanikada qüvvələr bu səbəblərdir. Dinamika kütlə, impuls, impuls anı, enerji kimi anlayışlarla da işləyir[1].
Ayrıca, dinamika tez-tez fizikanın digər sahələrinə (məsələn, Sahə nəzəriyyəsinə), baxılan nəzəriyyənin mexanikadakı dinamikaya az və ya çox birbaşa bənzəyən, ümumiyyətlə kinematikaya zidd olan hissəsi adlanır (bu cür nəzəriyyələrdə kinematikaya, məsələn, istinad çərçivəsini dəyişdirərkən kəmiyyətlərin çevrilməsindən əldə edilən nisbətlər daxildir).
Bəzən dinamika sözü fizikada təsvir olunan mənada deyil, daha ümumi ədəbi mənada istifadə olunur: sadəcə müəyyən bir mexanizm və ya bu asılılığın səbəbini nəzərə almadan müəyyən miqdarın vaxtından asılı olaraq zamanla inkişaf edən prosesləri ifadə etmək.
Nyuton qanunlarına əsaslanan dinamikaya klassik dinamika Deyilir. Klassik dinamika cisimlərin saniyədə millimetrdən saniyədə kilometrə qədər sürətlə hərəkətini təsvir edir.
Bununla birlikdə, bu üsullar çox kiçik ölçülü cisimlərin hərəkəti üçün ədalətli olmağı dayandırır (bax kvant mexanikası) və işıq sürətinə yaxın sürətlə hərəkət edərkən (Bax nisbi mexanika). Bu cür hərəkətlər digər qanunlara tabedir.
Dinamika qanunlarının köməyi ilə davamlı bir mühitin hərəkəti də öyrənilir, yəni.elastik və plastik deformasiya olunan cisimlər, mayelər və qazlar.
Dinamika metodlarının konkret obyektlərin hərəkətinin öyrənilməsinə tətbiqi nəticəsində bir sıra xüsusi fənlər meydana çıxdı: göy mexanikası, ballistik, gəminin, təyyarənin dinamikası və s.
Tarixən dinamikanın irəli və tərs vəzifələrinə bölünmə aşağıdakı kimi inkişaf etmişdir.
Dinamikanın birbaşa vəzifəsi: hərəkətin verilmiş təbiəti ilə bədənə təsir edən qüvvələrin nəticəsini müəyyənləşdirin.
Dinamikanın tərs vəzifəsi: müəyyən qüvvələrə görə bədənin hərəkətinin təbiətini müəyyənləşdirin.
Klassik dinamika Nyutonun üç əsas qanununa əsaslanır:

1-ci: Digər cisimlər ona təsir etmirsə və ya hərəkətləri kompensasiya edilmirsə, mütərəqqi hərəkət edən cismin sürətini sabit saxladığı istinad çərçivələri var.

2 - ci: inersial istinad sistemlərində maddi nöqtənin əldə etdiyi sürətlənmə, onun gücünə birbaşa mütənasib olaraq, onunla istiqamətdə və maddi nöqtənin kütləsinə tərs mütənasibdir.

Klassik (Nyuton) mexanikada maddi nöqtənin kütləsi zamanla sabit və hərəkətinin və digər cisimlərlə qarşılıqlı əlaqəsinin hər hansı bir xüsusiyyətindən asılı olmayaraq qəbul edilir.
Nyutonun ikinci qanunu da impuls anlayışından istifadə etməklə formalaşdırıla bilər:
İnersial istinad sistemlərində maddi nöqtənin impulsunun zaman törəməsi ona təsir edən qüvvəyə bərabərdir.

3-cü: cisimlərin bir-birinə təsir etdiyi qüvvələr bir düz xətt üzərində uzanır, əks istiqamətlərə və bərabər modullara malikdir.

Qarşılıqlı təsir göstərən maddi nöqtələr nəzərə alınarsa, bu qüvvələrin hər ikisi onları birləşdirən düz xətt boyunca hərəkət edir. Bu, qarşılıqlı təsir prosesində iki maddi nöqtədən ibarət bir sistemin ümumi impuls momentinin dəyişməz qalmasına gətirib çıxarır. Beləliklə, Nyutonun ikinci və üçüncü qanunlarından təcil və impuls momentinin qorunması qanunları əldə edilə bilər. İnertial istinad sistemlərinin mövcudluğu Yalnız Nyutonun birinci qanunu ilə irəli sürülür. Məsələn, yerlə və ya günəşlə əlaqəli həqiqi istinad sistemləri, dairəvi hərəkətlərinə görə tam ətalət xüsusiyyətinə malik deyillər. Ümumiyyətlə, İSO-nun mövcudluğunu eksperimental olaraq sübut etmək mümkün deyil, çünki bunun üçün sərbəst bir cismin (heç bir qüvvənin təsir etmədiyi bir cismin) olması lazımdır və bədənin sərbəst olması yalnız İSO-da göstərilə bilər. İnertiallara nisbətən sürətlənmə ilə hərəkət edən qeyri-inertial istinad çərçivələrindəki hərəkətin Təsviri sözdə tətbiq edilməsini tələb edir.ətalət qüvvəsi, mərkəzdənqaçma qüvvəsi və ya Coriolis qüvvəsi kimi uydurma qüvvələr. Bu "qüvvələr" cisimlərin qarşılıqlı təsirindən qaynaqlanmır, yəni təbiətcə qüvvə deyildir və yalnız Nyutonun ikinci Qanununun formasını qorumaq üçün tətbiq olunur:

Dinamikanın bir çox Qanunları İsaak Nyutonun qanunlarına deyil, ən az hərəkət prinsipinə əsasən təsvir edilə bilər.