Thank you for your contribution
Yüklə 10,37 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Neoliberalizmin Etnisiteci Yaklaşımlarının Sa- nat ve Sanat Eğitimi Alanlarına Müdahaleleri
301 sanat ve sanat eğitimi alanlarına yönelik baskı, şiddet, yasaklama ve sansür uygulamaları da yoğun biçimde artmıştır. 16 Ocak 2015 Tarihli Cumhuriyet gazetesinde yayınlanan haberde sadece 2014 yılında yaşanılan baskı, şiddet, yasaklama ve sansür aşağıda ki gibi raporlandı- rılmıştır: 135 Sansür, Yasaklama ve Baskı Ercan Karakaş, genel merkezde düzenlediği basın toplantısıyla “Kültür ve Sanata Uygulanan Baskı ve Sansür/2014 Raporu”nu açıkladı. CHP’nin kültür ve sanattan sorumlu Genel Başkan Yardımcısı Ercan Karakaş, genel merkezde düzenlediği basın toplantısıyla “Kültür ve Sanata Uygulanan Baskı ve Sansür/2014 Raporu”nu açıkladı. Raporda geçen yıl Türkiye’de 135 olayda hükümet tarafından doğrudan kültür ve sanata yönelik yasaklama, baskı ve sansür uy- gulandığı ifade edildi. Rapordan dikkat çekici başlıklar şöyle: •
ve tiyatro oyununa sansür ve yasak uygulandı. • 22 kez sanat kurumlarında usulsüz görevden alma, atama ve zorla istifa olayı meydana geldi. 2007 yılında Devlet Opera ve Balesi Genel Müdürlüğü’ne getirilen ve TÜSAK yasa tasarısına karşı çıkışıyla bilinen orkestra şefi Prof. Dr. Rengim Gökmen gö- revden alındı. Mustafa Kurt’un “Sansür var” diyerek istifa ettiği Devlet Tiyatroları Genel Müdürlüğü görevine Devlet Tiyatroları (DT) ve Devlet Opera ve Balesi (DOB) sanatçılarının karşı çıktığı Türkiye Sanat Kurulu (TÜSAK) yasasını destekleyenler arasında yer alan Nejat Birecik atandı. • 18 kez Radyo, TV, gazete sansürü ve yasağı ko- nuldu. Örneğin, “Piyano” gibi sayısız uluslararası ödüller almış, 3 Oscarlı bir filmi gösteren GÜN TV şiddet gerekçesiyle cezalandırıldı. TBMM Başkanı Cemil Çiçek’in başvurusuyla, 4 eski bakanın rüşvet aldığı iddiasıyla kurulan TBMM Soruşturma Komis- yonu’yla ilgili haberlere komisyonun süresinin bitti- ği 27 Aralık tarihine kadar “yayın yasağı” getirdi. • 17 kez internet ve sosyal medya yasağı uygulandı. • 16 kez diğer sanat dalları ve edebiyat alanında sansür ve yasaklama olayı yaşandı. Fazıl Say’ın eserleri Cumhurbaşkanlığı Senfoni Orkestrası’nın (CSO) programından çıkartıldı. 2000 yılından bu yana düzenlenen “Antalya Piyano Festivali”nin 15.’si festivalin önceki yıllardaki sanat yönetmeni Fazıl Say’sız başladı. • 16 kez kültür varlıklarına ve sanat alanlarına saldırı gerçekleşti. Devlet Tiyatroları Genel Müdürlü- ğü’nün 60 yıldır kullandığı ve tiyatronun içinde atölyelerin de bulunduğu “İrfan Şahinbaş Atölye Sahnesi”ne 3. kez baskın yapıldı. • Toplam 135 olayda hükümet tarafından doğrudan kültür ve sanata yönelik yasaklama, baskı ve san- sür uygulandı. Çağdaş kültürün üretilmesinde yeri tartışılmaz olan sanat ve sanat eğitimi alanları, yaşanan bu olumsuz koşullardan en çok etkilenen alanlar olmuştur. Neoli- beralizmin etnisiteci, dinci-mezhepçi ve kadın bedeni üzerinden aşırı cinsiyetçi-feminist pratikleri, bu pratik- lere uyarlı postmodernist kavram pratikleri ile destek- lenerek sanatın ve sanat eğitiminin özgürlük alanlarını kuşatarak baskı altına almıştır. Neoliberalizmin Etnisiteci Yaklaşımlarının Sa- nat ve Sanat Eğitimi Alanlarına Müdahaleleri Neoliberalist pratiklerin uygulayıcıları, Büyük Ortado- ğu Projesi (BOP), Arap Baharı, Yeni Dünya Düzeni ve benzeri projelerini -insanlık yararına iyi şeyler yapı- yormuş gibi göstererek- hayata geçirmek için; Ayrışan Toplumlar Sürecini Yaşıyoruz, Sosyal Devletler Dönemi Bitmiştir ve Demokratik Devletler Sürecine Girilmiştir, Medeniyetler İttifakı, Medeniyetler Çatışması, İslamo- fobi, Kimlik, Altkimlik-Üstkimlik, Öteki-Aidiyetlik, Sınır- lar-Alanlar, Merkez-Çevre gibi postmodernist kavram pratiklerini etnisiteci, dinci-mezhepçi ve aşırı cinsiyetçi ayrışmaları tetiklemesi için özellikle kullanmıştır ve kullanmaktadır. Ortadoğu ve Türkiye, yüzyılların mirası olarak taşıdık- ları etnik, dinci-mezhepçi ve aşırı cinsiyetçi sorunları kendi kısır perspektifleriyle ya da dayatılan perspek- tifler dışına çıkmadan çözemedikleri için, uluslararası finans kapitalin ve onun işbirlikçilerinin silahlı ya da silahsız neoliberalist çözüm pratiklerine boyun eğmiş görünmektedirler. Türkiye özelinden bakıldığında, Irak’ın 2002’de işgal edilmesinden 2015’de Süleyman Şah Türbesinin yerinden edilmesi aşamasına kadar gelinen süreçte, Kürtler ile Araplar arasına sıkışmış bir coğrafyada yaşamak zorunda kalan Türkmenle- rin konumu ve yaşadıkları dram çok özel bir analizi gerektirmektedir. Türk askerlerin kafasına çuval geçirildiği, Irak yasasınca azınlık oldukları için silah- lanmaları yasaklanan Türkmenlerin yoğun olarak yaşadığı Kerkük’ün Kürt peşmergeler tarafından işgal edilerek, Türkmenlere ait tapuların ve tapu dairelerinin yağmalandığı ve yakıldığı, % 98 Türkmen’in yaşadığı 300.000 nüfuslu Tel Afer’in Amerikan bombardıman uçakları tarafından bombalandığı 2006 yılı, Türkmenler ve Türkiye açısından çok önemlidir. Türkiye’nin Mu- sul-Kerkük sorunu, Türkmenlerin Mezopotamya’da varlığı ve geleceği sorunu ile Süleyman Şah Türbesi’nin taşınması sorununu, Türkmenlerin katledilmesinden ve yerinden yurdundan edilerek sürgüne gönderilmesinden bağımsız düşünmek olanaksız görünmektedir. Ulusal ve uluslararası medyada İŞİD saldırıları, Yezidi ve Kürtlere yönelik yapılmış Türkmenlere yapılmamış gibi gösteril- mek istenmiştir. Kürtlerin Kobani’de ki direnişi dünya Yüklə 10,37 Mb. Dostları ilə paylaş:
|