www.kitabxana.net
– Milli Virtual Kitabxana
52
almasa da, gizlin arvad saxladığını bilirdi. Orada işləyən digər həmyerlilərindən öyrənmişdi. Onu saxlayan,
Rusiyaya bağlayan da elə bu idi.
Qardaşı arvadının heç kimlə adı çıxmasa da, Zülal onun dinc oturduğuna əmin deyildi. Son vaxtlar tanış
olduğu qadın məsləhət-xanasında işləyən tibb bacısı ilə söhbətlərinin birində, qardaşı arvadının ildə gizlincə
aborta gəldiyini eşidərkən nitqi qurumuşdu.
Son dəfə vidalaşıb ayrılanda qardaşını dilə tutmaq istəmişdi: “Tezliklə qayıt gəl, bax ha, vaxt gələcək
peşman olacaqsan”. Qardaşı əhəmiyyət verməmişdi. Altı ay sonra itkin düşməsi xəbəri gəldi. Ailədə heç kəs
onun həyatda olmaması fikrini ağlına gətirmək iətəmirdi. Hamı inanırdı ki, lap bu yaxınlarda haradansa peyda
olacaq, sağlığı ilə gözü yolda qalanları sevindirəcək. Aylar ilə döndü. Axtarışların nəticəsi olmadı. Ümidlər
tükəndi.
Bir gün eşitdi ki, qardaşının evi yüngül qadınların gediş-gəliş yerinə çevrilib. Qardaşı arvadı aradüzəltməklə
çörək pulu qazanır. Hirsindən dil-dodağını çeynəyən Zülal yaxın adamların vasitəsilə ona xəbər göndərdi ki, ağlını
başına yığsın, adımıza ləkə gətirməsin. Yoxsa, Allah haqqı öldürürərəm onu, uşaqlara yazığım gəlir. Zülal bir
müddət gözlədi. Hədə-qorxusundan heç nə çıxmadığını görüncə, uşaqlar mək-təbdə olanda xəlvəti onlara getdi.
Evdə iki kənar qadını görüb, Zülal özündən çıxdı. Qardaşı arvadı Zülalın hərəkətinə dözmədi:
- Nə istəyirsən? Sən kimsən? Neynirəm özüm bilərəm, sənin nə borcuna qalıb.
Zülal səsini eşitməmək üçün əvvəl ağzını dəsmalla yumdu, sonra əl-qolunu bağlayıb mətbəxin yerinə
uzatdı. Əlinə keçən qab-qacağı, çömçə-qazanı hirsi soyuyanadək, onun baş gözünə gücü gələn qədər çırpdı.
Zərbələr dəydikcə arvad yerində qıvrılır, çapala-yırdı. Kəfkir alnına yapışanda, çapalama dayandı. Zülalın da
qolları boşalıb yanına düşdü: arvad o dünyalıq olmuşdu.
Məhkəmə dəyərli sübutlar olmadığı üçün Zülalın iradlarını əsassız hesab edib, on üç il azadlıqdan
məhrum etdi.
Aralarında ən yaşlısı olan Yavər bacısının ərinin ölümündə günahlandırılmışdı. Kolxozda briqadir
işləyən mürtəd oğlu arvadı ilə kifayətlənməyib qız qarımış baldızına da tamah salmışdı. Arvadı dördüncü uşağı
doğmaq üçün xəstəxanaya gedəndə, uşaqlara bax-mağı baldızına yalvarıb onu evinə aparmışdı. Neçə vaxt idi
ondan kəsən zatıqırıq elə birinci axşam fürsəti fövtə verməyib hamamda paltar yuyan qıza arxadan yanaşdı. Qız
gözləmədiyi hərəkətdən diksindi, yeznəsinə and aman edib yalvardı. Gözüqızmış əclaf qızı əvvəlcə qorxuzdu,
sonra daş səkiyə yıxıb üzünü açdı. Etdiyi əmələ görə utanmaq əvəzinə arvadı xəstəxanadan qayıdandan
sonra da
əlinə imkan düşəndə qızı özü ilə yaxınlıq etməyə məcbur edirmiş.
Vaxt keçdikcə hamilə qaldığını başa düşən qız məsələni bacısına danışdı. Ərinin başqa qadınlarla
cürbəcür oyunlardan çıx-dığını bilən qadın bu vicdansızlıqdan sonra bu vaxta qədər olan qorxusunu da yadından
çıxartdı. İndi təkcə özü yox, həm də bacısı təhqir olunmuşdu. Ona görə də bacısını məcbur etdi ki, başına gələni
qardaşlarına danışsın.
Bacılarından eşitdikləri qardaşları elə qeyzləndirdi ki, bina-musu öldürmək qərarına gəldilər. Əvvəllər
də onun neçə arvadı yoldan çıxardıb, sonda sudan quru çıxdığını görmüşdülər. Əclaflığına bələd olduqları üçün
ona söz deməyi yersiz hesab edib, “iş başında” yaxalanmasını vacib saydılar. Nə qədər ağır olsa da, məqsədləri
naminə, qıza onunla görüşə çıxmağa şərait yaratdılar, özləri isə gizlin yerdə pusquya durdular.
Nəhayət, qızın “bişdiyinə”, görüşə etiraz etməməsinə sevinən yeznə otağa girən kimi, heç nəyə fikir
verməyib, qızı qolları arasına alıb qucaqladı. Ehtiraslı gözləri çarpayını axtardı. Qızı qucağına götürüb,
çarpayının üstünə apardı. Tələm-tələsik şalvarının düymələ-rini açdı:
- Qadovu alım, tez elə, gələn olar...
Şalvarı sürüşüb yerə düşmüşdü. Yaxınlaşıb qızı soyundurmaq istəyirdi ki, pərdənin arxasında gizlənən
ortancıl qardaş dözə bilmədi:
www.kitabxana.net
– Milli Virtual Kitabxana
53
- Ay oğraş, camaatın arvadları turşməzə oldu, bu evin qızları şirin?!
İşin belə olacağını gözləməyən yarıçılpaq qurumsağın heyrət-dən və qorxudan dili tutuldu, rəngi ölü
kimi ağardı. Gizləndikləri yerdən çıxıb qəzəblə ona tərəf gələn üç qardaşı görüncə, dibindən kəsilən çürük ağac
təki yerə sərələndi. Bəlkə də qəfil görüntüdən, qardaşların gözündəki nifrətin təsirindən artıq yerə dəyəndə,
ürəyi keçinmişdi. Hirslərindən əsib-coşan qardaşları saxlamaqmı olardı? Bəs deyincə cansız, çuvala bənzəyən
cəmdəyin hər tərəfini təpikləyib döyəclədilər.
Yavər döşəməyə tökülən qanı görəndə qardaşlarını saxlayıb qışdırdı:
- Dayanın, it oğlunun qanını evə tökməyin, - əyilib diqqətlə baxdı, - murdar olub ki,.. Leş döyürsüz?
Qardaşlar heyfsləndilər, nadürüstün ölümünə deyil, ürəklərin-dəki acığı tam çıxara bilmədiklərinə görə...
Yavər evdəki ailə-uşağı iki qardaşın öhdəsinə buraxıb, həbsxananın yolunu tanıyan adam kimi baş verən
hadisənin - ölümün bütün məsuliyyətini öz üzərinə götürmüşdü.
İçəri daxil olanda ətrafdakı nəzarətçiləri bahalı siqaretə qonaq edən Talehi əməliyyatçılar hamıdan
əvvəl,
birinci qəbul edib, xüsusi müşaiyətlə rəisin otağına göndərdilər.
İkinci Əzizi çağırdılar. Yığcam, dar, uzun otaqda böyük stolun arxasında, başda saçlarına dən düşən
kapitan, onun qarşısında - sağda elə də yaşlı olmayan, iri gövdəli baş leytenant, solda isə iki cavan leytenant
oturmuşdu.
İçəri daxil olan kimi kapitan ciddi səslə tələb etdi:
- Özünü təqdim elə.
Əziz ona dikilmiş cüt-cüt şax nəzərlərdən, əvvəlcə özünü itir-di. İl yarım qabaq günlərini xatırlayıb
özünü topladı.
- Əziz Əzizzadə.
- Cinayətinin məğzi?
- Adam oğurluğu.
- Aha, demək reketsən. Neçə vaxt idi çöldəydin?
- İl yarım.
- İl yarım nə olan şeydi, deynən dünən çıxmışam, tab eləmə-yib qayıtmışam. Ancaq, özünü nabələd
aparırsan, - baş leytenant söh-bətə qarışdı.
- Bura bax, - kapitan söhbətin əsas hissəsinə keçdi. - Mənim adım Xəlildi, baş əməliyyatçı. Bu yoldaş, -
baş leytenantı göstərdi, - Orxan müəllimdi. O da Fazil müəllimlə Qaçay müəllimdir, - ucaboy və bir az gödək
leytenantlara işarə etdi.
- Yatmış adamsan. Zonda əməliyyatçının işi, yeri, rolu nədir, bilirsən. Sənə durub dərs keçmək artıqdır.
Reket olsan da qabiliyyətli adama oxşayırsan.
Adətən reket, başı işləyən oğlanlardan çıxır, xarab adamdan yox.
O, şəxsi işdə nəsə axtararaq səhifələri irəli-geri vərəqlədi:
- Üstündə nəyin var?
- Kasıbçılıqdı, - Əziz başını yerə dikdi.