Çarlz bukovskġ
Yüklə 3,08 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com
142 üçün onun baĢını bir də qaldıranda diĢləri yerindən çıxdı. Onun üst və altı çənə diĢləri orada, eləcə mələfənin üstündə qalmıĢdı. – Axxx… mənim diĢlərim, – dedi. Ya da belə demək istədi. – DiĢlərin üçün narahat olma. Mən yenə öz barmaqlarımı dibinə qədər onun boğazına soxdum.
– Mən iĢĢtəmiyəm ki, – o davam etdi, – ĢĢən mənim diĢləyimi göyəsən... – Narahat olma, Di Di, hər Ģey qaydasındadır. Onlar, əslində, elə də qorxunc görünmür. – Aaahhh... O, diĢlərini yenidən ağzına taxacaq qədər özünə gəlmiĢdi. – Məni evimə apar, – o dedi, – mən evə getmək istəyirəm. – Mən də səninlə qalacağam. Bu gecə səni yalqız qoymayacağam.
www.vivo-book.com
143 – Əvvəl-axır, onsuz da bir gün məni atıb gedəcəksən, düzdümü? – Gəl əynimizi geyinək, – mən dedim. Valentino həm Lidiyanı, həm də Di Dini əlindən buraxmazdı. Ona görə də elə cavan yaĢlarında vəfat etdi.
Lidiya geri qayıtdı və Börbank rayonunda özünə qəĢəng bir mənzil tapdı. Deyəsən, indi o mənimlə əvvəllər, ayrılıncaya qədər olduğundan, daha çox maraqlanır, qayğıma qalırdı. – Mənim ərimin Ģeyi çox böyükdü, bax bu boyda, amma ondan baĢqa da heç nəyi yox idi. Nə Ģəxsiyyəti vardı, nə də hissiyyatı. Bircə zorba bir Ģey və o elə düĢünürdü ki, ona bundan baĢqa da heç nə lazım deyil. Aman Allahım, o necə taxtabaĢ idi! Sən isə tamam baĢqasan, səninlə bütün hissləri hər zaman ala bilirəm... aramızda cərəyan edən bu elektrik axını heç vaxt kəsilmir. Biz yataqda uzanmıĢdıq.
www.vivo-book.com
144 – Bilirsənmi, mənim hətta onun Ģeyinin böyük, ya da kiçik olduğu haqqında da heç bir fikrim yox idi, çünki onun Ģeyini görüncəyə qədər mən həyatımda bir dənə də olsun kiĢi Ģeyi görməmiĢdim. Lidiya diqqətlə mənə baxırdı. – Mən elə düĢünürdüm ki, elə hamının Ģeyi mənim əriminki kimidir. – Lidiya... – Nədi? – Mən sənə bir Ģey deməliyəm. – Nə deməlisən? – Mən gedib Di Dini yoluxmalıyam. – Gedib Di Dini yoluxmalısan? – Özünü gülünc aparma. Bunun ciddi səbəbi var. – Sən dedin axı, dedin ki, sizin aranızda hər Ģey bitib. – Hə, elədir. Mən onu belə etibarsızcasına atmaq istəmirəm. Nə baĢ verdiyini ona izah etmək istəyirəm. Ġnsanlar bir-birinə qarĢı çox soyuq davranırlar. Mən onu geri qaytarmaq fikrində deyiləm, sadəcə, nə baĢ verdiyini ona
www.vivo-book.com
145 izah etmək üçün cəhd eləmək istəyirəm ki, o məni baĢa düĢsün. – Sən onu qayırmaq istəyirsən. – Yox. Mən onu qayırmaq istəmirəm. Onunla birlikdə olanda da onu qayırmaq istəməmiĢəm, demək olar. Mən, sadəcə, ona bəzi Ģeyləri izah etmək istəyirəm. – Bu heç mənim xoĢuma gəlmir. Nə bilim... bu bir az... ürəkbulandırıcı səslənir. – Ġmkan ver, düĢündüyüm Ģeyi eləyim. Lütfən. Mən, sadəcə, hər Ģeyin aydınlığa qovuĢmasını istəyirəm. Tezliklə qayıdacağam. – YaxĢı, amma tez qayıt ha. Mən öz folksvagenimə mindim, fontanın yanındakı küncü kəsərək döndüm, bir neçə mil getdikdən sonra Ģimala, Bronsona tərəf istiqamət aldım və icarə haqqlarının yüksək olduğu məkana çatdım. MaĢını bayırda bir yerdə saxladım və düĢdüm. Uzun pilləkənlərlə yuxarı qalxdım və qapının zəngini basdım. Qapını Byanka açdı. Bir gecə Byankanın qapıya lüt çıxdığını xatırladım, o vaxt onu qəfildən
www.vivo-book.com
146 qamarlamıĢdım və biz onunla öpüĢən zaman Di Di aĢağı enib demiĢdi: – Burada nə baĢ verir, lənət Ģeytana? Bu dəfə vəziyyət keçən dəfəkindən fərqli idi. Byanka dedi: – Sənə nə lazımdır – Di Di-ni görmək istəyirəm. Onunla danıĢmalıyam. – O xəstələnib. O, həqiqətən, xəstədir. Di Di ilə belə davranıĢından sonra onunla görüĢməməli olduğunu düĢünürəm. Məncə, sən birinci dərəcəli əclafsan. – Mən, sadəcə, onunla bir az danıĢıb bəzi Ģeyləri ona izah eləmək istəyirəm. – YaxĢı. Ġndi o, yataq otağındadır. Mən dəhlizdən keçərək yataq otağına daxil oldum. Di Di çarpayıda uzanmıĢdı, əynində bircə qısa tuman vardı. Bir qolunu gözlərinin üstünə qoymuĢdu. DöĢləri əla görünürdü. Onun yatağının yanında, döĢəmədə yarımçıq viski ĢüĢəsi və bir də ləyən vardı. Ləyəndən içki və qusuntu iyi gəlirdi. – Di Di… O qolunu gözlərinin üstündən qaldırdı. www.vivo-book.com
147 – Nə? Henk, sən geri qayıtdın? – Yox, bir dayan, mən, sadəcə, səninlə danıĢmaq istəyirəm… – Ah, Henk, Mən səninçün elə darıxmıĢdım ki. Az qala dəli olacaqdım, içim ağrıdan elə qıvrılırdı ki. Bu lap kabus idi...
– Mən sənin vəziyyətini yüngülləĢdirmək istəyirəm. Ona görə də bura, sənin yanına gəlmiĢəm. Bəlkə də mən axmaq adamam. Amma mən açıq-aĢkar qəddarlığa inanmıram... – Mənim nə hislər keçirdiyimi sən hardan biləsən... – Bu hisslərin nə olduğunu yaxĢı bilirəm. Oralarda mən də olmuĢam. – Ġçmək istəyirsənmi? – o əli ilə ĢüĢəyə iĢarə elədi. Mən boĢ viski ĢüĢəsini qaldırdım və hüznlə onu yenə yerinə qoydum. – Bizim dünyamızda həddən ziyadə soyuqluq var, – mən ona dedim. – Əgər insanlar öz müĢkülləri haqqında bir- biri ilə danıĢaraq razılığa gələ bilsəydilər, dünyamız tamam dəyiĢərdi. Yüklə 3,08 Mb. Dostları ilə paylaş:
|