Aytən Quliyeva
60
“Anarın kino əsərlərində mənəvi problemlərin həlli həmişə
ön planda du
rmuşdur. Belə ssenarilərdən biri onun “Gürcü fami-
li
yası” hekayəsinin motivləri əsasında çəkilən “Gün keçdi” fil-
midir. Kinomuzda lirik-
psixoloji təmayülün dirçəlməsi, obrazla-
rın ideal və mənfi məhdudluqdan çıxıb həyatın öz ziddiyyətləri
ilə şərtlənən mürəkkəblik, dərinlik kəsb etməsi xeyli dərəcədə
bu filmin adı ilə bağlıdır” (23,28).
“Mən, sən, o və telefon” hekayəsinin qəhrəmanları arasında
romantik müna
sibət daha güclüdür. Əsərdə hər şey təsadüfi te-
lef
on danışığından başlanır. Hekayənin başlığındakı Y. Səməd-
oğlunun şeiri bizə əsərin məzmunu haqqında az da olsa məlumat
verir. Bu hekayəsində də sənətkar gəncliyin özünəməxsus sevgi
və kədərindən bəhs edir. İki gəncin təsadüfən telefonla danış-
ması onların gələcək taleyinin bir-birinə bağlanmasında mühüm
rol oynayır.
Hekayə toydan çıxan dostlarının zarafatyana Seymur üçün te-
le
fonla qız axtarması ilə başlayır. Və bu ideyanı gerçəkləşdir-
mək istəyinin doğurduğu mənəvi-əxlaqi problemlər üzərində in-
ki
şaf etdirilir. Burada da zaman məfhumundan istifadə edilir.
Sey
murun bütün yoldaşları artıq öz həyat həmdəmlərini tapmış-
lar sa
dəcə Seymur yalqızdır. Biz bunu onun toydan çıxdığı gecə
telefond
a Mədinə ilə danışığında görürük. “Mən bu saat ən ya-
xın bir yoldaşımın toyundan çıxmışam. Bu, mənim axırıncı su-
bay dostum idi... Elə bilməyin ki, mən telefon xuliqanlarında-
nam. Yox, nədənsə, təklikdən bağrım çatlayır. Odur ki, dedim
zəng eləyim, bir adamla danışım”(7,109).
Yazıçı çox incə detallarla qəhrəmanın qəlbini, yalnızlığını,
təkliyini göstərir. İlk kiçik söhbətdən sonra o qəlbinin isindiyini,
özü
nə bir həmdəm tapdığını duyur. “Gülməlidir vallah, amma
dəstəyi asıb boş, adamsız küçələrlə addımlayarkən mənə elə gə-
lir
di ki, daha mən də tək deyiləm. Mənim də kimimsə var”
(7,110). Bunda
n sonra Seymur telefonda tanış olduğu və yalnız
haqqında çox az, cuzi şeylər bildiyi Mədinənin məhəbbəti ilə ya-
şayır. Həyatında baş verən hər bir hadisəni, qəlbinin sirlərini