çünki üç saat məktəbdə keçirdiyi vaxtdan başqa, günün yerdə qalanmı Əmiraslan
hər bir əmr və nehydən azad idi. H ər nə könlü istəyirdi onu edərdi. Axırda
yoldaslarmm birini bıçaqlayıb yaralamağmm üstündə Əmiraslanı məktəbdən xaric
etdilər. Tanrıqulu Əmiraslanı bir-iki il ora-bura atdısa da bir şey çıxmadı.
Əmiraslan, əmisi qızı Gülpəridən iki yaş böyük idi. Qardaşlar bu iki tifili bir-
birinə körpə vaxtlarmdan ad etmişdiler. Amma İmamverdi Əmiraslanm oxumayıb
belə bitərbiyə qalmasmdan artıq narazı idi və bu barədə də qardaşmı müqəssir
edirdi.
Belə tərbiyə olmaz. U şaq gerək izin olmayan şeyi tutmasm.
Böyük-kiçik anlasm. Bunun axm peşmançılıqdır, - deyə İmamverdi, qardaşmı
məzəmmət edərdi.
Əmiraslan on altı yaşma çatanda ata-anası dalbadal vəfat etdi və nənəsi Püstə
qarıdan başqa evlərində bir kəs qalmadı. Atası öləndə Əmiraslana yaxşı mal-dövlət
və pul qoymuşdu. Bir-iki ilin ərzində yaramaz oğul bunlarm hamısmı kefə, qumara
qoyub tələf etdi. İmamverdi nə qədər çalışdısa da qardaşı oğlunu pis yoldan
qaytara bilmədi və axırda onunla bilm ərrə əlaqəsini kəsib evinə qoymadı. Nə qədər
əlində dövlət var idi, Əmiraslan Gülpəriyə yaxm düşmürdü. Amma elə ki, var-
yoxunun hamısı eyşi-işrətə qoyulub puç oldu, Gülpərini almaq fikrinə düşdü. Lakin
İmamverdi:
Ne qədər mən sağam, bu iş baş tutmaz, - deyə onun təklifini rədd etdi.
Gülpərinin könlü əmisi oğlunda idi. Ona görə də qosulub qaçmaq istəyirdi.
Lakin Əmiraslan bu əmrə razı deyildi, çünki onun fikri Gülpərini almaq deyil,
əmisinin dövlətini ələ almaq idi. Bu isə İmamverdinin razılığı ilə mümkün olardı.
Axırda, Əmiraslan Gülpəridən əl çəkib bir dövlətli dul arvad aldı. Əmiraslan
arvadm gətirdiyi dövləti tezliklə qumara və kefə qoyub özünü də boşadı. Pis yola
öyrənmiş Əmiraslan üçün pul lazım idi. Ona görə yavaş-yavaş oğurluğa və yol
kəsməyə şüru etdi. Bu yolda neçə dəfə həbsə düşüb çıxdı. O ətrafda bir yolkəsmə,
bir oğurluq olmazdı ki, Əmiraslanm orada əli olmamış olaydı. İndi faytonda
əyləşib Gülpərilə söhbət edən Əmiraslan belə hərifdi.
Əmiqızı və əmioğlu sözü bu yerdə qoydular ki, Əmiraslan Gülpəri üçün
əmisinə elçi düşsün. Hərgah İmamverdi bu dəfə də razı olmasa, Gülpəri atasmdan
izinsiz Əmiraslana getsin.
* * *
Nurəddin Cəfərə çatdıqda atm başmı çəkdi. Lakin qızışmış köhlən at qüvvətsiz
uşağa qulaq asmadı və qaraltıdan ürküb daha da bərk qaçmağa başladı. Nurəddin
gördü ki, atı öz gücü ilə saxlaya bilməyəcəkdir. Yüyəni buraxıb iki əli ilə yəhərin
qaşmdan möhkəm yapışdı ki, atdan yıxılmasm. Cəfər Nurəddini bu halda gördükdə
istədi atm qabağmı kəssin, ancaq bacarmadı. Cəfər qabaqda Əmiraslana nökər idi.
Ona görə onun atmm xasiyyətini yaxşı bilirdi. Bu atm adı Ceyranbasan idi və özü
də bir dinc at idi. Amma qızışıb qaçanda heç bir at dalmdan çata bilməzdi.
Döngənin birində qəflətən bir fayton yolu kəsdi. Ceyranbasan yoldan meşəyə sapıb
Nurəddini üstündən yerə atdı. Bu yerə dəyməyin zərbindən zavallı uşağm ürəyi
getdi. Bunu görcək faytonçu faytonu saxladı. Onun içindən İmamverdi baba çıxıb
Nurəddinə tərəf yönəldi. Yaxmlaşanda gördü ki, bir uşaq hərəkətsiz, yerə sərilibdir.
İmamverdi əyilib uşağa baxanda təəccüblə qışqırdı:
Sübhanallah, bu ki Nurəddindir. Bu, at ilə nə üçün gəlsin? İmamverdi cəld
uşağm başmı dizi üstə alıb sinəsini açdı.
Oğlum, Nurəddin, mənəm, İmamverdi baba.
Nurəddin zəif səslə ufuldadı və sonra özünə gəlib İmamverdi babanı tanıdı.
İmamverdi Nurəddinin bədəninin o yan-bu yanm a baxdı ki, görsün yaradan-
ağndan nəyi var. Əlini sağ dizinə vuranda Nurəddin qışqırdı.
Baba, ora dəymə, ağrıyır, qıçım smıbdır.
Yox, oğlum, qorxma, smmamışdır, yəqin çıxıbdır, - bunu deyərək
İmamverdi Nurəddini üsulluca qucağma aldı və faytona qoydu. B u halda köç gəlib
bunlara çatdı. İmamverdi baba elə ki, Əmiraslan və Gülpəridən əhvalatı bildi və
onlan bir faytonda oturmuş gördü, qəzəblənmiş qışqırdı:
Sizin ağlmız harada idi? B ir tikə uşağı köhlən ata mindirib, gecə vaxtı
meşəyə buraxmaq olarmı?
Əmiraslan təqsiri boynuna alıb əmisindən üzr istədi. Sonra faytondan düşüb
atmm dalınca getdi. Gülpəri çalışırdı ki, atasmm acığmı yatırtsm.
Ata, acığm tutmasm, bunlar hamısı qəza işidir. Fayton yolda smdı.
Sən gəlib çıxm adm ...
M ən nə edim, günortadan bəri çaym o tərəfində körpünün qayrılmasmı
gözləyirdim. Səhər sel gəlib aparmışdı, - deyə İmamverdi cavab verdi.
Ata, o da qəzadan deyilmi? Amma şükür allaha ki, axırı xeyirdir.
Nurəddinin qıçmı kənddə smıqçı Qara Hüseynə saldırarsan, çıxar gedər.
Köç meşədən çıxdı. Bu vaxt ay da çıxmışdı. Nurəddini, İmamverdi baba
faytonun içində balışları düzüb, rahat etmişdi. Axşamdan iki saat keçmiş köç gəlib
kəndə çatdı.
Köç gəlib Güllücə kəndinə çatanda bu kəndin əhalisi yatmışdı. Kənd əhli gün
batanda yatıb, gün çıxanda da yuxudan durar. İmamverdi baba Güllücəni
Nurəddinə tərif etməkdə səhv etmirmiş. Gözəl hava, saf su, dağ, bağ, meşə insana
başqa bir ləzzət verir. Bu kənd dağm döşündə salmıb, gün çıxan tərəfində yaxşı
meyvə bağları və meşə, cənub tərəfində gözəl zəm ilər və şimal tərefmdə gözəl
çəmənlər var idi. Dağdan soyuq bulaqlar üzüaşağı kəndə sarı axırdı. Güllücənin
dadlı meyvələri ətrafda məşhurdu. Bu kəndin hər evinin qabağmda bağdan əlavə,
gözəl bağça da vardı. Bu bağçalarda ev sahibləri ətirli güllər və çiçəklər əkmişdilər.
Kənardan baxanda dağ döşündə salmmış bu kənd, bir gülüstan şəklində görünürdü.
Buna görə də Güllücə adma sahib olmuşdu.
İmamverdi babanm evi kəndin üst tərəfində bir hündür yerdə idi. Buradan çox
gözəl m ənzərələr açlırdı. İmamverdi babanm həyətində iki tikilisi vardı. Biri köhnə
daxma idi, o biri də iki otaq və mətbəxli, qabağı eyvanlı təzəcə ev idi. Evin qabağı
gözəl bir bağça idi. Bu bağça yaxşı meyvə ağacları, ətirli gül və çiçəklərlə dolu idi.
Bağçanm ortasmda, bir soyuq bulaq torpaqdan çıxıb çarhovuza tökülürdü. Bu su
ilə İmamverdi baba bağçasmı və bostanmı sulayırdı. İmamverdi baba bu tezə evin
bir otağmda Gülpəri və o birində Nurəddin üçün mənzil tədarük etmişdi.
İmamverdi baba bilirdi ki, çıxığı yerinə tez salmaq lazımdır. Hərgah tez
sahnmasa, yerinə ət gələr və sonra onu düzəltmək çətin olar. Buna görə külfət bir
balaca rahat olan kimi, gecə olmasma baxmayıb, bağbanı M ehdi kişini göndərdi ki,
smıqçı Qara Hüseyni yatmış da olsa, durquzub gətirsin.
Bir azdan sonra Qara Hüseyn gəldi. Bu işi İmamverdi yaşmda, qırx ildən artıq
smıqçılıq edən və ətrafda m əşhur olmuş bir zat idi.
Dostları ilə paylaş: |