əmrə razı olmasa, bütün mənə etdiyi zülmü yaddan çıxarıb ömrümün axırma kimi
onu öz anam kimi sevməyə söz verirəm...
Razıyam, - deyə Gülpəri cavab verdi.
Əmiraslan dedi:
- Onda gedək. M ən səni əmimin yanm da qoyub axşam evə qayıdaram. Sən də
gecə orada qalarsan. Daha heç kəsin sənə gümanı gəlməz.
Əmiraslan və Gülpəri getdilər. Bir azdan sonra Nurəddin koldan çıxdı. O yan-
bu yana baxıb qorxa-qorxa yola düşdü.
- İndi daha m ən İmamverdi babanm yanm a niyə gedim. O özü ölüm halmda
ikən məni bu zalım lann əlindən necə xilas edə bilər? Yox, yox, qaçıb özümü
Bahara çatdırmaqdan başqa bir çarə yoxdur. Bunu deyib Nurəddin sürətlə meşəyə
tərəf üz qoydu. Ancaq meşəyə girib gözdən itəndə bir az ürəyi sakit oldu.
Hərgah yolu azmasam, axşama kimi gedib şəhərə çataram.
Nurəddin meşə ilə iki saata qədər gedəndən sonra bir çaya rast gəldi. Gecə
güclü yağış yağdığma görə çayda su çox idi. Nurəddin dayaz yer axtarırkən gəlib
bir yerə çatdı ki, orada bir uzun ağac smıb körpü kimi çaym üstünə düşmüşdü.
Nurəddin bu ağacm üstü ilə keçdiyi zaman ayağı sürüşüb çaya düşdü. Bu yerdə çay
xeyli dərin və kənarları da hündür idi. Nurəddin qol atdı ki, üzsün. Gördü ki,
paltarlı üzm ək çox çətindir. Bir neçə dəfə batıb çıxandan sonra bir sallanmış şax
əlinə keçdi. Bu şaxdan tutub, bulanlıq su ilə islanmış halda, papağmı itirmiş kənara
çıxdı və bihuş bir halda xeyli uzanıb qaldı. Bir az rahat olandan sonra Nurəddin
paltarmı çıxarıb suyunu sıxdı və günün qabağmda sərdi ki, qurusun. Paltarı
quruyandan sonra geyinib çayaşağı xeyli getdi ki, bəlkə papağmı tapsm, lakin nə
ondan, nə də sərçəsindən ki, suya düşəndə çiynində oturmuşdu, bir əsər tapmadı.
Bunlardan əl çəkib yenə şəhərə getməyə başladı. Ancaq bu səfər yolu azıb
meşədən çıxa bilmədi. İki saat, üç saat dolanıb yenə həmin yerə çıxırdı. Bununla
belə cürətli uşaq, yolu tapıb meşədən çıxmaqdan ümidini kəsmirdi. Axırda gün
batan zaman, Nurəddin yolu tapdı və bir qədər gedəndən sonra yoldan bir az kənar
bir şaxlı-budaqlı ağac tapıb üstünə çıxdı ki, orada gecə yatsm. Yaxm budaqları əyib
yarpaqlarm arasmda Nurəddin özünə yer qayırdı və çox yorğun olduğuna görə ac
və susuzluğa baxmayıb, tez yuxuya getdi. Gecənin bir vaxtı heybətli bir səsdən
Nurəd-
din diksinib qalxdı və az qaldı ki, ağacdan yıxılsm. Zavallı uşağm ürəyi elə
atlanırdı kt, deyəsən bu saat partlayıb çıxacaqdır. B ir azdan sonra yenə səs təkrar
oldu. Ancaq bu səfər Nurəddin qorxmayıb dedi:
Bayquşdur, ulayir. O vaxt kəndə gedəndə də bizi qorxutdu.
Bu ittifaqdan sonra daha Nurəddin yata bilmədi. Bütün bədəni ağrıyırdı.
Gecenin qaranlığı, meşənin vahiməsi yalnız uşağa deyil, hətta böyük adama da
qorxu hissi gətirirdi. Amma Nurəddin bu halətə şükür edirdi:
Hərgah Əmiraslan ilə Gülpərinin danışığmı eşitməsəydi, indi meyidim
qırx arşm quyunun dibində idi. Ah, bircə özümü Bahara çatdırsaydım, ürəyim sakit
olardı.
Nurəddin fikrə getdi. Bütün keçmişi gözünün qabağmdan bir-bir gəlib keçdi.
Budur, balaca uşaqdır. Ata və anası ona hər gün bir şey bağışlayırlar ki, onu şad
etsinlər. Budur, əvvəlinci dəfə məktəb formasmı geyib məktəbə gedir, anası onu
qucaqlayıb şirin-şirin öpür və sevindiyindən ağlayır... Ah, o gözel günlər nə tez
keçdi... Qara günlər başlandı. Anası öldü, Gülpəri gəldi. Atası öldü, İmamverdi
gəldi. Sonra Bahar... Köç... Əmiraslan... Yenə İmamverdi... Yenə Əmiraslan...
Gülpəri... Püstə qarı. Qəm və qüssə, zavallı yetimin ürəyini elə aldı ki, daha səbir
eləməyib hönkürtü ilə ağlamağa başladı. Bu ağlamaq Nurəddinin ürəyini boşaldıb
sakit etdi. Bir azdan sonra Nurəddin yenə yuxuya getdi. İkinci dəfə Nurəddini
qarğalar yuxudan oyatdı.
Demə Nurəddin yatan ağacm başmda bir qarğa yuvası varmış. Sübh vaxtı ana
qarğa balaları üçün yem dalmca uçanda qəflətən ağacda bir qaraltı gördü. Qarğa
əvvəl səssiz, budaq-budaq atılıb diqqət yetirdi ki, görsün bu qaraltı nədir. Elə ki,
düşməni olan insan olduğunu yəqin etdi, bir elə qarıltı saidı ki, bir-iki dəqiqənin
ərzində meşənin qarğalarmı yuvasmm başma cəm etdi. Köməyə gələn qarğalar
bunun səsinə səs verib elə qarıltı saldılar ki, deyəsən bu saat meşəni dağıdacaqlar.
Nurəddin əvvəl gözlərini açanda harada olduğunu bilmədi. Sonra huşu özünə
gəlib ağacda yatdığı yadm a düşdü. Nurəddinin tərpənməsi qarğalarm qarıltısmı
artırdı. Ələlxüsus ata və ana qarğa Nurəddinin başı üstünü alıb elə həşir saldılar ki,
deyəsən bu saat onu dimdikləyib yerə salacaqdılar. Nurəddin işi belə görəndə
ağacdan enməyə başladı. Qarğalarm səsinə yol ilə gedən bir qoca dilənçi oraya
gəldi. Nurəddin bunu gorüb, ağacdan düşmək istəmədi. Yolçu dedi:
Oğlum, quşun yuvasmı dağıtmaq günahdır.
M ən yuva dağıtmıram əmi, - deyə Nurəddin cavab verdi.
Bəs bu səhər ertəsi orada nə qayırırsan?
M ən bu gecə burada yatmışdım.
Nə üçün ağacda yatmışdm, oğlum?
Gündüz yolu azıb meşədə qaldım, onun üçün burada yatmışdım.
Ağacdan düş, oğlum, m ən səni evinizə apararam. Nurəddin bu təklifdən
qorxub titrəyə-titrəyə belə cavab verdi:
M ənim evim yoxdur, əmi. M ən atasız-anasız bir yetiməm. Dilənçi
Nurəddinin titrəməsini görüb dedi:
M əndən qorxma, oğlum, mən də elsiz-obasız bir qoca yolçuyam.
Kəndlərdə dilənirəm. İndi şəhərə gedirəm.
Dilənçinin açıq üzündən və mehriban danışığmdan Nurəddin ürəklənib düşdü.
İndi söylə gorüm, oğlum, sən kimsən və haraya gedirsən?
Əmi, acmdan ölürəm, qabaqca bir şeyin varsa ver yeyim, sonra əhvalatımı
sənə nağıl edərəm.
Dilənçi dağarcığmdan bir qədər quru çörək və soğan çıxarıb Nurəddinə verdi.
Nurəddin alıb şirin-şirin yeməyə başladı. Nurəddinə ömründə heç bir xörək belə
ləzzət verməmişdi.
Aclığmı bir qədər dəf edəndən sonra Nurəddin bəlalı başma gələn hadisələri
tamamilə dilənçiyə nağıl etdi.
Əmi, məni evimizə çatdırsan, Bahar sənə hər nə istəsən verər, - dəyə
Nurəddin dilənçiyə yalvardı.
Qorxma, oğlum, səni aparıb evinizə verərəm. Ancaq gərək səbir edəsən.
Sizin şəhər buradan xeyli uzaqdır, pul da yoxdur ki, vaqon ilə gedək. Buranm iki
yüz verstliyində bir böyük şəhər var. Orada mənim bir qohumum var. Onun yanma
gedərik, bəlkə ondan pul tapdıq. İndi gedək.
Bu halda dilənçinin nəzəri Nurəddinin paltarma düşdü:
Yox, belə yaramaz gərək üstünü dilənçi üstünə oxşadaq, - bunu deyən
yolçu, qoltuğundakı köhnə paltarı ki, ona allah payı vermişdilər, Nurəddinə
geyindirdi və bir cmdır yaylıq ilə başmı örtdü.
Hə, indi hazırsan, gedək.
Hər ikisi yola düşdü. Dilənçi paltarı Nurəddini elə dəyişdirmişdi ki, onu
tanımaq mümkün deyildi. Yol ilə bir saata qədər getmişdilər ki, daldan bir çaparaq
atlı goründü. Nurəddin dönüb baxanda canma titrəmə düşdü.
Əmi, bu gələn Əmiraslandır. M əni axtarır, Durma qaçaq.
Dostları ilə paylaş: |