Decyzje podjęte przez grupę w skutek kumulacji wiedzy wielu jednostek powinny stanowić najlepsze z możliwych rozwiązanie omawianego problemu. Członkowie wnosząc wkład osobisty powinni zagwarantować wyważoną, rozsądną, realistyczną oraz wielostronną ocenę sytuacji. Teoretycznie myślenie zespołowe powinno zapewnić lepsze wyniki, niż myślenie samodzielne. (W myśl „Co dwie głowy to nie jedna”) Dlaczego tak nie jest?
Inteligencja grupy wcale nie przewyższa inteligencji jej poszczególnych członków. Inteligencja grupy wcale nie przewyższa inteligencji jej poszczególnych członków. Grupa często ulega złudzeniu co do swojej nieomylności i wyższości intelektualnej. Złudzenie jest tym silniejsze, im wyższy jest status społeczny każdego z uczestników. Członkowie o niskiej pozycji w grupie pod naciskiem otoczenia decydują się albo podporządkować woli „silniejszych” (konformizm) jednostek albo milczą. Skłonność do ulegania jest motywowana lękiem przed wykluczeniem z grupy.
Grupa ulega iluzji jednomyślności- milczenie jednostek uległych jest traktowane jako zgoda. Grupa ulega iluzji jednomyślności- milczenie jednostek uległych jest traktowane jako zgoda. Osoby podejmujące decyzje są często pod presją czasu która nie pozwala na spokojne rozważenie wszystkich możliwości. Grupa często jest celowo izolowana od otoczenia co teoretycznie powinno wspomóc proces decyzyjny lecz ogranicza jej wiedzę na temat omawianego zagadnienia.
Decyzje podejmowane w grupie dają złudne poczucie rozproszenia odpowiedzialności co sprzyja „polaryzacji poglądów”. Decyzje podejmowane w grupie dają złudne poczucie rozproszenia odpowiedzialności co sprzyja „polaryzacji poglądów”. Grupy są skłonne bardziej ryzykować niż jej pojedynczy członkowie. Polaryzacja poglądów to zjawisko przejawiające się większą skrajnością (radykalnością) decyzji podjętej zespołowo od tej podjętej przez każdego członka grupy w przypadku decyzji indywidualnych.
Unikać nakłaniania grupy do podejmowania z góry przygotowanego przez lidera rozwiązania. Unikać nakłaniania grupy do podejmowania z góry przygotowanego przez lidera rozwiązania. Należy unikać dokonywania decyzji pod presją czasu. Należy uświadomić grupie odpowiedzialność i konsekwencje dla każdego z osobna wynikłe z podjętej decyzji. Wyznaczyć „Adwokata diabła". Czyli osobę o silnej osobowości i wysokim statusie społecznym będącej głosem krytyki. Nie izolować się! Rozmawiać o ważnych decyzjach do zaufanymi osobami spoza grupy. Wszelkie decyzje oceniać krytycznie i ostrożnie. Nie ulegać „wzajemnej adoracji”. Zastosować „Burzę mózgów” W pierwszym etapie osoby uczestniczące swobodnie wygłaszają pomysłów i poglądy z bez jakiegokolwiek krytycyzmu. W drugim etapie ekspert lub grupa ekspertów nieuczestniczących w pierwszym etapie przegląda jego wyniki i stara się wybrać idee mające sens.
Problemy trapiące decyzje podejmowane przez grupę wynikają ze „stadnej” natury człowieka. Problemy trapiące decyzje podejmowane przez grupę wynikają ze „stadnej” natury człowieka. Ludzie mają naturalną skłonność do podporządkowania się grupie. Niska samoocena, mała pewność siebie, niska pozycja w „hierarchii”, nieśmiałość powodują, że mimo iż grupa może być znaczna to tak naprawdę rozważane są propozycje wąskiej grupy „alfa”- reszta pozostaje biernymi widzami.
Dostları ilə paylaş: |