1 Ramiz Dəniz
Yüklə 2,72 Mb. Pdf görüntüsü
|
85 Qarabağda fəaliyyət göstərən quldurların qanununa görə həmin torpaqda böyüyüb-başa çatan hər bir erməni azərbaycanlıların fiziki cəhətcə məhv edilməsində və onların torpaqlarının, mülklərinin ələ keçirilməsində xüsusi canfəşanlıqla iştirak etməlidir. Əks halda həmin şəxs böyük pul müqabilində həmin “səfərbərlikdən” boyun qaçıra bilər. Günahsız mülki əhalinin qanını axıdan erməni liderləri, bunu, xaricdən gətirilən muzdlu quldurların onların tərəfində döyüşdüyü ilə izah edirdilər. Pula hərisli olan oğul evində saxladığı, azərbaycanlıların qəbir üstündəki mərmər baş daşlarını göstərib atasına dedi: - Ata, heç olmasa imkan ver, evdəki baş daşlarını satım. Yoxsa, bütün mallar itib-batacaq. - Hüzürün doqquzuna kimi vaxtın var. – deyə Albert qətiyyətlə dilləndi. - Bunun üçün İrəvana getməliyəm müştərilərim oradadır. Eduarddan başqa kənddə bir neçə ailə vardı ki, onlar da pul əldə etmək üçün həmin qəbristanlıqdan baş daşları çıxartmışdılar. Onlar biləndə ki, qonşuları həmin mərmər- ləri İrəvana aparacaq, satmaq məqsədi ilə həmin malları ona həvalə edirlər. Eduard əlində olan bir neçə mərmər daşı qardaşının və o biri qohumlarının qəbirlərinin bəzədilmə- sində istifadə edir. Halbuki hamı həmin baş daşıların dəfn
86 olunmuş azərbaycanlıların məzarları üstündən götürüldüyü- nü yaxşı bilirdi. Doqquz mərasimi başa çatan kimi Eduard atası ilə anasını Rusiyaya yola salır, özü isə iki yük maşını ilə İrəvana gedir. O, mərmərləri istədiyi qiymətə satıb, cama- atın pulunu qaytarmadan oradan birbaşa Stavropol diyarına getməyi qərara alır. Həddindən artıq hiyləgər olan Eduard məxfi orqanların nümayəndələrinə pul verib, nəinki Qarabağın, hətta Ermənistanın da hüdudlarını tərk etməli oldu. Hiyləgər erməni yaxşı bilirdi ki, hal-hazırda vaxt onlara işləyir. Hazırda o, Qarabağ müharibəsində “xəsarət” alan bir adam kimi Rusiyanın hər hansı bir şəhərinə pənah aparsaydı, onun sığınacaq tapmağa böyük şansı vardı. O, bu şansdan istifadə edərək Rusiyanın iri şəhərlərində - Moskva, Sankt- Peterbuq, Nijni-Novqorod, Voronejdə məskunlaşmaq fikirinə düşdü. Sankt-Peterburqda əhali daha qonaqpərvər və mehriban olduğundan Eduard birbaşa həmin şəhərə yollandı. O, hesab edirdi ki, nə qədər ki, erməni qaçqınları kütləvi şəkildə Rusiyanın şimal paytaxtına axışmayıblar, tələsik olaraq özünü həmin meqapolisə çatdırsın.
87
Rusiyanın şimal paytaxtı Sankt-Peterburq şəhəri yay mövsümündə çoxmilyonlu turist axınına məruz qalırdı. Hər il şəhərin ərazisi getdikcə böyüyür və ətraf yerlərdə yeni- yeni qəsəbələr yaranırdı. Şəhər ziyalıları və biznesmenləri SSRİ dağılan kimi şəhərdən 30-40 km. aralıda boş qalmış torpaqlarda bağ evləri salıb, orada daimi yaşamağa başlayırlar. Asfalt döşəməli yolun hər iki ətrafındakı evlər bir-birinin ardınca çox səliqəli tikilmiş və müasir arxitektura stili ilə tikilmiş mansardalı evlər yaşıllıq içərisinə qərq olmuşdu. Burada yaşayan sakinlərin bir çoxu yerli adamlar olsalar da, az bir qismi Cənubi Qafqazdan gələn mühacirlər idi. Sankt-Peterburq ali təhsil ocaqlarının birində tarix müəllimi işləyən 35 yaşlı, ağbəniz, seyrək kürən saçlı, ciddi baxışlı Sergey Vladimiroviç Pavlov məskən saldığı qəsəbə- də əsasən, öz soydaşları ilə, xüsusilə də elm və pedaqoqika sahəsində çalışan ziyalılarla əlaqə saxlayırdı. Yay tətilindən səmərəli istifadə etməyə çalışan həmin ziyalı həyətindəki bağçada əkdiyi meyvə-tərəvəzin gətirdiyi məhsulları nəzərdən keçirirdi. Onun həyat yoldaşı Nina mansardaya qalxıb iki azyaşlı uşaqlarını yatızdırırdı.
88 Elə bu vaxt Sergeydən beş yaş kiçik olan dolu bədənli, enli sifətli, qarabuğdayı, qalın dodaqlı, əyri yekə burunlu, qara cod saçlı, yaraşıqsız bir kişi qapını açıb, içəri daxil olmadan ev yiyəsindən su istədi. Sergey həmin kişinin yanında 4-5 yaşında bir qız uşağını görən kimi, tərəddüd etmədən həyətə dəvət etdi. Üst-başı əzik-üzük olan kişi uşağın əlindən tutub, küknar ağaclarının arasında düzəldil- miş böyük olmayan talvarda əyləşdi və ona gətirilən suyu uşağa uzatdı. Tarix üzrə elmlər namizədi çağırılmamış qonağı süzən zaman elə zənn etdi ki, qarşısındakı adam xarici görünüşü- nə və geyiminə görə qaraçıdır. Lakin həmin adam uşaq ilə Qafqaz ləhcəsilə danışdığından təxmini başa düşdü ki, o, ermənidir. Ev sahibi həddindən artıq yorğun görünən adam- dan kim olduğunu və haradan gəldiyini soruşdu. Eduard Muradyan kimi özünü təqdim edən həmin adam, şəxsi bioqrafiyasını ərz etmək üçün əlverişli məqamın yaran- dığını görüb tələsik halda dedi: - Mən, qondarma Azərbaycan adlı bir məmləkətdə yerləşən Martuni rayonunda anadan olmuş və müharibə başlayan kimi türklər bizim kəndi işğal etdilər. Həmin amansız döyüşdə qırılan-qırıldı, qırılmayanlar isə gücbəla ilə qaçıb canlarını qurtardılar. Mən də ailəmin təhlükəsizli- yini təmin etmək üçün türklərin əlindən qaçdım.
Yüklə 2,72 Mb. Dostları ilə paylaş:
|