ish joyidagi ahloqni o‘rganishni yuqori darajada va jiddiy ravishda
ilmiylashtirdi. Ahloqiy yo‘nalish rivojining keyingi davri eng yirik
namoyandalari ichida Kris Ardiris, Lensis Laykert, Duglas Mak Gregor va
Frederik Gersberglami birinchilar navbatda keltirish mumkin. Bu va boshqa
tadqiqotchilar ijtimoiy o‘zaro ta’siming, motivatsiyalaming, hokimiyat
xarakteri va obro‘sining, tashkiliy tuzilmalaming, tashkilotlardagi
kommunikatsiyalaming, liderlikning, ish mazmuni o'zgarishining va ishchi
hayoti sifatining turli jihatlarini o‘rganishdi. Biz ularning ishlari bilan tegishli
mavzularga bogiiq holda keyingi boblarda tanishib olamiz.
Ahloq fanlari maktabi, eng awalo, shaxslararo munosabatlarni yoiga
qo‘yishda mujassamlangan insoniy munosabatlar maktabidan sezilarli darajada
uzoqlashdi. Yangicha yondoshuv yuqori darajada ishchiga o‘z imkoniyatlarini
tashkilotlami
tashkil
qilish
va
ulami
boshqarishda
ahloq
fanlari
konsepsiyalarini qoilash asosida anglashga yordam berishga intildi. Umumiy
qilib aytganda, bu maktabning asosiy maqsadi - insoniy resurslaming
samaradorligini oshirish hisobiga tashkilotning samaradorligini oshirish edi.
Ahloqiy yondoshuv shunchalik mashhur boldiki, 60-yillarda menejment
sohasini butunlay qamrab oldi. Oldingi maktablar kabi bu yondoshuv
menejment muammolarini «yagona eng yaxshi usul» bilan hal qilishni himoya
qildi. Uning bosh postulati shundan iborat bolgan- ki, ahloq fanining to‘g‘ri
ishlatilishi har doim ayrim ishchilar kabi, butun tashkilotning ham ishi
samaradorligini oshirishga yordam beradi. Biroq, biz buni kitobning so‘nggi
qismida ko‘ramiz, ish mazmunini o‘zgartirish va ishchining korxona
menejmentida ishtirok etishi kabi usullar faqat ayrim ishchilar uchun va ayrim
vaziyatlarda samarali boiadi. Shunday qilib, bixevioristik yondoshuvning
ko‘pgina muhim ijobiy natijalariga qaramasdan, u ba’zan uning tarafdorlari
o‘rganib chiqqan vaziyatlardan farq qilgan vaziyatlarda asossiz bolib qolgan
edi.
Dostları ilə paylaş: