Abġd tahġRLĠ

 
267 
işgəncələrlə məhv edirlər. Onların sırasında ana bətnində olan yavru da, yaşı 100-ü 
haqlamış  qoca  da,  dövlət  xadimləri  də  (F.X.Xoyski,  H.Ağayev,  N.Yusifbəyli…, 
elm,  mədəniyyət  adamları  F.Köçərli,  T.İsmayılov, S.Əsgərova,  A.Mustafayev  …) 
var.  Bu  vaxta  kimi,  «Difai»  təşkilatı  istisna  olmaqla,  Azərbaycanlılar  tərəfindən 
erməni  qatillərinə  onların  «dilində»  «Dur»  deyən  təşkilat  olmamışdır.  Odur  ki, 
terrorlar  soyqırımla  və  deportasiyalarla  əvəz  olunmuşdur:  1905,  fevral,  avqust, 
1918, mart, 1948-1954, 1988, 1992…Nəticədə Azərbaycanlılar başı qapazlı, çörəyi 
əlindən alınan yazıq, gözüqırpıq körpə vəziyyətinə salınmış, torpağının 80 faizi (!) 
işğal edilmişdir. Bəlkə, bəsdir?! 
Sözüm  ictimaiyyətə,  daxildə  və  xaricdə  susan,  müşahidə  edən,  laqeyd, 
biganə həmvətənlərə, ilk növbədə hüquq müdafiəçilərinədir: dili, dodağı, barmağı, 
başı  kəsilərək  qətlə  yetirilən  ərlərin,  qadınların,  körpələrin  sızıltısına,  qarnı 
nizələrlə dəlik-deşik edilən hamilə qadınların naləsinə dözməyən, torpağından, ev-
eşiyindən didərgin salınan, yataqxanada məskunlaşan Cəbrayıl qaçqını zabit Ramil 
Səfərov  ermənilərin  vəhşiliyindən  sarsılmış,  anlaqsız  vəziyyətə  düşmüş  və 
qatillərdən  birini  zərərsizləşdirmişdir.  Əslində,  bir  millətin  namus  və  qeyrət 
simvolu  olan    Ramil  Səfərovu  erməni  qatilləri  ilə  müqayisə  etmək  özü  də  böyük 
qəbahətdir.  Əgər  hətta  erməni  qatillərinə  ingilis,  alman  tribunalları  bəraət 
qazandırırsa, biz niyə susuruq?! 
 
 
 
 
 
 
 
23.02.04 
«525-ci qəzet», 26 fevral 2004, 
      «Bakı Universitetinin xəbərləri» 
     (Humanitar elmlər seriyası), № 2, 
      2004. 
 
 
Missionerlik bəlası 
 
Söhbət bu bəladan xilas olmaqdan gedir. Bunun üçün bütövlükdə 
cəmiyyət «yox» deməyə hazırlanmalıdır. 
 
 
 
 
- Allah eşqinə, vaxtınız varsa, bir dəqiqə sizi olarmı? 
Qəfil, lakin mülayim müraciət yoldan ötəni saxlayır: 
- Buyurun. 
- Sizə Allahın adı ilə müraciət edirəm. İmkanınız varsa, bu kitablardan birini 
götürün, onlarla tanış olun. 
- Bunlar ki, Krişna kitablarıdır?! 
- Bəli, bəli, bunlar müqəddəs kitablardır! 
- Mən müqəddəs demədim, dedim ki, Krişnadır. 
- Elədir, elə Krişna da… 

---

 
268 
-  Bir  abrınız,  həyanız  olsun.  Əl  çəkin  bu  camaatın  yaxasından.  Nədir  sizi 
islamdan  uzaqlaşmağa  vadar  edən?!  Bir  tikə  çörəyə  görə  hər  şeyinizi  satmağa 
razısınız. 
-  Xahiş  edirəm,  əsəbiləşməyin.  Biz  sizə  təklif  edirik,  sizi  məcbur  etmirik. 
Bu, könüllüdür. 
-  Məni  məcbur  edə  də  bilməzsiniz.  Amma  şirin  dillə  tora  saldıqlarınız  da 
olur.  Başqalarının  imanına  hörmət  qoymursuz,  heç  olmazsa,  öz  müsəlman 
babalarınızın ruhunu incitməyin. 
-  Siz  məni  bağışlayın,  səhv  edirsiniz.  Mən  heç  kimin  ruhuna  əziyyət 
vermirəm. Ona qalanda siz də atəşpərəst əcdadlarınızın ruhunu incitmiş olursunuz. 
- … İndi beləsinə nə deyəsən ki, söz də çatdırmaq olmur. 
Bu  və  buna  bənzər  dialoqlara  Bakının  küçələrində,  xüsusilə  Filarmoniya 
bağında, Əlyazmalar İnstitutunun qarşısında, 28 May  meydanında tez-tez təsadüf 
olunur. Sadə, təmiz geyimli Krişna təbliğatçıları qrup şəklində qoltuqlarında kitab 
adamlara  nəzakətlə  yaxınlaşır,  onlara  kitab  təklif  edir,  müqabilində  utancaq 
görkəmlə cüzi «nəzir» istəyirlər. 
Nəfis  tərtibatlı,  Azərbaycan  dilinə  ustalıqla  tərcümə  edilmiş  kitablara  və 
onları  paylayan  təbliğatçılara  baxanda  sövq-təbii  düşünürsən:  «Bütün  varını-
yoxunu, olanını-olmayanını təbliğat maşınına səxavətlə sərf edən, saysız-hesabsız 
institutları, cəmiyyətləri, qiraət otaqları, qəzet və jurnalları olan kommunist rejimi 
70  ildə  belə  mahir  təbliğatçı  yetirə  bilmədi.  Onların  təbliğatında  bir  zorakılıq, 
amiranəlik  vardı.  Bəs,  bu  Krişnanı  məharətlə  yayan  təbliğatçılar  harada,  nə  vaxt 
yetişdi,  haradan  peyda  oldu?  Bu  kitabları  kim  tərcümə  etdi?  Belə  suallar  çox, 
cavablar müxtəlif və mübahisəlidir. Amma danılmaz bir həqiqət var: islam, onun 
dəyərləri  ölkədə  təhrif  olunmuş  formada  təbliğ  edilir  –  elə  bir  səviyyədə  ki,  o  ya 
mövhumata, cəhalətə aparır, ya da ki, başqa bir istiqamətə. 
Digər 
tərəfdənsə, 
milli  ideologiya  müasir  tələblər  səviyyəsində 
formalaşmayıb, iş o dərəcədə acınacaqlıdır ki, bəzən bu mövzuda söhbət açmağın 
özü  qəribə,  təəccüblü  və  yersiz  görünür.  Belə  bir  bulanıq,  qeyri-müəyyən  şərait, 
təbii ki, missionerlik fəaliyyəti üçün çox münbit sayıla bilər. 
60-cı  illərin  sonunda  orta  məktəbdə  müharibə  veteranları  ilə  görüş  zamanı 
rəhmətlik  Qüdrət  dayı  bir  dəfə  faşistlərin  səngərinə  silahsız  tullanaraq  qeyri-adi 
şücaət  göstərib  düşmənləri  çaş-baş  saldığını  söyləyəndə  iştirakçılardan  biri  ona 
belə sual vermişdi: 
- Qüdrət dayı, siz necə oldu ki, belə risk etdiniz? 
Sual,  deyəsən,  yerinə  düşməmişdi.  Tədbirin  təşkilatçıları  sualın  üstündən 
ötmək istəyəndə, səmimiyyəti ilə seçilən Qüdrət dayı özünəməxsus şirin danışığını 
davam etdirdi: 
- Yaxşı sualdı, lap ürəyimi tərpətdi. Bununla bağlı bir xatirə də danışacağam. 
Bölmə  komandirimiz  bir  urus  idi.  O,  tez-tez  daim  ehtiyatla  hərəkət  edən  erməni 
əsgərinə irad tutardı: «Çox ehtiyatlılıq tədricən qorxaqlığa aparır. Lazım olan anı 
duymaq  və  düşmən  üzərinə  sıçramaq  lazımdır».  Bir  dəfə  də  belə  söyləyib  üzünü 
bütün  əsgərlərə  tutdu:  heç  qonşu  xoruzun  sizin  həyətinizə  girdiyi  səhnəni 
görmüsünüzmü?  Fikir  vermisinizmi,  çağırılmamış  qonaqla  həyətin  xoruzu  necə 
ölüm-dirim davasına çıxır?! O güclüdürsə, o birini dərhal qovur, zəifdirsə, al-qana 

---