Alisher Navoiyning "Nasoyimul-muhabbat"

PAHLAVON MAHMUD RUBOIYLARI
Umrimpz daraxtin past qilma, Rabbiy,
Borliq sharobidan mast qilma, Rabbiy.
O’zing karam birla mard yigitlarni
Nokaslarga zeri dast qilma, Rabbiy.
Jahon chehra - rangu ro’yi o’zingsan,
Aql, daryo - uning suyi o’zingsan.
Gul bargida shabnamdayin o’tirma,
Bu bog’chaning rangu bo’yi o’zingsan.
To’xtasin Jalolov tarjimasi.

Ey do’st, qani ayt, jonmi kerak, jon berayii
Har ne eng aziz, sen so’ra, shul on berayin men
Ey kofiri shaddod, manim qoshima bir kel,
Zunoring olib, o’rniga iymon berayin men.
Qalbingdagi shak-shubha, gumon ketmishdir,
Ruh quvvati ham bir kun, inon, ketmishdir.
Topdim deb aniq nishonni mag’rurlanma,
Topgan u nishoning benishon ketmishdir.
Gar haq deya jim tortsa fig’on do’st.- chin do’st.
Qilguvchi ibodatni nihon-chin do’st.
Ko’z-ko’zlama hech berganu olgan noning,
Non do’sti emas, aslida jon do’st - chin do’st.
Bog’manu bag’rimda chaman -nolalarim,
Dardimni bilib bosh egdi lol lolalarim.
Ikki ko’zim ikki ulug’ daryodir,
Qolgan bari daryolar esa bolalarim.
Matnazar Abdulhakim tarjimasi

AHMAD YASSAVIY SHE`RLARI

I
Ummat bo’lsang g’ariblarg’a tobe bo’lg’il
Oyat, hadis har kim aytsa some bo’lg’il
Rizqu ro’zi har kim bersa qone’ bo’lg’il
Qone’ bo’lib shavq sharobin ichdim mano

Madinag’a Rasul borib bo’ldi g’arib
G’ariblikda mehnat tortib bo’ldi habib
Jafo tortib yaratganga bo’ldi qarib
G’arib bo’lib uqbolardin oshdim mano

Oqil ersang g’ariblarning ko’nglin ovla
Mustafodek elni kezib etim kovla
Dunyoparast nojinlardan bo’yin tovla
Bo’yin tovlab daryo bo’lib toshdim mano

Ishq bobini Mavlom ochgach menga tegdi
Tufroq qilib, hozir bo’l deb bo’ynim egdi
Bo’ron sifat malomatning o’qi tegdi
Paykon olib yurak-bag’rim teshdim mano

II
Qudrat birla farmon qildi mavlom bizga
Erda, ko’kda jonlig’ maxluq qolmas ermish
Qobiz qildi Azozilni olam uzra
Aziz jonni olmaguncha qo’ymas ermish

Yoshim meni yosh bo’lar deb aytar erdim
Har ne hosil bo’lsa oz deb aytar erdim
Turluk-turluk davo ishlat qilar erdim
Emdi bildim men aytg’ondek bo’lmas ermish

Dunyo meni mulkim degan sultonlarg’a
Olam molin sonsiz yig’ib olg’onlarg’a
Ayshu ishrat bila mashg’ul bo’lg’onlarg’a
O’lim kelsa biri vafo qilmas ermish

Mag’rur bo’lsang, ey do’st’arim ishrat etib,
Kecha kundiz yolg’on aytib, bexob yotib
Jon olg’uchi kelur ermish bir kun etib
Mundog’ erda g’ofil yursa bo’lmas ermish

Qul Xoja Ahmad o’laringni bila ko’rgil
Oxiratni yarog;ini qila ko’rgil
Borur men deb yo’l boshinda tura ko’rgil
Malakul mavt kelsa fursat qo’ymas ermish.

ALISHER NAVOIY G`AZALLARI

I
Ne bahra topqomen andinki, mendin istagay bahra,
Chu ulkim bahrai andin tilarmen bahramand etmas.
Netay huru pari bazminki, qatlim yo hayotimg’a
Ayon ul zahr chashm aylab nixon, bu no’shxand etmas.
Kerakmas oy ila kun shaklikim, husnu malohatdin,
Ichim ul chok- chok etmas, tanim ul band- band etmas.
Kerak o’z chobuki majnunvashi qotil shiorimkim,
Buzug’ ko’nglimdin o’zga yerga javloni samand etmas.
Ko’ngul uz charx zolidin, firibin yemakim, oxir
Ajal sarrishtasidin o’zga bo’ynung’a kamand etmas.
Ul oy o’tlug’ yuzun ochsa, Navoiy tegmasun deb ko’z,
Muhabbat tuxmidin o’zga ul o’t uzra sipand etmas.

II
Kecha kelgumdir debon ul sarvi gulro' kelmadi,

Ko'zlarimga kecha tong otquncha uyqu kelmadi.

Lahza-lahza chiqtimu chektim yo'lida intizor,

Keldi jon og'zimg'avu ul sho'xi badxo' kelmadi.

Orazidek oydin erkanda gar etti ehtiyot,

Ro'zgorimdek ham o'lg'onda qorong'u kelmadi.

Ul parivash hajridinkim yig'ladim devonavor,

Kimsa bormukim anga ko'rganda kulgu kelmadi.

Ko'zlarindin necha suv kelgay deb o'lturmang meni,

Kim bori qon erdi kelgan bu kecha suv kelmadi.

Tolibi sodiq topilmas, yo'qsakim qo'ydi qadam,

Yo'lg'akim avval qadam ma'shuqa o'tro' kelmadi.

Ey Navoiy, boda birla xurram et ko'nglung uyin,

Ne uchunkim boda kelgan uyga qayg'u kelmadi.

MASHRAB G`AZALLARI

I
Sensan sevarim, xohi inon, xohi inonma,
Qondur jigarim, xohi inon, xohi inonma.
G’am shomi firoqingda kabob etti falakni
Ohi saharim, xohi inon, xohi inonma.
Nogah sari zulfung sori bo’ldum sanga moyil,
Ey toji sarim, xohi inon, xohi inonma.
La’ling g’amidin ko’nglum erur g’uncha kibi qon,
Gulbargi tarim, xohi inon, xohi inonma.
Zahri g’ami hajring meni o’ldurg’ali yetti,
Ey labshakarim, xohi inon, xohi inonma.
Mashrab, bo’lubon ko’yinga chun barqi tajalli,
Qolmay asarim, xohi inon, xohi inonma.
II
Agar oshiqlig’im aytsam, kuyub jonu jahon o’rtar,
Bu ishq sirrin bayot etsam, taqi ul xonumon o’rtar.
Kishiga ishq o’tidin zarraye yetsa, bo’lur giryon,
Bo’lub besabru betoqat, yurak-bag’ri chunon o’rtar.
Nechuk toqat qilay, do’stlar, bu dard ila bo’lub hayron,
G’amim boshqa, alam boshqa, yuragimni fig’on o’rtar.
Meni bexonumon tinmay kuyub har dam firoqingda,
“Nigoro!” deb oting aytsamki, shavqingdin zabon o’rtar.
Qayu til birla, ey jono, sening vasfing bayon aylay,
Tilim lolu ko’zum giryon, so’ngaklarni nihon o’rtar.
Na qattig’ kun ekan, dilbar, visolingdin judo bo’lmoq,
Mening ohim o’tig’a bul zaminu osmon o’rtar.
Yurakda dardu g’am qat-qatki, menda qolmadi toqat,
Agar bu zarrasin bul vaqt desam, ishqi bayon o’rtar.
Bu dard ila xarob o’ldum, kelib holimni so’rmassan,
Unum chiqsa yurakdin, bu tanu jon, ustixon o’rtar.
Bu Mashrab dardini, jonoki, hech kim boshig’a solma,
Agar mahsharda oh ursam, bihishti jovidon o’rtar.