52
Şəmkirçayın yatağında şəhristana istiqamətlən miş ço xaşırımlı körpünün qalıqları
qalmaqdadır. Şəmkirçayın sahilində yerləşən, 1 hektardan artıq sahəni tutan
narınqalanın (içqalanın) xarabalıqları daha yaxşı mühafizə olunmuşdur. Narınqala
möhkəm qala divarları və xəndəklə qorunurmuş. Qala divarları Arran memarlıq məktəbi
üçün səciyyəvi olan hörgü ilə bişmiş kərpic, çaydaşı və yerli ağ və göy daşlardan əhəngli
məhlulda kombinə edilmiş hörgü ilə ucaldılmışdır. Narınqalanın daxilində bişmiş
kərpicdən inşa olunmuş tikililərin qalıqları vizual izlənilir. Şəhristanın ərazisi mütəmadi
olaraq şumlanaraq əkin üçün istifadə olunduğundan burada mikrorelyef pozulmuşdur. Onun
ərazisində yerüstü inşaat materialları və memarlıq hissələrinə tez-tez təsadüf olunur. Şəhər
memarlığında çaydaşı, yerli puç, ağ daş və bişmiş kərpicdən geniş istifadə olunduğunu
söyləmək olar. Şəhristanın ərazisində istehsal qalıqlarına, ilk növbədə, dulusçuluq və
dəmirçiliklə bağlı tullantılara, çıxarlara rast gəlinir.
Şəhristanda 16 kv.m sahədə aparılmış yoxlama qazıntı abidənin bu sahəsində
mədəni təbəqə yatımının qalınlığ ının 2,2 m təşkil etdiyini göstərdi. Abidənin ərazisində
mütəmadi şum işləri aparıldığından mədəni təbəqənin XIII əsrə aid edilən üst qatı 66-68
sm dərinliyə qədər tamamilə dağıdılaraq qarışdırılmış, tikili qalıqları mühafizə
olunmamışdır. 68-220 sm dərinliklərdə intensiv şəhər həyatını əks etdirən, özülü
çaydaşından, divarları bişmiş kərpicdən hörülmüş tikinti qalıqları, təndir və ocaqlar,
mə işət və təsərrüfat quyuları, inşaat tullantıları, mü xtəlif təyinatlı əmə k alətləri, mə işət
avadanlığı, bəzək əşyaları ilə zəngin mədəni təbəqə yatımı tədqiq edilmişdir.
Mədəni təbəqənin VIII-X əsrlərə aid inşaat qatında bünövrə qalıqları,
təndirxanalar, təsərrüfat və məişət quyuları aşkarlanmışdır. Tapıntılar dəmir və daş
alətlər, şirli və şirsiz saxsı məmulatı, mü xtəlif təyinatlı, çoxsaylı şüşə qab nümunələri,
bəzək əşyaları ilə tə msil olun muşdur.
Mədəni təbəqənin XI-XII əsrlərə aid inşaat qatında tikili qalıqları, ocaq və təndir
qalıqları üzə çıxarılmış, xeyli miqdarda şirli və şirsiz saxsı, fayans qab-qacaq nümunələri,
əmək alətləri, şüşə qab qırıqları, bəzək əşyaları tapılmışdır.
Şəmkirin şəhristanında aparılmış arxeoloji qazıntı burada VIII-XIII əsrin
əvvəllərində intensiv şəhər həyatının mövcudluğunu təsdiqləmiş, XI-XII əsrlərdə
şəhərin çiçəklənmə çağını keçirdiyini müəyyənləşdirməyə əsas vermişdir.
Narınqalada aparılmış arxeoloji qazıntıların nəticələri də maraqlı olmuşdur. III
qazıntı sahəsində narınqalanın şərq divarı 80 m uzunluqda torpaq qalaqlarından
təmizlənərək öyrənilmişdir. IV qazıntı sahəsində aparılan tədqiqatlar narınqalanın
içərisində iki mədəni təbəqənin varlığını göstərmişdir. Üst, XVIII-XIX əsrlərə aid
mədəni təbəqədən altda qalınlığı 4 m-ə çatan IX-XIII əsrlərə aid mədəni təbəqə üzə
çıxarılmışdır. Bu mədəni təbəqədə istehkam qalıqları, təsərrüfat təyinatlı tikililər, təndir
və ocaqlar, təsərrüfat və məişət quyuları, bişmiş kərpicdən hörülmüş qurğu, kürəbənd
53
üsulu ilə düzəldilmiş kanalizasiya xətti aşkarlanaraq tədqiq edilmişdir. Orta əsr
təbəqəsindən əldə olunmuş tapıntılar dəmir ə mək a lətləri və silah nümunələrindən,
inşaat materialları və məişət əşyalarından, şirli və şirsiz saxsı qab nümunələrindən,
metal və şüşə məmulatdan, bəzək əşyalarından, sikkələrdən ibarətdir.
Torpaqqala şəhər yeri Tovuz şəhərindən 17 km şimal-şərqdə, Kür çayının sağ
sahilində, Xunan düzünün kənannda uzunsov-oval biçimdə böyük bir təpə üzərində
yerləşir. Təpə hər tərəfdən dərin xəndəklə əhatə olunmuşdur. Təpənin üzərinə çıxmaq
üçün yeganə yol onun qərb tərəfindən keçən 3-4 m enində yoldur. Təpənin üstündə və
ətraf enişində iri çay daşlarından inşa olunmuş qala divarlarının qalıqları qeydə
alınmışdır. Şəhərin salındığı təpənin nisbətən düz olan səthi Kür çayının səviyyəsindən
100-120 m hündürdədir. Hər tərəfdən dərin uçurumla əhatə olunması hərbi-strateji
baxımdan təpənin əhəmiyyətli olduğunu göstərir. Tədqiqatçılar Torpaqqalanı Xunan
şəhərinin xarabalıqları hesab edirlər və mülahizələrini abidənin Bərdə-Tiflis karvan yolu
üzərində Xunan düzündə yerləşməsi ilə, ərəb coğrafiyaçısı əl-İstəxrinin onun Qala ət-
Turab, yəni Torpaqqala adı ilə məşhur olması ilə əlaqələndirirlər (R.M.Vahidov,
N.M.Quliyev, 1993, s əh. 73). Yazılı qaynaqlardan bəlli olur ki, Xunan s ərhəd şəhəri
erkən orta əsrlərdə, eləcə də IX-XIII yüzilliklərdə Azərbaycanın ticarət yolu üzərində
yerləşən şəhərlərindən biri olmuşdur. Ərəb müəllifləri onu Beyləqan, Varsan, Bərdic,
Bərzənd, Şabran, Qəbələ, Şəki, Şəmkir kimi şəhərlərə bənzər şəhər kimi qeyd
etmişlər (N.M.Vəlixanlı, 1974, səh. 89). Torpaqqalada 1972-1978-ci illərdə dörd sahədə
qazıntılar aparılmış, qalınlığı 3 m-dən artıq olan mədəni təbəqə yatımının əsasən VII-
XIII əsrlərə mənsubluğu müəyyənləşdirilmişdir (Р.М.Ваидов, Н.М.Гулиев, 1973, стp. 20-
21; 1975 a, стp. 467; 1975 б, стp. 48-52; 1979, стp. 30-33; R.M.Vahidov, N.M.Quliyev,
1993, səh. 40-49; Р.М.Ваидов, Н.М.Гулиев, E.А.Гасымов, 1977, cтp. 488-489; 1978, стp.
44-46, P.M.Baидов, P.Б.Геюшев, H.M.Гулиев, 1979, стp. 511).
Arxeoloji qazıntılarla möhrə, daş və bişmiş kərpicdən tikilmiş ev qalıqları, xristian
məbədinin mehrabı, hovuz, təndirlər, təsərrüfat quyuları aşkara çıxarılıb tədqiq edilmişdir.
Lilli suyu süzmək üçün istifadə olunan iri daşlar, şirli və şirsiz saxsı qablar, şüşə məmulat,
sikkələr tapılmışdır. Tədqiqatçıların fikrincə, inzibati və dini mərkəz olmayan Xunan
şəhərinin tərəqqi və tənəzzülü daha çox ticarət və sənətkarlığın inkişafı ilə bağlı