195
Azərbaycanda əhali içərisində mü xtəlif din i etiqad nümayəndələrinin
olması, bu dinlərin, xüsusilə Ġslam dininin özünəməxsusluğu konkret tarixi
inkiĢaf Ģəraitin in, d indarların milli xüsusiyyətlərinin nəzərə alın masını, onların
dini hisslərinə ehtiyat və diqqətlə yanaĢmağı tələb edirdi. 1920 -ci ildə
Azərbaycan Sovet hökumət inin baĢçısı N.Nərimanov Ġslamın müsəlman
kütlələrin Ģüurunda tutduğu yeri, onun ġərq xalq larının mənəviyyatında,
məiĢətində, həmçinin həyatın mü xtəlif sahələrində də ciddi təsiredici mühü m
rolunu dərk edərək vurğulayırdı: "ġərqdə dinə münasibət məsələsi fövqəladə
əhəmiyyətli məsələdir"
97
.
N.Nərimanov dindarların hüquqların ın pozulmasma qarĢı çıxır, dinə
loyal münasibət göstərməyə çağırırdı. N.Nərimanovun dinə aid bu göstəriĢləri
Azərbaycan hökumətinin 1920-ci ilin mayında qəbul etdiyi dekretdə ö z əksini
tapmıĢdı.
1920-c i ilin may ında Azərbaycan SSR Xa lq Maarif Ko missarlığ ının
məktəbdə dini təlimlərin tədrisin in dayandırılması, Din Nazirliy inin ləğvi
haqqında dekreti
98
respublikanın hər bir vətəndaĢına istənilən dini et iqadı seçmə k
və ya heç bir dinə sitayiĢ etməmək hüququ, eyni zamanda d inin lehinə və ya
əleyhinə təbliğat aparmaq azadlığı verirdi. Dini etiqadı ayrılıqda hər bir Ģəxsin
vicdan iĢi hesab edən dövlət, dinə münasibətdə bitərəf qalaraq, heç bir dini
cərəyanın tərəfində durmad ı, onlardan heç birini nə maddi, nə də mənəvi
cəhətdən müdafıə etməd i. Dövlət böyüməkdə o lan nəslin bütün təhsil və tərbiyə
iĢini tamamilə Xalq Maarif Ko missarlığ ının sərəncamına verd i, bütün dövlət və
qeyri-dövlət məktəblə rində hər hansı dini mə rasim keç irilməsi qadağan edildi.
Ancaq, təəssüf ki, din in xeyrinə olan bütün tələb və prinsiplər yerli
orqanlar, ayrı-ayrı partiya məmu rları tərəfındən pozulur, xalq ın yüzillər boyu
formalaĢmıĢ ənənəvi mənəvi dəyərlərinin köklərini dağıdan in zibati, zorakı
metodlar tətbiq edilirdi. Bütün bunlar əhali içərisində "dinlərin in əllərindən
alın ması" barədə Ģayiələr yayılmasına və narazılığa gətirib çıxartdı. Kütlələr
içərisində böyük izahat iĢi aparmaq tələb olunurdu.
Azərbaycan MĠK-in sədri Ağamalıoğlu "Sadəlövh adamlara açıq
məktubla müraciət edərək, sovet hakimiyyətinin dinə və dindarlara münasibətini
aydınlaĢdırdı. GeniĢ kütlələr içərisində dekretin izah ı iĢinə Respublikanın
mütərəqqi ziyalıları, partiya və dövlət xadimləri cəlb olundular. Mətbuatda
N.Nərimanov, B.Talıb lı və baĢqaları xüsus i məqalələrlə çıxıĢ ed irdilər.
N.Nərimanov dindarların dini hisslərinin hər hansı formada təhqir olunmasına
qarĢı çıxır, Ģəriətin zərərli tələblərinə, ifrat mövhumatçılıqla mübarizədə özünü
doğrultmayan tələsikliyə, məcburiyyətə yol verməməy i təkid lə məsləhət
görürdü. Maraqlıdır ki, 1922-ci ilin martında RK(b)P MK-ya məktubunda
G.V.Çiçerin N.Nərimanovun 1918-ci ilin dekabrında HəĢtərxanda kilsənin
196
dövlətdən ayrılması haqqında dekretin nəĢri ilə əlaqədar dindarlara mü raciətini
dindar müsəlmanlara taktiki yanaĢma nümunəsi kimi səciyyələndirmiĢdi. Çiçerin
Leninə məktubunda yazmıĢdı: "Nərimanov... ġərqdə təĢviqatçılara olduqca
qiymətli göstəriĢlər vermiĢdi... Onun mollalara nitqi müsəlman camaatına
nəzakətlə yanaĢmağ ın nümunəsidir". Onunla razılaĢan Lenin əlavə etmiĢdi: "...
Nərimanovun nitqini bütünlüklə daxil etmək (tərtib ediləcək təlimnaməyə -
məsul red.) və ya heç olmasa onu tövsiyə etmək olmazmı - bütünlükdə daha
yaxĢı olar"
99
. Sovet hakimiyyətinin ilk illərində respublika höku məti dindarlara
qayğı göstərir, dini bayramlarda - "Qurban bayramı", "Orucluq bayramı",
"Uraza", katolik və yəhudi pasxa günlərində, "BlaqoveĢĢeniye" günlərində
mü xtəlif dinə mənsub adamları iĢdən azad edird i. "Novru z bayramı" günlərində
məktəblərdə tətillər baĢlanır, küçələrdə Ģ agirdlərin bayram nü mayiĢləri, teatr və
klublarda tamaĢa və konsertlər təĢkil edilird i
100
. AK(b)P MK 1921-c i il avqustun
30-da məhərrə mlik günlərində fəhlə rayonlarında müsəlman lara çay və qənd
verməy i qərara ald ı. Bu dövrdə Azərbaycanda məscid və kilsələr , o cü mlədən
Bibiheybət və Əmircanda ġəmsi Əsədullayev məscid ləri, Bakıda Aleksandr
Nevski baĢ kilsəsi və Müqəddəs Mariya katolik kastyolu, sinaqoqlar,
müsəlman ların onlarla sitayiĢ yerləri və pirləri fəaliyyət göstərirdi
101
. Bu illərdə
digər Ģəhər və kəndlərdə, o cümlədən ġəki, Ağdam, ġuĢa və digər regionlarda da
məscidlər azad fəaliyyətdə idilər.
1920-c i il sentyabrın 28-də Azə rbaycan Ġnqilab Ko mitəsinin dekret i
əsasında Bakıda Azərbaycan SSR-ə mənsub olan qızıl, gü müĢ, platin, brilyant
və mirvaridən ibarət q iy mətli Ģeylərin-varidatın mərkəzləĢmiĢ Ģəkildə
saxlan ılmasını təmin edən Dövlət Mühafızə Ġdarəsi təsis edildi. Dekretə əsasən,
bir ay müddətində bütün sovet idarələri və vəzifəli Ģəxslər sərəncamlarında olan
varidatı bu idarəyə təhvil-təslim etməli idilər
102
. Ancaq dekretdə, xüsusi olaraq
qeyd edilmiĢdi ki, qiy mətli sərvətlərin təhvil verilməsi dini icmaların ixtiyarında
olan sitayiĢ əĢyalarına aid edilmir.
1922-c i ilin noyabrında AK(b)P MK Rəyasət Heyəti Kərbəlaya ziyarətə
gedən vətəndaĢlar haqqında məsələni müsbət həll etdi və onlara 300 manatadək
qızıl pul aparmağa icazə verd i
103
.
Xalq məhkəmələri ailə və vərəsəlik hüququ sahəsində Ģəriət hüququnun
sovet hökumətin in qərarlarına uyğun müddəaların ı da rəhbər tutmaq hüququna
malik idilər. Höku mətin islama, onun ənənələrinə yumĢaq münasibəti yeni
ictima i-siyasi Ģəraitdə öz yerin i tapmağa can atan dindarlar tərəfindən rəğbətlə
qarĢılandı. Bu cəhət özünü 1920-1922-ci illərdə Volqaboyu, Ukrayna, Krım və
Qafqazda baĢ verən aclıqla ümu mxalq mübarizəsi gün lərində parlaq Ģəkildə
göstərdi
104
.