66
məlu m oldu ki, Cahan Pəhləvanın həyata keçirdiy i tədbirlərin ço xu mərkəzi
hakimiyyətin möhkəmlən məsinə eyni dərəcədə kö mək edə b ilməmişdir.
Qızıl Arslan.
Azərbaycan Atabəyləri dövləti
tarixində "məmlük dövrünün" baĢlanğıcı
Eldənizlər dövləti tarixin in tədqiqinin ən çətin dövrü XII əsrin 80-ci
illərin in sonu 90-cı illər - atabəy Qızıl Arslan və İraqın sonuncu Səlcuq sultanı III
Toğrulun hakimiyyəti dövrüdür. Ərəb və fars mənbələrin in, o cümlədən bu dövrdə
baş verən hadisələrin şahidlərinin məlu matları ço x məhduddur. Lakin əlimizdə
olan qısa məlu matlardan belə təsəvvür etmək olar ki, bu dövr siyasi hadisələrlə
dolğun dövrdür və Azərbaycan Atabəyləri bu zaman ciddi sarsıntılara məru z
qalmışdır.
Ta xt-tacın varisliy i məsələsində sabit qaydaların olma ması ilə ə laqədar baş
verən iğtişaş və daxili müharibələr hələ Səlcuqilərin hökmranlığı dövründə belə
mərkəzi höku mətin qüdrətini dəfələrlə zəif salmışdı. Təcrübəli siyasətçi olan
Cahan Pəhləvan, şübhəsizdir ki, gələcəkdə baş verə biləcək daxili çaxnaş manı
nəzərə almış, hələ sağlığ ında varislik məsələsində qayda yaratmaq təşəbbüsündə
olmuşdu. Cahan Pəhləvanın müasiri Ravəndi Atabəyin öz ailəsinə bağlılığ ını
xüsusi qeyd edir. Cahan Pəhləvanın dörd oğlu və bir neçə qızı var idi. Qızlarını
qonşu hakim və əmirlərə ərə vermişdi. Uşaqlarından ən çox Rey hakimi İnancın
qızı İnanc xatından doğulmuş oğlanlarını - Qutluq-İnanc Mahmudu və Əmir
Əmiran Öməri sevirdi. Türk qızı Küteybə xatından Əbu Bəkr adlı oğlu , Özbəkin
anası kəniz Zah idə xatından isə sonralar Naxçıvan və vilayətin hakimi Cəlaliyyə
adlı q ızı olmuşdu
1
. Cahan Pəhləvan öz oğlanlarından hər birin i hakim şəxs etmək
istəyirdi və ona görə də öz sağlığında o, "Azərbaycan və Arranın idarə olun masını
öz oğlu Əbu Bəkrə tapşırır və onun tərbiyəsini əmisi Müzəffərəddin Qızıl Arslana
həvalə edir. Reyi, İsfahanı və İraqın qalan hissəsini öz oğlanları İnanc Mahmuda
və Əmir Əmiran Ömərə, Həmədanı isə Özbəkə ayırır"
2
. Ölü mqabağı Cahan
Pəhləvan öz uşaqlanna əmiləri Qızıl Arslana tabe olmağı, eləcə də "sultan
Toğrulun qulluğunda durmağı, ona qarşı kin bəslə-məməy i, [onun] itaətindən
boyun qaçırmamağ ı, onu müdafiə etməyi, yardımsız qoymamağ ı, [hər sahədə]
onun tərəfdarı olmağ ı, onunla münasibətləri kəs məməyi, ona qarşı çıxmamağ ı,
1
Əl-Hüseyni, vər. 97 b; Ravəndi, səh.312; müəllifı naməlum "Oğuznamə", səh.76.
2
Əl-Hüseyni vər.79b. Müq. et: T acidarların tarixi və mədhi, səh.56. "Böyük Xutlu İnanca - İraqdan
Xvarasana və Babilə, o birisinə, Əmir-Bubkara (Əbu Bəkrə) -Azərbaycandan Ermənistana, kiçiyi
Əmir-Mirmana (Əmir Əmirana) isə - Kurqan (Kaspi)dənizindən Kölakun (Kögcə gölü) dənizinə
qədər". Burada Özbəkin adı çəkilmir.
67
bütün işlərində ona kömək göstərməyi vəsiyyət edir. O, uşaqlarına [xəlifən in]
itaətindən çıxmaqdan çəkinməy i və [onun] nəcib peyğəmbərlik əmrlərin i həyata
keçirməkdən boyun qaçırmamağ ı vəsiyyət edir [və deyirdi] ki, mö minlərin əmiri
onlar üçün dayaq olmalı, bütün sınaqlarda, çətinliklərdə ona arxalan malıdırlar, [o]
elə bir qala və istinadgahdır ki, ü zərinizə inadkar düşmən hücum edərsə, onun
yanında sığınacaq tapa bilərsin iz"
1
.
Vəsiyyətnamədən göründüyü kimi, atabəy Cahan Pəhləvan öz uşaqlarına
gələcək hərəkətləri üçün elə b ir xüsusi proqram (məramnamə) tərtib etmişdir ki,
atalarının başladığı işi davam etdirməyə imkan versin və dövləti onun kimi
əzəmətlə idarə edə bilsinlə r. Lakin görünür ki, Cahan Pəhləvan vəsiyyətnaməsində
nəzərdə tutduğu vilayətlərin oğlan larının ixtiyarına verilməsin i rəs miləşdirməyə
imkan tapa bilməmişdir.
Mənbələr Cahan Pəhləvanın hakimiyyəti dövründə baş verən hadisələri
bütün təfərrüatı ilə açıb göstərə bilmir. Lakin əl-Carbazağani və naməlu m əsərin
müəllifın in verdiyi q ısa məlu matlardan aydın olur ki, Atabəyin ölümü onun
yaratdığı idarə qayda-qanununu pozdu. Onun varisi Qızıl Arslan yalnız Su ltan III
Toğrulun deyil, eyni zamanda qardaşı arvadı İnanc xatın və onun tərəfdarları o lan
İraq əmirlərinin müqaviməti ilə rastlaşmalı o lur
2
.
Cahan Pəhləvanın himayəsi altında olan sultan III Toğrulun hakimiyyəti
dövrünü təsvir edən Ravəndi yazır ki, sultan 10 il ərzində bütün qayğılardan azad
yaşamışdır. Çünki Atabəy onun bütün arzuların ı yerinə yetirir, Məlik şah və
Səncər kimi böyük sultanlarını belə əldə edə bilmədiklərin i ona çatdırırd ı. Bu cür
nemət içərisində yaşadığına baxmayaraq, Su ltan III Toğrul "bütün insanlara həs əd
aparır, gününü əyləncə və kef məclislərində, atabəy isə vuruşlarda və ağır
zəh mətdə keçirird i"
3
. Rəvəndi yazır ki, Atabəy itaət etməyən əmirləri aradan
götürür, onların yerinə öz adamlarını təyin edird i. 0, özünün 60, ya 70 şəxsi
məmlü künü yüksək dövlət vəzifələrinə irəli çəkir, "uşaqların ı düşmənlərdən
qoruyacaqları ümidi ilə [ona borclu] qulların hər birini şəhər və ya vilayətə təyin
edirdi". Lakin sonrakı hadisələr sübut etdi ki, həmin məmlüklər tezliklə "dövləti
onun övladları və sultan üçün bədbəxtliyə çevirdilər və onlar vilayətlər və şəhərlər
üzərindəki hakimiyyət hüquqlarından məhru m oldular, çünki bu qullar iqta sahibi
olduqlarından hər biri ayrılıqda müstəqil hakimə çevrildi"
4
.
Padşahlarının sağlığında belə özlərini müstəqil aparan və cah -cəlallı həyat
sürən məmlüklərin yüksək mövqeləri barəsində İbn İsfəndiyar məlu mat verir.
Ölü mündən bir az əvvəl atabəy Cahan Pəhləvan Reyə gəlir və əyanlardan
biri ilə söhbət etdiyi zaman birdən çavuşların səs -küyünü eşidir. Atabəy kimin
gəldiyi ilə maraq lanır və ona deyirlər ki, gələn atabəyin Reydəki can işini və
1
Əl-Hüseyni, vər.97b-98a.
2
Əl-Carbazağani, səh.422; Tarix əl-vüzara, səh.52-53 (bax: K.Luther,səh. 117-128).
3
Ravəndi, səh.309-310.
4
Yenə orada. səh.310.
Dostları ilə paylaş: |