201
Ziya Bünyadov bu sözü qədim fars dilindəki " xu r, xvar" - "od, günəĢ" anlayıĢı ilə
əlaqələndirir. Onu da deməliyik ki, Sasani Ģahların ın qızıl, gü müĢ və b. qiymətli
metal və daĢlarla bəzən miĢ taxt-taclarından "yayılan" "mistik, anlaĢılmaz qüvvə"
də "xvarna" (ərəb dilində müqabili "bərəkə"dir) adlanırd ı. Qəd im hind-iranlıların
tapındıqları, əvvəllər müahidə, sonralar isə haqqın tərəfində döyüĢən müharibə allahı
Mitranın ətrafında qruplaĢan "mücərrəd" allahlardan biri sayılan Xvarna (Xvarena)
"hökmdarlara, qəhrəmanlara, peyğəmbərlərə xas olan, haqq danılanda əldən çıxan
keyfiyyəti - ilahi neməti və Ģöhrəti təcəssüm edirdi". "Avesta"dakı məlu mata görə,
ZərdüĢt özündən sonra mömin bir Ģəxsin ("SaoĢyant‖ - hərfən "xeyir, yaxĢılıq gətirəcək
adam") gələcəyini, onun insanları Ģər qüvvələrə qarĢı son döyüĢə aparacağını təlim
edirdi. Həmin Ģəxsi ilahi nemət -xvarena müĢayiət edəcəkdi. Sasanilərin dövründə
"Ġranın dövlət Ģöhrəti, hökmdar Ģöhrəti və qüdrəti" mənasını alan "xvarena" Ġran
xalqları üçün rəmzə, özünəməxsus əlamətə çevrilmiĢ, "ĢahənĢah hakimiyyətinin
sabitliyinin simvolu" olmuĢdu. Maraqlıdır ki, bu termin " xürrə" Ģəklində sonrakı fəlsəfi
ədəbiyyatda "Avesta"dan götürülmüĢ "mənəvi iĢıq" mənasında baĢa düĢülmüĢdür.
ĠĢraqilik fəlsəfəsi nümayəndələrindən biri yazır: "ZərdüĢtün dediyi kimi, xürrə
Allahtaalanın mahiyyətindən çıxmıĢ iĢıqdır".
Xürrəmiliyin ümu mi məzmununa və "Avesta"dakı xihrə (xüaranah) termininə
istinadən demək olar ki, Babək hərəkatının ideologiyası ilə "xünə" anlayıĢı arasında
bir bağlılıq vardır: xürrəyə-kölgə (qaranlıq) ilə müĢayiət olunan ilk mücərrəd iĢığa
tapınma dualist dünya görüĢündən irəli gəlir. Sonralar meydana çıxmıĢ iĢraqilik
fəlsəfəsindən fərqli olaraq xürrəmilikdə iĢıqla qaranlıq arasında mövcud ziddiyyət
xeyirlə Ģərin mübarizəsində özünü göstərir. Onların sosial təlimi iĢığın qüdrəti ilə
yerdə ədalətli cəmiyyət yaratmağın mümkünlüyünə əsaslanırdı.
Həm məzdəki, həm də xürrəmi hərəkatları hakim siniflərin və Xilafətin
əleyhinə yönəldilmiĢdi. Xürrəmilərin icması, görünür, daxildəki qayda-qanun
məsələlərini həll edən imamlar, eləcə də icmadan icmaya gedərək təbliğat aparan,
icma üzvlərinə təlimin baĢlıca müddəaların ı öyrədən təbliğatçı - mələklər tərəfindən
idarə olunurdu. Xürrəmilər hülul (Tanrının insanda həll olması, təcəssüm etməsi) və
tənasüx (ruhun ölməyib bir bədəndən baĢqasına keçməsi) təlimlərindən çıxıĢ
edirdilər.
Xürrəmilərin sosial bərabərlik ideyasını irəli sürmələri, torpaq və əmlak
üzərində xüsusi mülkiyyəti qeyd etmələri orta əsrlər mühitində mühüm ictimai
hadisə idi.
202
§ 5. XÜRRƏMĠLƏRĠN ĠLK ÇIXIġLARl
755-c i ildə baĢ verən və sözsüz ki, xürrə mdin ilərin də iĢtira k etdikləri
Sunbad üsyanı nəzərə alın mazsa, mənbələrdə "əl-mü xəmmirə" - "qırmızı
geyinmiĢlər" adı ilə məĢhur olan xürrəmilərin ilk məlu m çıxıĢ ı 162/778 -ci ilə aid
edilir.
Üsyanın baĢında "Əbd əl-Qəhhar adlı birisinin" durduğu haqqında xəbər
verən ət-Təbəridən fərqli olaraq Nizamü lmülk üsyan baĢçısının Əbu M üslimin
oğlu Əbu əl-Qərra olduğunu, üsyançıların "[Ə]Bu Müslim sağdır. Məmləkəti
tutaq!" Ģüarı ilə çıxıĢ etdiklərin i dəqiqləĢ dirir. Onu da qeyd edək ki, Nizamü lmü lk
üsyançıları "qırmızı geyin miĢlər" əvəzinə, " xürrəmd inilərlə b irləĢmiĢ" "qırmızı
bayraq (sorxələm) batinilər" adlandırır. Müvəffəqiyyətsizliyə uğrayan bu üsyandan
keçən az qala iy irmi illik nisbi sükutdan sonra mənbələr "qırmızı geyin miĢlər" in
180/796-797-ci ildə baĢ verən yeni çıxıĢı haqqında xəbər verir. Ət-Təbəriyə görə,
həmin il Curcanda "zındıq" Əmr ibn Məhəmməd əl-Əmrakinin baĢçılığ ı ilə baĢ
vermiĢ üsyan da müvəffəqiyyətsizliklə nəticələn miĢ, xəlifə Harun ər -RəĢid in əmri
ilə üsyan baĢçısı öldürülmüĢdü. 181/797-798-ci il hadisələrindən bəhs edən ət-
Təbəri həmin il "qırmızı geyin miĢlər"in Curcanı tutmaları haqqında məlu mat verir.
Xürrəmilərin yeni çıxıĢın ı ət-Təbəri 192/808-809-cu ilə aid edir.
Nizamü lmü lk üsyanın "Harun ər-RəĢidin Xorasanda olduğu vaxta" təsadüf etdiyini
qeyd edir. Bu dəfə Ġsfahan, Rey, Həmədan və b. yerləri əhatə edən üsyan, ət -
Təbərinin məlu matına görə, Azərbaycanda baĢlanmıĢ, hər yerdən gələn yüz
mindən artıq adam üsyana qoĢulmuĢdu. Lakin Abbasi üsuli-idarəsinə qarĢı
yönəldilmiĢ bu çıxıĢ da uğursuzluqla nəticələn miĢ, "saysız adam öldürülmüĢ",
çoxlu əsir tutularaq, Harunun Karmisindəki qərargahına gətirilmiĢ, onların bir
hissəsi məhv edilmiĢ, qalanları isə Bağdad bazarında satılmıĢdılar.
Bu hadisədən sonra xürrəmilərin Xilafətə qarĢı çıxıĢları ara verd i.
Mənbələrdən məlu m o lur ki, xü rrəmilərin rəhbərləri o lan Cav idan və Əbu Ġmran bu
zaman ədavətə baĢlamıĢ, aralarındakı münasibətləri aydınlaĢdırmaq la məĢğul
olmuĢdular. BaĢçılar arasında günü-gündən artan bu çəkiĢmə onları, habelə onların
ardıcıllarını Xilafətə qarĢı mübarizədən yayındırırdı. 816-cı ilə qədər xürrəmilər
mərkəzi hakimiyyəti yalnız adda-budda çıxıĢlarla narahat edirdilər. 816-cı ildə
Cavidan və Əbu Ġmran açıq döyüĢdə bir-birin i ö ldürdülər: Əbu Ġmran döyüĢ
meydanında, Cav idan isə aldığı ağır yaradan üç gün sonra həlak oldu. Cav idanın
ölümündən sonra xürrəmilərə rəhbərlik etməyə baĢlayan Babək hərəkatın
məcrasını tamamilə Xilafətə qarĢı yönəltdi. Cavidanın, Miməz rustaqının Bilalabad
kəndindən gətirdiyi Babək, sağlığında onun ən yaxın silahdaĢı idi. Mənbələrdən
aydın olur ki, Babəkin xürrəmilərin baĢçısına çevrilməsində Cavidanın həyat
yoldaĢı az rol oynamamıĢdı. Ərinin ölü mündən sonra o, Cavidanın bütün
tərəfdarlarına bildirmiĢdi ki, xü rrəmilərə rəhbərliyi Cavidan özü Babəkə vəsiyyət
edərək demiĢdi: "Mən bu gecə öləcəyəm. Mənim ruhum bədənimdən ayrılıb Babə-