316
birləĢmiĢ qüvvələri 1187-ci ildə Həmədan yaxınlığ ında Qızıl Arslanın ordusu ilə
üzləĢir; bir neçə gün davam edən döyüĢlərdən sonra Qızıl Arslanın ordusu geri
çəkilir.
Elə bu zaman rəqib cəbhəsində ziddiyyətlər baĢ qaldırır: əvvəlcə Əmir Rus,
onun ardınca Qızıl Arslana qarĢı çıxıĢdan imtina etmiĢ Ay Aba öldürülürlər. Bu
hadisələrdən sonra, soltanın əmri ilə onun tərəfdarları Qızıl Arslanla əlaqədar olanlara
divan tutmağa baĢladılar. Bu, yerli hakimlərin soltanla olan əlaqələrinin kəsilməsinə
gətirib çıxartdı.
Hadisələrdən xəbər tutan Qızıl Arslan qisas məqsədi ilə soltanın bütün
tərəfdarlarını həbs etmək əmrini verir və kömək üçün xəlifə ən-Nasirə müraciət edir.
Bu müraciətdə Ġraq soltanlığını birdəfəlik zəiflətmək, öz hakimiyyət və nüfuzunu
gücləndirmək imkanını görən xəlifə, 1188-ci ilin mart ayının əvvəlində vəzirin
baĢçılığı ilə təchiz olunmuĢ böyük ordunu III Toğrula qarĢı çıxıĢ edən Qızıl Arslan ın
kö məyinə göndərir. Soltan qoĢunlarının gücünü lazımınca qiymətləndirməyən vəzir,
yolda yubanmıĢ Qızıl Arslanı gözləmədən, onsuz Həmədanı ələ keçirmək qərarına
gəlir. Lakin müvəffəq iyyət qazana bilmir.
Xəlifən in həmin ilin sonunda təchiz etdiyi ikinci ordu III Toğrulun qoyub
getdiyi Həmədan Ģəhərini ələ keçirir. Həmədana gəlmiĢ Qızıl Arslan təntənə ilə
qarĢılanır, ona xəlifənin caniĢini təyin olunması haqqında xəlifə fərmanı - mənĢur təqdim
edilir. Bu. Qızıl Arslanın soltan vassalı deyil, müstəqil hökmdar olduğunun etiraf edilməsi
idi. Bağdadda onun adına "hökmdar, möminlər ənıirinin kö məkçisi" {əl-məlik ən-nasir
əmirəl-möminin) xitabı ilə xütbə oxunur. Xəlifə qoĢunları Qızıl Arslanın tabeçiliyinə
keçirilir, o, özü isə Həmədanda soltan taxtına əyləĢdirilir.
Qızıl Arslanın Azərbaycanda olmamasından istifadə edən soltan III Toğrul öz
qoĢunu ilə UĢnu, Xoy, Urmiya və Səlmas Ģəhərlərinə soxulub, hər yeri talan edir. Sonra o,
Səlahəddin Əyyubiyə müraciət edərək, yardım göstərməsini xahiĢ edir. Səlahəddin,
Qızıl Arslanı onun anabir qardaĢının oğlu III Toğrulla barıĢdırmağa cəhd gostərir. Lakin
əvvəl barıĢığa razı olan III Toğrul, yenidən əmisinə qarĢı müharibə etmək qərarına gələrək,
1190-cı ilin oktyabrında Qızıl Arslana hücum edir. Toğrulun inadına yaxĢı bələd olan Qızıl
Arslan özünü, digər rəqibi - Ġnanc xatun və onun tərəfdarları tərəfdən təhlükəsizləĢdirən
bir sıra tədbirlər görür: Ġnanc xatunun oğulları ilə barıĢıq imzalayır, onları öz yanında
xidmətə götürür və nəhayət
mərhum qardaĢının dul qalmıĢ arvadı Ġnanc xatunla evlənir. Yalnız
bu tədbirlərdən sonra soltana qarĢı çıxıĢ edən Qızıl Arslan, türkman dəstələrinin yardımına
baxmayaraq, III Toğrulu məğlubiyyətə uğradır.
Rəqiblərin son toqquĢması Həmədan yaxınlığında baĢ verir. Hücuma keçən
soltan qoĢunları yenidən məğlub edilir, soltan özü isə əli qandallı Azərbaycan
qalalarının birinə salınır.
Atabəy Qızıl Arslanla soltan III Toğrul arasındakı mübarizənin qızğın çağında
Ġsfahan, Rey və baĢqa Ģəhərlərdə atabəyin tərəfdarları ilə əleyhdarları arasında qanlı
toqquĢmalar gedirdi. Atabəylərin əleyhdarlarına, hələ Cahan Pəhləvanın sağlığında
Azərbaycan atabəylərinə qarĢı çıxmıĢ Ġsfahan Ģəfiilərinin rəisi baĢçılıq edirdi. Cahan
317
Pəhləvanın ölümündən sonra III Toğrulun tərəfinə keçmiĢ bu rəis Qızıl Arslanın
Ġsfahandakı bütün tərəfdarlarını qılıncdan keçirmək əmrini vermiĢdi. Rəisin bu əmrinə
etiraz əlaməti olaraq, atabəyin tərəfdarları Ġsfahanda iki-üç il ərzində bir neçə min Ģəfiini
qətlə yetirirlər.
Bütün bu hadisələrdən sonra Qızıl Arslan Həmədana qayıdır. Burada xəlifənin
adından onun ünvanına xütbə oxunur. Beləliklə. Ġraq soltanlığının mütləq hakiminə
çevrilən Qızıl Arslan Azərbaycan, Arran, Həmədan, Rey vilayətlərinə, həmin
vilayətlərə bitiĢik olan ərazilərə sahib olur. Fars və Xu zistan hakimləri isə bir
vassal kimi ona tabe edilir.
Lakin hakimiyyət zirvəsinə yetiĢən Qızıl Arslan gerçək hakimiyyətin in
möhkəmləndirilməsi üçün mövcud olan bütün imkan lardan istifadə etmədi. Onun
sarayında özbaĢınalıq hökm sürür, fitnə-fəsad baĢ alıb gedirdi. Nəhayət, Qızıl
Arslana qarĢı qəsd təĢkil o lundu; ərinə etibar etməyən Ġnanc Xatun bu qəsddə fəal
rol oynayırdı. 1191-c i ilin sentyabr ayında Q
IZIL
Arslan öldürüldü.
§ 7. SON ELDƏNĠZLƏR
Qızıl Arslan öldürüldükdən sonra Cahan Pəhləvanın Qüteybə xatundan
olan oğlu Əbubəkr Azərbaycana yola düĢür və çox keçmədən Naxçıvana, Əlincə
qalasına gəlir. Cahan Pəhləvanın o biri dul arvadı Zahidə xatunun sərəncamında
olan dövlət xəzinəsi bu qalada yerləĢirdi. Əbubəkr qalanı və xəzinəni ələ keçirir.
Bütün yerli hakimlər onun ali hakimiyyətini tanıy ırlar. Əl-Hüseyninin məlu matına
görə, Əbubəkr bir Ģəhərdən digərinə gedir, hamı ona təslim olurdu; beləliklə, o,
bütün Azərbaycana və Arrana sahib olur. QoĢunlar onun ətrafında cəmləĢir və o,
atasının və babasının yerində bərqərar o lur.
Ġnanc Xatunun oğulları - Qutluq Ġnanc və Əmir Əmiran isə Həmədan və
ona qonĢu vilayətlərdə hakimiyyəti ələ keçirirlər. Ġnanc Xatunun özü Reydə qalır.
Beləliklə, dövlət Cahan Pəh ləvanın oğulları arasında bölünür.
1192-c i ildə Cahan Pəh ləvanın sabiq silahdaĢı və mə mlükü Mah mud Anas
oğlu, soltan III Toğru lun saxlanıldığı qalanın valisi ilə d ilb ir olub, onu azad etdirir.
Azadlığa çıxmıĢ III Toğrul ço x keçmədən kiçik b ir dəstə ilə Təbrizə
müvəffəqiyyətsiz hücum edir. 1192-ci ilin iyulunda Qəzvin yaxın lığında III Toğrul
və Qutluq Ġnancın qoĢunları arasında döyüĢ baĢ verir. Qalib gəlmiĢ III Toğrul
təntənə ilə Həmədana daxil olaraq, yenidən soltan taxtına əyləĢir. Məğlubiyyətə
uğrayaraq, Reydə anasının yanında gizlən miĢ Qutluq Ġnanc isə yardım xah iĢi ilə
xarəzmĢah TəkiĢə müraciət ed ir.
Ġraqdakı vəziyyətin qeyri-müəyyənliy indən istifadə edən xarəzmĢah TəkiĢ
1193-cü ilin yanvarında öz qoĢunlarını ora göndərir. XarəzmĢahın ordusu Reyi və