308
müsəlmanların birləĢmiĢ qoĢunları Gürcüstana daxil oldular. Eldənizin və III Georginin
qoĢunları arasında hərbi əməliyyat 1 ay davam etdi. Həmin ilin iyulunda əmirlərin
birləĢmiĢ qüvvələri gürcülərə qarĢı ikinci yürüĢə baĢladılar, Eldəniz Dvin Ģəhərini
onların əlindən aldı və III Georgini ağır məğlubiyyətə uğratdı. Lakin bu məğlubiyyətə
baxmayaraq, 1164-cü ilin aprelində gürcü qoĢunları yenidən Ani Ģəhərinə həmlə
edərək onu taladılar. Özünü yetirən Eldəniz onları Ģəhərdən qovdu və həmin ilin
sonunda Anini ġəddadi əmiri Fəzlunun qardaĢı əmir ġahənĢahın (1164-1174) ixtiyarına
verdi.
1166-cı ildə çoxsaylı gürcü qoĢunu Azərbaycana soxularaq Gəncəyədək
irəlilədi. ġəhər qarət və talanlara məruz qaldı. Bu müdaxilədən sonra, 1174-cü ilədək
tərəflərdən heç biri fəal hərbi əməliyyatlar aparmadı. Lakin 1174-cü ilin əvvəlində
atabəyin Naxçıvandan Həmədana gələn arvadı Möminə xatun gürcü qoĢunlarının yeni
hücumundan xəbər gətirdi. Gürcülərin müdaxiləsinə qarĢı yalnız baharın gəliĢi
ərəfəsində yürüĢ təĢkil edildi. Lakin bu zaman baĢlanmıĢ taun xəstəliyi atabəy qoĢunları
arasında tələfata səbəb oldu. Müəllifi naməlu m "Səlcuqnamə"də, eləcə də Ravən -
dinin Ġraq Səlcuqlarının tarixinə dair əsərində göstərilir ki, "gürcülər əlçatmaz
dağlarda və qalın meĢələrdə gizləndilər", atabəyin qoĢunları isə AğĢəhər qalasını ələ
keçirib, ətraf yerləri talan etdikdən sonra Naxçıvana qayıtdılar. 1174-cü ilin oktyabrında
gürcü qoĢunları bir neçə gün ərzində Ani Ģəhərini mühasirədə saxlayan dan sonra,
nəhayət ələ keçirib taladılar və oraya öz caniĢinlərini qoydular. Eldəniz Aninin ġəddadi
hakiminin köməyinə qoĢun göndərdisə də, bu qoĢun da gürcülər tərəfindən
məğlubiyyətə uğradıldı.
1175-ci ilin avqustunda atabəy Eldənizin, soltan ArslanĢah ın, Xilat hakimi
ġah Ərmənin və Diyarbəkr hakiminin birləĢmiĢ qüvvələri Cahan Pəhləvanın baĢçılığı
altında gürcülərə qarĢı daha bir yürüĢ etdilər. Ravəndinin məlumatına görə, gürcülər
"məğlub edildilər, müsəlmanlar isə elə bir qələbə qazandılar ki, beləsini kimsə
xatırlaya bilmirdi". Bu məğlubiyyətdən sonra gürcülər Aniyə, eləcə də Eldənizlərin
tabeliyində olan baĢqa torpaqlara olan iddialarından müvəqqəti olaraq əl çəkdilər.
ġəddadi hakimi Ani Ģəhərinə qaytarıldı.
Atabəy Eldəniz və onun xələfləri Gü rcüstana qarĢı aparılan daimi
mübarizədə Azərbaycan və onu qonĢu yerlərin xristian əhalisini ö z tərəflərinə
çəkmək taktikasından məharətlə istifadə edirdilər. Bu məqsədlə onlar yerli xristian
ruhanilərinə himayəçilik ed ir, kilsələrə kəndlər bağıĢlayır, monastırları bütün
vergilərdən azad edirdilər. Erməni salnaməçinin yazd ığına görə, "'atabəy Eldəniz
xeyirxah sülhsevərliyi ilə seçilirdi və onun hakimiyyəti illərində bir ço x ölkələrdə
əmin-aman lıq hökm sürürdü".
Əgər Eldənizlər dövlətin in qərb sərhədlərində baĢlıca rəqib Gü rcüstan
idisə, Ģərq sərhədlərindəki vəziyyət Eldənizlərin tabeliyində olan NiĢapuru ələ
keçirməyə çalıĢan 1176-cı ildə XarəzmĢah II Arslanın (1156-1172) fəaliyyəti
sayəsində mürəkkəbləĢ miĢdi. XarəzmĢahın qoĢunları NiĢapuru mühasirəyə ald ılar.
Mühasirə 2 ay uzansa da, Ģəhər təslim o lmadı. Atabəyin və XarəzmĢahın qoĢunları
309
arasında baĢ verən döyüĢ bir nəticə verməd i. Bununla belə, Ġraq Səlcuqiləri ço x
keçmədən NiĢapuru itirdilər. Belə ki, əvvəllər Eldənizlərin vassalı olan NiĢapur
hakimi Ay Aba özü Xarə zmĢahın tərəfinə keç miĢdi.
1168-c i ildə Marağa hakimi Arslan Aba yenidən ali hakimiyyətə qarĢı
üsyan etdi, lakin bu üsyan Marağanı mühasirəyə alan Cahan Pəhləvan tərəfindən
yatırıldı. Ço x keçmədən marağalıların əvvəlki vassallığın ı bərpa edən barıĢıq
imzalandı.
1169-cu ildə Rey hakimi Ġnanc Xarə zmĢah II Arslanla dilbir o lub,
atabəyin hakimiyyətindən qurtulmaq, Reyi və onun ətraf ərazisin i XarəzmĢahın
ixtiyarına vermək qərarına gəldi. Bu xəyanətdən sonra XarəzmĢah və Eldəniz
qoĢunları arasında baĢ verən döyüĢdə atabəy ordusu qələbə qazandı. Ġnancın
Eldənizlə barıĢıq bağlamaq cəhdləri A zərbaycan atabəyi tərəfindən rədd edildi.
Ço x keçmədən Ġnanc Eldənizin tapĢırığı ilə öldürü ldü.
1175-c i il noyabrın əvvəlində soltanla atabəy arasındakı münasibətlərin
normal məcrada in kiĢafına kö mək edən, bununla da ara müharibələrin in qabağını
alan Möminə xatun Naxçıvanda vəfat etdi. Onun məzarı üzərində o dövrün məĢhur
memarı Əcəmi ibn Əbubəkrin tikməyə baĢladığı, bu gün də öz gözəllik və əzəməti
ilə göz o xĢayan məqbərəsi yaln ız atabəy Cahan Pəh ləvanın hakimiyyəti dövründə
baĢa çatdı.
Həyat yoldaĢının ölümündən bir ay sonra böyük atabəy ġəmsəddin Eldəniz
də vəfat etdi. Atabəyin ardıcıllığı, enerjisi, soltan hakimiyyətinin nüfuzundan bacarıqla
istifadə etməsi, feodal təĢkilatının baĢçısı və müdafiəçisi kimi yüksəlməsi, ehtiyatlı xarici
siyasəti onun fəaliyyətinin baĢlıca cəhətləri idi. ġə msəddin Eldənizin bu cəhətləri
sübut edir ki, Azərbaycan Atabəyləri dövlətinin banisi zəmanəsinin böyük siyasi xadimi
olmuĢdur. O, soltanın himayəçisi mövqeyindən müvəqqəti uğurlar üçün deyil, bir
tərəfdən əsasını qoyduğu sülalənin mü lklərin in artırılması, digər tərəfdən isə
mərkəzi hakimiyyətin gücləndirilməsi üçün istifadə etmiĢdir.
§ 4. AZƏRBAYCAN ATABƏYLƏRĠ DÖVLƏTĠNĠN SĠYASĠ
QURULUġU VƏ ĠDARƏ SĠSTEMĠ
Səltənət taxt-tacı uğrunda gedən mübarizədə öz
mövqelərini
möhkəmləndirmək üçün Səlcuq hökmdarları hərbi iqta sistemini yaradaraq, bu iqta
paylarını sədaqətli hərbi rəislər arasında bölüĢ dürdülər. Nəticədə, soltanlığın bütün
əyalət və vilayətləri on minlərlə qoĢuna nəzarət edən hərbi baĢçılar və əmirlər
arasında paylanıldı. Ġraq soltanlığında Abbasi xəlifələrinin qızıĢdırdığı səlcuq
əmirlərinin bir-biri ilə düĢmənçilik edən qrupları arasında hakimiyyət uğrunda gedən
vuruĢmalar zamanı, yenicə Arran valisi təyin olunmuĢ ġəmsəddin Eldəniz əsasən