Əks hallarda, administrasiya bu baxımdan bir sıra vasitələrə malikdir və
lazım gəldikdə onlardan istifadə edir.
Əgər xüsusi şəxs bu tələbi ödəməzsə, administrasiya başqa, daha
təsirli vasitəyə - icra haqqında qərara əl atır. Bu, adından da göründüyü
kimi, həm hüquqi, həm də maddi mənada icra edilməli olan maliyyə
qərarıdır. Göstərilən halda xüsusi şəxs həmin tələbdən şikayət verməzsə,
onda onun icrası məcburidir. Şikayət verildiyi təqdirdə, qərar təxirə
salınır, yəni nə qədər ki şikayət üzrə məhkəmənin qərarı çıxarılmamışdır,
xüsusi şəxs pulu ödəməyə bilər.
Nəhayət, kredit verilməsinin bəzi kateqoriyaları ilə əlaqədar daha
səmərəli tədbir - pul borcunun ödənilməsi barədə qərar qəbul edilməsidir.
Bu qərar, məsələn, dövlətin mühasiblərinə və sahibkarlar arasında
yaranan münasibətdə tətbiq edilə bilər.
Maliyyə məsələləri üzrə səlahiyyət borcların ödənilməsinə olan
təəhhüdlərə aiddir. İnzibati orqanlar məmura zərər vurduqda və ya əmək
haqqını az ödəmiş olduqda onlann borcları alına bilər. Bundan başqa,
administrasiya daha bir hüquqa malikdir, yəni dördillik müdir müddəti
keçdikdən sonra o, hər hansı bir məmurun iddia tələblərini ödəməkdən
imtina etmək hüquna malikdir.
Xüsusi hüquqda iddia tələblərinin irəli sürülməsinin müxtəlif
müddətləri, o cümlədən: birillik, onillik, otuzillik müddətlər sistemi
mövcuddur. İnzibati hüquq sahəsində administrasiyada borclann
tutulması dörd ildə bir dəfə icra edilir, yəni kredit məbləğinin qaytarılması
barədə tələbin müddəti dörd ildir. Bu halda, administrasiya müvafiq
müddətin keçdiyini və özünün borclardan azad olduğunu bəyan edə bilər.
Bu sistem İnqilab və İmperiya dövrlərindən sonra, həmin dövrlərdən
miras qalmış çox böyük məbləğdə bordan ləğv etmək məqsədilə qəbul
olunmuş 1831-ci il qanunu ilə tətbiq edilmişdir.
Müdirlik müddəti haqqında göstəriş son dövrlərədək öz
qüvvəsində saxlanılırdı, ona 31 dekabr, 1968-ci il tarixli qanunla
dəyişiklik edilmişdir. Maraqlı cəhət yalnız bundan ibarətdir ki, həmin
qanuna əsasən dördillik müddət bir qədər az müddətlə əvəz edilmişdir,
buna görə administrasiya vaxtında məhkəməyə müraciət etməsə də
müddətin keçdiyini özü bəyan edə bilər. İddiaçı, yəni borcun ödənilməsini
tələb edən xüsusi şəxs isə yalnız belə bəyanatdan sonra həmin qərardan
məhkəməyə şikayət etmək və onun əsassızlığını sübuta yetirmək
hüququna malikdir.
Qərarın icrası ilə əlaqədar hakimiyyət münasibətlərin, münaqişəli
məsələlərin həllində məcburetmə tədbirlərindən istifadə edilməsi zərurəti
yarandıqda tətbiq edilir. Həqiqətən, bütün verilmiş inzibati.
93
qərarlar sözsüz icra olunmalıdır. Qərar xüsusi şəxslə əlaqədar qəbul
edilmişdirsə, həmin şəxs onun şərtlərini yerinə yetirməyə razılaşdıqda,
yaxud ona tabe olduqda bu zaman heç bir çətinlik və problem yaranmır.
Lakin icraya qarşı çıxıldığı halda münaqişə baş verir, nəticədə qərarın
icrasının yerinə yetirilməsi çətinləşir.
Vətəndaşlar arasındakı münasibətlərdə də bu cür vəziyyət yarana
bilər. Ev sahibi öz kirayənişinini mənzildən istədiyi vaxt çıxara bilər, bu
halda o, bir qayda olaraq, məhkəməyə müraciət etməlidir. Müvafiq
əsaslar olduqda məhkəmə bu barədə qərar verir. Xüsusi şəxs qərarın icra
edilməsi barədə sənədi aldıqdan sonra polisə müraciət edib, ona kömək
göstərilməsini xahiş etməlidir. Qeyd edək ki, bu halda əmin olmaq olmaz
ki, ona dövlət tərəfindən kömək göstəriləcəkdir. Misal üçün, polis belə
qərara gələ bilər ki, o, məhkəmə qərarını icra edəcəyi təqdirdə, şəxsin
ictimai asayişi üçün təhlükə yaranacaq. Bu halda polis şəxsə köməkdən
imtina edir.
Məhkəmə praktikasında bu cür vəziyyətə birinci ciddi reaksiya
Kunteyin işi üzrə Dövlət Şurasının 30 noyabr, 1923-cü il tarixli qərarı
olmuşdu. Hadisə Tunisdə baş vermişdir. Böyük torpaq sahələrində və
çoxlu əhali yaşayan bir neçə kəndi olan mülkiyyətçilərdən biri kəndlərin
sakinlərini oradan köçürmək istəmişlər. Hökumət belə hesab etmişdi ki,
bu köçürmə ictimai asayişin pozulmasına gətirib çıxara, tay- faarası
savaşmaya səbəb ola bilər. Məhz elə buna görə də, ümumi hakimiyyət
ona yardım göstərməkdən imtina etmişdi. Belə vəziyyət kirayənişinin
mənzildən çıxarılmasının yerli xarakterli etiraz münaqişəsinə səbəb ola
biləcəyini nəzərə alan polisin qərarın icrasına yardım göstərməkdən
boyun qaçırmasına da şamil edilə bilər.
Lakin bunlar istisna hallardır. Xüsusi şəxslər üçün belə qayda
qoyulmuşdur: vətəndaş məhkəməyə müraciət edir və məhkəmə ona
zəruri halda ümumi qaydada hakimiyyətdən yardım almaq barədə sənəd
verir.
Administrasiya bu nöqteyi-nəzərdən də xüsusi şəxslərlə
müqayisədə imtiyazlı vəziyyətdə olur. O, öz qərarlarının maddi
təcəssümü üçün iki imkana: vətəndaşların da istifadə edə biləcəkləri
üsula, yəni iddia ilə məhkəməyə müraciət etmək üsuluna və məhkəmə
qaydası istisna edilən digər üsula - xidməti borc kimi məcburi icra
üsuluna malikdir. İnzibati hüququn əsl özünəməxsusluğu bundadır:
administrasiya məhkəməyə müraciət etmədən öz qərarlarının maddi
təcəssümünü təmin edə bilər, çünki o, hakimiyyət qüvvəsinə malikdir.
Azərbaycan Respublikasının inzibati hüquq normalarının, yəni
inzibati hüquq sahəsini təşkil edən hüquq normalarının təhlili nəticə
94
sində, bu hüquq sahəsinin mahiyyəti, onun sosial təyinatı və ictimai
münasibətlərin inzibati hüquqi tənzimlənməsinin özünəməxsus
əlamətlərə malik olması müəyyən edilmişdir.
Dövlət idarəetməsi və icra hakimiyyəti mexanizminin fəaliyyət
göstərdiyi sahədə yaranan ictimai münasibətlərdən başqa, inzibati hüquq
normaları dövlət hakimiyyəti, məhkəmə və prokurorluq orqanlarında
dövlət qulluğu ilə əlaqədar yaranan münasibətləri, həmçinin də idarəetmə
xarakterli təşkilatdaxili münasibətləri də tənzimləyir.
İnzibati hüquq normaları, həmçinin, ictimai təsisatların ixtiyarına
verilmiş dövlət idarəetmə funksiyalarının həyata keçirilməsi ilə bağlı
yaranan ictimai münasibətləri də tənzimləyir.
Hüquq normasının ünsürləri (hipoteza, dispozisiya, sanksiya)
faktiki olaraq müxtəlif normativ-hüquqi aktların maddələrində ola
bilərlər, lakin bu, normalann eyni olmayan forma və ifadə üsullarına
malik olması ilə izah olunur. Belə hallarda da onlar öz məntiqi
quruluşlarını itirmirlər.
§3. Məhkəmə prosedurları, xidmət borclarına baxılması qaydası və
onların tətbiqi
Prinsiplər - məhkəmə icraatı cinayət prosesi üçün tipikdir. Əgər
vətəndaş inzibati qərarı yerinə yetirmirsə, məhkəmə tərəfindən cinayət
məsuliyyətinə cəlb edilə və törətdiyi hüquq pozuntusunun ağırlığından
asılı olaraq cərimələnə və yaxud həbs edilə bilər.
Qanun aktlarının, o cümlədən polis reqlametlərinin icra
edilməsinə gəlincə, bu sahədə cinayət məsuliyyəti Cinayət Məcəlləsinin
R 26- 15-ci maddəsində nəzərdə tutulmuşdur. Həmin maddədə inzibati
hakimiyyətin qanuni qaydada qəbul etdiyi dekretləri və qərarları, yaxud
bələdiyyə hakimiyyəti tərəfindən dərc olunmuş qərarlan pozan şəxslərə
qarşı cinayət cəzası nəzərdə tutulur. Bu o deməkdir ki, əgər hökumət
dekret vasitəsilə və yaxud mer bələdiyyə qərarı ilə polisin, misal üçün,
yol hərəkətləri, sürətin məhdudlaşdırılması, avtomobil dayanacaqlarının
qadağan edilməsi qaydalarına əməl olunmasına aid səlahiyyətləri barədə
qərarlar qəbul edirsə, bu konkret hüquq pozuntusu üçün başqa cəza
tədbirləri nəzərdə tutulmayıbsa, cərimə şəklində sanksiyalar tətbiq edilə
bilər.
Bundan əlavə, digər xüsusi aktlarla inzibati xətalara görə cinayət
sanksiyaları müəyyənləşdirilir. Bu, misal üçün fırıldaqçıhğa qarşı
mübarizə haqqında 1905-ci il qanunun da nəzərdə tutulmuşdur. Həmin
qanun son dərəcə ümumi prinsipləri müəyyənləşdirir və bu prin
95
Dostları ilə paylaş: |