82
tapançalarını alın... Mən bilmərəm». Cəhri kəndinin müsəlman əhalisi ermənilərin
qətl-qarətinə məruz qaldı.
Mayın 23-də İrəvanda ermənilər tərəfindən törədilən milli münaqişə bir
ayadək davam etdi. Şəhərin ermənilər və müsəlmanlar yaşayan hissələri arasında
əsl səngər döyüşü başladı. İrəvanın ətrafında olan 15 müsəlman kəndi ermənilər
tərəfindən tutulub viran qoyuldu. Müsəlman əhalisi qaçmaqla canlarını qurtardı.
İyunun 9-10-da Eçmiədzin mahalında 16 azərbaycanlı kəndi dağıdıldı,
onların əhalisi pərən-pərən salındı. Çoxlu müsəlman öldürüldü. Erməni millətçiləri
südəmər uşaqlara və qoca qarılara da aman vermədilər.
Şuşada müsəlmanlara divan tutmaq üçün erməni millətçiləri çox ciddi
hazırlaşırdılar. Onlar gizli yerlərdə və hündür qayalarda səngərlər qazırdılar..
Ermənilərin çoxlu silahı olmasına baxmayaraq, müsəlmanların əlindəki az miqdar
tüfəng və tapançanı da çox baha qiymətə alıb, onları tamam tərk-silah etməyə
çalışırdılar. Bu zaman ermənilər bazarda 20 manata satılan tüfəngə 100, 6 manata
satılan tapançaya isə 30 manat verirdilər.
1905-ci il avqustun ortalarında Şuşada daşnaklar şayiə yaydılar ki,
müsəlmanlar şəhərin yaxınlığındakı Zarıslı kəndində dörd ermənini qətlə
yetirmişlər. Bunu bəhanə edən ermənilər avqustun 16-da şəhərdə kütləvi qətl-
qarətə başladılar. 15 erməni əsgəri qazarmadan qaçıb daşnak dəstələrinə qoşuldu.
Şəhərin müsəlmanlar yaşayan Köçərli və Xəlfəli məhəllələrində 20-yə yaxın evin
ailələri qətlə yetirildi. Vuruşmanın dördüncü günü yaxın kəndlərdən müsəlmanlar
köməyə gəldilər. Erməni qüvvələri tamamilə məğlub edildilər. Onların çoxu qaçıb
kazarmalarda çarpayıların altında gizlənməklə canlarını qurtardılar. Avqustun 21-
də erməni arxi-mandriti və qubernatorun iştirakı ilə sülh bağlandı. Sülhdən az
sonra erməni millətçiləri Şuşa realnı məktəbində təmir işi görən 17 iranlı fəhləni
işgəncə verərək qətlə yetirdilər.
Şəhərdə çoxlu ev və dükan talan edilib yandırıldı. Yüzlərlə adam
öldürüldü və yaralandı. Ermənilərin itkiləri daha çox idi.
1905-ci ilin avqustunda daşnaklar Bakıda ikinci böyük qırğın törətdilər.
Bu zaman müsəlman cavanlarının çoxu şəhərətrafı bağlarda dincəldikləri üçün
Bakı, bir növ, müdafiəsiz qalmışdı.
Bakı konkasında işləyən fəhlə və qulluqçuların çoxu erməni idi. Onlar
tətil edib işə çıxmadıqda, hökumət soldatların köməyi ilə konkanı işlətdi. Buna
cavab olaraq, avqustun 20-də ermənilər konkanı gülləyə basdılar. Konkada olan bir
neçə soldat və müsəlman sərnişinləri öldü və yaralandı.
Erməni millətçiləri bu hadisədən istifadə edərək, gözə sataşan
müsəlmanlara atəş açdılar. Onlar daha da azğınlaşaraq, iri binaların
pəncərələrindən, evlərin darvazaları arxasından yoldan keçənlərin hamısına —
azərbaycanlıya, rusa, gürcüyə, həmçinin qoşuna və polis işçilərinə güllələr
yağdırmağa başladılar.
83
Şəhərdə, onun ətrafında müsəlmanlara məxsus xeyli dükan və mağaza
qarət edildi, bir neçə binaya od vurub yandırıldı. Balaxanı neft mədənlərinə daha
çox ziyan dəydi. Ermənilər tərəfindən öldürülənlərin meyitləri arasında çoxlu
azərbaycanlı ilə yanaşı, rus, gürcü və başqa millətlərin nümayəndələri də vardı.
Erməni millətçilərinin bu dəfə törətdikləri milli münaqişə qiyama daha
çox oxşayırdı. Belə ki, erməni atəş nöqtələrini susdurmaq üçün çoxlu soldat, kazak
və polis qüvvəsi səfərbər edilmişdi. Hətta bəzi erməni atəş nöqtəsinə top zərbəsi
endirilmişdi.
Avqustun 26-da Bakıda erməni daşnak fitnəkarlığına son qoyuldu.
Sentyabrın 14-də, bu vaxt Bakıda olan Qafqaz canişini Vorontsov-
Daşkovun rəhbərliyi altında müsəlmanlarla ermənilər arasında sülh bərpa edildi.
Oktyabrın 3-də daşnak generalı Hamazaspın başçılığı ilə erməni atlı və
piyada hissələri Cavanşir qəzasında bir neçə müsəlman kəndini qarət edib
yandırdılar, əhalisini isə ucdantutma qılıncdan keçirdilər. Onlar hətta südəmər
körpələri beşiyi ilə odlayır, anasının qucağından alıb divara vuraraq parça-parça
edir və süngülərə keçirirdilər. Müsəlmanların şikayət etmədiyi yer qalmadı, lakin
heç bir nəticəsi olmadı.
Bu arada «Daşnaksütyun» partiyasına yaxın olan Pivovarov adlı birisi
Cavanşir qəza rəisi təyin edildi. Ermənilər daha da fəallaşdılar.
1905-ci ilin axırlarında Cavanşir qəzasının ermənilər tərəfindən
dağıdılmış müsəlman kəndlərinin salamat qalmış əhalisi Ümmidli kəndinə pənah
gətirdi. Onlar kənddən təhlükəsiz çıxıb getmələri üçün pristav Pivovarovdan kazak
dəstəsi verməyi xahiş etdilər. Pristav onlara rədd cavabı verdi.
Dekabrın 16-da Ümmidli kəndində toplaşmış azərbaycanlılar qiymətli
əşyalarını və mal-qarasını götürüb, şaxtalı bir havada kəndi tərk etdilər. Gecə
daşnak yaraqlıları onları yolda mühasirəyə alıb, qırmağa başladılar. Bir neçə
kəndin əhalisindən yalnız 30 nəfər qaçıb canını qurtara bildi. Onların nəql
etdiklərinə görə, ermənilər hamilə qadınların qarınlarını xəncərlə parçalayanda
məsum cocuqların qanlı başları bayıra çıxırmış. Müsəlman qadınları, qızları erməni
vəhşilərinin əlində qalıb, o tərəfə-bu tərəfə qaçışırdılar. Qaçanların bütün var-
dövləti ermənilərin əlinə keçdi.
1906-cı ilin yanvarında general Hamazaspın qüvvələri Papravənd kəndi
uğrunda iki gün davam edən şiddətli döyüşlərdə məğlubiyyətə uğrayaraq Ağdərə
kəndinə doğru geri çəkildilər. Bu döyüşlərdə 120 erməni öldürüldü, onların
arasında nizami əsgərlər də vardı. Azərbaycanlılar çoxlu qənimət, o cümlədən bir
araba patron, xeyli tüfəng və qılınc ələ keçirdilər. Papravənd döyüşündən sonra
erməni basqınçıları bir müddət özlərinə gələ bilmədilər.
Qarabağın ermənilər tərəfindən qarət edilən müsəlman kəndlərinin əhalisi
bərk aclıq çəkirdi. 1905-ci ildə Azərbaycanın ayrı-ayrı yerlərindən, həmçinin
Rusiyanın Qazan, Aşqabad və İranın bir sıra şəhərlərindən Şuşaya ərzaq, məişət
malları, pul göndərildi. Təkcə H. Z. Tağıyev 750 pud un, 105 pud qənd və çay, 600
Dostları ilə paylaş: |