Aziz o‘quvchilar!

7-mashq. Matnni o‘qing, so‘zlashuv uslubiga xos bo‘lgan o‘rinlarni topib, ularni izohlang.
Oygulxon birozdan keyin o‘zini qo‘lga olib, so‘zlay ketdi: – Onamning onasini, ya’ni buvimni Momojon matalchi, – derdilar. Men qo‘llariga tanqa (qumg‘on)da suv quyardim. Sharillatib quyar ekanman-da, nuqul dakki eshitardim: – Namuncha sharillatib quyasan? Suvni isrof qilasan, oz-ozdan quy-da! Men ham bidillardim: – Ena, buncha urishaverasiz, suv ham tugaydimi?! Ana Amudaryo oshib-toshib yotibdi-ku... Qishlog‘imizni bosay-bosay deb turibdi.
Enam: – Ha, suv tugaydi, ilon ham tuproqni me’yorida yalaydi, tuproq suvga qaraganda ko‘p-ku... – derdi. Oh, Enajonim, matalchi emas ekan, hikmatchi ekan, donishmand ekan! (Azim Suyun)
8-mashq. Gaplarni o‘qing, ogohlik va hushyorlik haqida fikrlashing. Tinchlik, halovat, fayzli, tarovatli so‘zlarining ishlatilish o‘rinlariga diqqat qiling. Gaplarning uslubini belgilang.
1. Xalqimizning birligi, jipsligi, tinch-totuvligi bizning bebaho boyligimizdir. 2. Ogohlik – davr talabi! 3. Tinchlik – eng bebaho ne’mat. Tinchlik bo‘lsa, halovat bo‘ladi, halovatli elning har bir kuni esa fayzli, tarovatli o‘tadi. 4. O‘zbek xalqi hech qachon, hech kimga qaram bo‘lmaydi.
9-mashq. Matnni o‘qing, undagi hangomaga sababchi bo‘layotgan ko‘rdim so‘zining ishlatilish o‘rinlariga diqqat qiling.
Bir kishining to‘qqizta qizi bor ekan. O‘g‘il ko‘rsam, yetkazganiga ismini «Ko‘rdim» qo‘yaman deb o‘ziga so‘z beribdi. Har qalay niyatiga yetibdi. U o‘z so‘zida turib, unga «Ko‘rdim» deb ism qo‘yibdi. Yillar o‘tibdi. Bir kuni ularning uyiga mehmon kelib qolibdi. Oshni endi yeymiz deb turishgan ekan, chiroq o‘chib qolibdi. Mehmon paytdan
foydalanib go‘shtning kattarog‘ini oldiga tortib, endi yeyman deb tursa, mezbon «Sham olib kelgin» demoqchi bo‘lib: – Ko‘rdim! – deb o‘g‘lini chaqiribdi. Mehmon bir sakrab tushibdi. O‘g‘lidan darak bo‘lavermagach, u yana ovozini balandlatib: – Ko‘rdim! – deya baqiribdi. Mehmon o‘g‘lining ismini bilmas ekanmi, shoshib-pishib:
– Aka, baqiravermang odamni sharmanda qilib, bir marta «Ko‘rdim» deganingizdayoq go‘shtni joyiga qo‘yib qo‘yganman, – dermish. (A. Akbarov)
10-mashq. Muhammad Yusufning «Ona tilim» she’ridan olingan par chani yodlang. «Topganimiz handalakdek tilim-tilim, Ona tilim, kechir meni, ona tilim!» satrlari haqida fikrlashing.
Kimlar uchun biz edik bir badaviylar,
O‘zbekni qon qaqshatganni o‘zbek siylar,
Holimizni jim kuzatdi Yassaviylar,
Topganimiz handalakdek tilim-tilim,
Ona tilim, kechir meni, ona tilim!
Sen bo‘lmasang, nima bizga silliq she’rlar,
Bu dunyoda tili yo‘qda dil yo‘q derlar,
Bahongni-ku berib ketgan Alisherlar,
Yuragimning to‘ridagi so‘lmas gulim,
Ona tilim, kechir meni, ona tilim!
Bir qarasam, har shevangda ming jilolar,
Har novdangda, har mevangda ming jilolar,
Qodiriylar, Cho‘lponlar-u Abdullolar,
Sening qaytgan kuning men tug‘ilgan yilim,
Ona tilim, ey muqaddas ona tilim!
A. Hojiyevning «O‘zbek tili sinonimlarining izohli lug‘ati»dan olingan kechirim so‘zi sinonimlari tavsifi bilan tanishing, ulardagi ma’no nozikliklarini eslab qoling. Bu so‘zlar ishtirokida gaplar tuzing. Kechirim, uzr, afv. Kechirish iltimosi, O‘tinish iltimosi.
Kechirim, uzr so‘zlari «biror gunoh-aybni kechirish iltimosi» ma’nosida ham, shuningdek, umuman, «kechirish» ma’nosida ham qo‘llanadi. Afvso‘zi, asosan, «gunoh-aybni kechirish iltimosi» ma’nosida qo‘llanadi, shu ma’noda ham juda kam qo‘llanadi.