Bağırov Əlisalam başlanğICDAN başlanğica və ya ruhun keçDİYİ yol
Yüklə 2,64 Kb. Pdf görüntüsü
|
88 rağı ilə üst-üstə düşməyən qabiliyyəti haradasa kəsirli olacaqdır. İnsan özünü elə fəaliyyətə cəlb etməlidir ki, onun qabiliyyəti ilə marağı üst-üstə düşsün. Hətta belə hallar üçün dövlət səviyyəli xü- susi məktəblərin olması faydalıdır. Çünki uşaqlarda kiçik yaşların- dan müəyyənləşdirilmiş qabiliyyətlərə məktəblərdə xüsusi maraq oyadıb onları gələcəyin ən gözəl mütəxəssisləri etmək olar. Həm də belə dövlət səviyyəli məktəblərdə xüsusi qabiliyyəti olan uşaq- ların öz qabiliyyətlərini inkişaf etdirməsi üçün şərait yaranır. Demək olar ki, hər kəsdə hər hansı bir sahədə qabiliyyət var. Özü də bu qabiliyyət təbiətin verdiyi paydır. O sənin xarakterində artıq özünə müəyyən yer tutmuşdur. İndi o qabiliyyəti inkişaf etdir- mək səndən asılıdır və ya əksinə. Əgər sən öz qabiliyyətini inkişaf etdirirsənsə, bir az da həyatdan qazanılmış vərdişlər sənin xarakte- rində möhkəmlənir və sənin sonrakı nəsillərində bu vərdişlər artıq xarakterə çevrilir. Deməli, sən öz qabiliyyətini daha təkmilləşdiril- miş formada öz sonrakı nəsillərinə ötürürsən. Belə bir məsələnin bir xüsusi əhəmiyyəti də vardır ki, bu işlərlə xüsusilə dövlət səviy- yəli məşğul olunanda bəşəriyyətin gələcək inkişafını daha çox irəli aparmaq qabiliyyəti olan kəslərin bazisi yaranır. İnsan gərək yeri gələndə heyrətləndirici, təəccüb doğurucu ha- disələrə soyuqqanlılıqla yanaşa bilsin. Əks təqdirdə baş vermiş müəyyən hadisə qarşısında özünü ələ ala bilməyən kəs özü taleyin əlində bir oyuncağa çevrilər. İnsan daha yetkin dərrakəyə malik olduğu üçün o, hadisələrə öz münasibətini heç bir hissiyyata qapıl- madan bildirib müəyyən nəticə çıxarmalıdır. Baş verən hadisələri törədən səbəblər aydın deyilsə, səbəblər öyrənilməli və mümkünsə aradan qaldırılmalıdır. Həyatda təəccüb və heyrət doğuran heç nə olmamalıdır, çünki hər hadisənin bir səbəbi var. Ona görə də hər bir insan qarşılaşdığı hər bir hadisənin bir səbəbi olduğunu an- lamalıdır. Əgər hadisə bədbəxtlik gətiribsə, daha neyləmək olar, daha sonrakı bəlalardan qorunmağa çalışmaq lazımdır. Əgər ha- disənin nəticəsi uğurludursa, bu uğuru daha da inkişaf elətdirmək lazımdır. Ancaq bütün bunlarla yanaşı, hər an üçün baş verə biləcək hadisələrə həmişə hazır olmaq lazımdır və hər an üçün ehtiyat təd- 89 birləri görməyə qabil olmalısan. İnsan elə bir məxluqdur ki, onun üçün yaşamaq nəyəsə ümid etmək deməkdir. Ona görə də hər an ən ali varlığın, haqqın və ədalətin tərəfində olduğuna ümid et. Ən ali varlıq özü də ədalətin tərəfində olub ona ümid edənləri heç vaxt naümid qoymur. Ədalətin tərəfində olmaq xüsusilə ekstrasenslərə vacibdir. Ümu- miyyətlə, ekstrasens olmaq üçün insanın daxili imkanları haradasa ekstrasenslik üçün qəbul olunmuş göstəriciyə uyğun gəlməlidir. Ekstrasenslik üçün ən başlıca şərtlər bunlardır: 1) təbiətin verdi- yi müəyyən qabiliyyət; 2) təbiətin verdiyi payla həyatda qazandığın biliklər nəticəsində səndə yaranan müəyyən səviyyəli təhrik etmək bacarığı; 3) zəhməti sevmək, güclü iradə və bunun da nəticəsində müəyyən həyat təcrübəsi və biliklər əldə etmək; 4) ədalətli olmaq və daxilində tamah, paxıllıq hissinin olmadığına əmin olmaq; 5) ən ali varlığın yəqinliyinə şübhəsiz inanmaq. Hər hansı bir kəsdə bu şərtlərə əməl olunursa, o, ibtidai bir formada ekstrasensdir və ən ali varlıq yəqin ki, onu nə vaxtsa mükafatlandıracaqdır. Deməli, eks- trasens olmaq üçün əvvəl sayılan beş şərtdən başqa ən ali varlığın hər hansı bir və ya bir neçə sahədə qabiliyyətini artıran mükafatı da hökmən olmalıdır. Qeyd edilən beş şərti özündə tapan şəxs ən ali varlığın ona verə- cəyi mükafata əmin ola bilər. Ekstrasens olmaq ən ali varlığa yaxın olanlar cərgəsinə daxil olmaq deməkdir, yəni sənə etimad göstə- rilib. Ekstrasens olmaq çox böyük məsuliyyət daşımaq deməkdir. Çünki sənə göstərilən etimaddan sui-istifadə etsən, bu etimadı doğ- rultmasan, ən böyük bəlalar səni izləyər. Çünki ən ali varlıq onun etimadını doğrultmayanları sevməz. İnsan doğulubsa, yaşamaq uğrunda mübarizə aparmağa məc- burdur. Yaşamaq uğrunda mübarizə mövcudluğu labüd olan hər bir varlığın xarakterik xüsusiyyətidir. Lakin varlıqların dərk qabiliyyə- ti artdıqca bu xarakterik xüsusiyyətlərin forma və məzmunu tədri- cən dəyişir. Xüsusilə insanda bu xüsusiyyət daha dolğun və yetkin hala çevrilir. Çünki insan həyat təcrübəsini və biliklər toplusunu öyrənmək və əldə etmək imkanına malikdir. İnsan maddi varlıqlar 90 içərisində demək olar ki, orta yer tutur. İnsanda nisbi götürdükdə demək olar ki, ağılla hissin mübarizəsində müəyyən bir tarazlıq şərti ödənir. İnsandan dərk qabiliyyəti aşağı olan varlıqlarda his- siyyat üstünlük təşkil edir. İnsandan dərk qabiliyyəti yuxarı olan varlıqlarda ağıl üstünlük təşkil edir. Deməli, insan maddi varlıqlar içərisində sınağa çəkilənlərdəndir. Həm də insan maddi varlıqlar içərisində yeganəsidir ki, iradəyə malikdir. Əslində iradə məfhu- mu yalnız insan mövcudluğundan yaranan haldır. Belə qəbul edək ki, insandan ibtidai varlıqlarda hissiyyat daha üstün olduğu üçün hissiyyatla mübarizə apara biləcək ikinci bir qüvvə yoxdur ki, ira- dəlilik yaransın və ya əksinə, insandan daha ali varlıqlarda ağıl daha çox üstünlük təşkil edir və ona müqavimət göstərə biləcək ikinci daha ciddi bir qüvvə yoxdur ki, yenə də iradəlilik yaransın. İnsanda isə ağılla hissin arasındakı tarazlıq, insanın səviyyəsindən asılı olaraq bir-birindən çox az fərqli olduğu üçün onların arasın- da gərgin mübarizə gedir. Bu mübarizə insanın yaşadığı müddət ərzindəki və ölümündən sonrakı taleyini həll edir. İradəsizlik ən böyük mənfilikdir. Ağıl hissiyyatı üstələyəndə görülən işin, tutulan əməlin nəticəsində insanda daxili bir rahatlıq halı yaranır və bu hal ruhu halə kimi bürüyüb onu qüvvətləndirir, yəni inkişaf etdirir. Hissiyyat ağılı üstələyəndə daxilən keçirdiyi narahat hal ruhu bir halə kimi sıxır, yəni onu zəiflədir. Ruh daim inkişafda olmasaydı, yəni özü üçün həyat təcrübə- si toplamasaydı insan heyvandan fərqlənməzdi. Ağılın hərəkətə gəlməsində ruhun mayasının, yəni insan bədənində formalaşaraq şəxsiləşən ruhun rolu çox böyükdür, çünki ruh bədəndə yaşanan halın rahatlığını da, narahatlığını da yaşayır və bu vəziyyətə mü- vafiq də ağılla əlaqəyə girir. Ağıl bu vəziyyətdə öz dərkinə mü- vafiq qərar çıxarır. Ağılla gedilən yolda rahatlıq və təhlükəsizlik meyilləri nəzərə alınır və ruha rahatlıq gəlir. Bunun ardınca ruh yenidən öz yaşadığı halı ağılla bölüşür. Ağılla ruh arasında belə bir dövriyyə gedir və ağılla hərəkət edən insanın əməlinin nəticəsi kimi ruhun rahatlığı artır, yəni onu bürüyən parlaq nur halə, ruhu qüvvətləndirib daha da inkişaf etdirir. Bəzən bu dövriyyə, bədəndə hissiyyatın tələbatının artıqlığı ilə pozulur. Hissiyyatın tələblərinin Yüklə 2,64 Kb. Dostları ilə paylaş:
|