4. Mikroelementlər mübadiləsi və bioloji rolu:
Heyvan orqanizmində
mikroelementlər mühüm fizioloji funksiya yerinə yetirir. Bir çox fermentlərin
(karboanhidraza, uratoksidaza, tirozinaza, prolidaza, ksantinoksidaza, fosfopiruvat-
hidrataza və s.) hormonların və vitaminlərin tərkib hissəsi mikroelementlərdən
ibarətdir, mübadilə proseslərinin fəallaşmasında, qandoğurmada, toxuma tənəffü-
sündə, boy və inkişaf proseslərində iştirak edir.
Mikroelementlərin üzvi birtləşmələri qeyri-üzvi birləşmələrinə nisbətən daha
qüvvətli təsir göstərir. Məsələn, 20 mq qeyri-üzvi kobalt 0,004 mq üzvi kobaltla
əvəz olunur.
Mikroelementlərin çatışmazlığından bir sıra xəstəliklər baş verir, heyvan-
ların boy və inkişafı ləngiyir, məhsuldarlığı azalır. Bu da xarici mühitdə: torpaqda,
suda, bitkilərdə onların azlığından və ya artıqlığından irəli gəlir. Bu məsələlərin
öyrənilməsi ilə biogeokimya elmi məşğul olur. Biogeokimya kainatın kimyəvi
tərkibi ilə orqanizmin elementar kimyəvi tərkibi arasındakı əlaqəni və mübadilə
proseslərini öyrənir. Biogeokimyanın banisi akademik V. İ. Vernadskidir. Hazırda
bəzi ölkələrdə bir sıra biogeokimyəvi əyalətlər müəyyən edilmişdir. Bu da
mikroelementlərin xarici mühitdə yayılma dərəcəsini (azlığını və artıqlığını)
göstərir. Bu məsələni ilk dəfə öyrənən akademik L. P. Vinoqradov, sonralar isə
V. V. Kovalski, Y. V. Peyve, Y. M. Berzin, M. A. Riş, R. K. Dautov və başqaları
174
olmuşdur. Bu biogeokimyəvi əyalətlərə görə insan və heyvanların mikroelement-
lərlə nə dərəcədə təmin olunduğu müəyyən edilir və bir sıra əməli tədbirlər həyata
keçirilir. Bu sahədə Azərbaycanda da xeyli işlər aparılmışdır (Ə. Güləhmədov,
İ. Eyyubov, F. Hacıyev, Q. Xəlilov, K. Daşdəmirov və başqaları).
Azərbaycanın çox rayonlarında (Şəki–Zaqatala, Lənkəran–Astara, Laçın–
Kəlbəcər, Gəncə - Qazax, Muğan zonalarının və s.) mikroelementlərin (yod,
kobalt, mis, manqan və s.) çatışmazlığı və bununla əlaqədar olan bəzi xəstəliklərdə
(endemik ur, enzootik ataksiya, alimentar anemiya və s.) aşkar edilmişdir. Lakin
bir sıra rayonlarda (Daşkəsəndə kobalt, Gədəbəydə mis, Naxçıvanda molibden və
s.) isə əksinə mikroelementlərin miqdarı çoxdur.
İnsan və heyvanlar mikroelementləri yediyi qida və içdiyi su ilə qəbul edir.
Xarici mühitdə kobalt çatışmadıqda heyvanlarda akobaltoz xəstəliyi nəzərə çarpır.
Bu xəstəlik zamanı
B
12
vitamininin sintezi pozulur. Çünki onun tərkibində 4,5%
kobalt vardır. Ona görə də akobaltoz
B
12
avitaminoza da səbəb olur. Xəstəliyin
qarşısını almaq üçün və profilaktik məqsədlə heyvanların yeminə kobalt və ya
B
12
vitamini əlavə olunur.
Yod orqanizmdə ən çox qalxanabənzər vəzdə toplanır və tiroksinin
sintezində iştirak edir. O, çatışmayanda endemik ur xəstəliyi baş verir. Yodun
çatışmamazlığına donuzlar, xüsusən cavanları daha həsasadır. Yodun çatışmamaz-
lığının qarşısını almaq üçün insan və heyvanlara verilən xörək duzuna natrium
yodid (100 kq-a 1 q) qatılır.
Mis orqanizmdə ən çox qaraciyərdə və dalaqda toplanır. Bu mikroelement
qanyaratmada və hemoqlobinin sintezində iştirak edir. Orqanizmdə mis çatışma-
dıqda qoyunlarda enzootik ataksiya (yalama) xəstəliyi baş verir, qanazlığı (anemi-
ya) əmələ gəlir.
Manqan ən çox qaraciyərdə və böyrəklərdə olur. Fermentlərdən peptidaza-
ları, fosfatazaları, arginazanı, karboksilazanı, xolinesterazanı və s.-ni fəallaşdırır.
ATF-lə fəal kompleks: Mn ATF
2-
əmələ gətirir.
Manqanın çatışmazlığı qanyaranma prosesinə, cinsi yetişməyə, daxili
sekresiya vəzilərinin fəaliyyətinə mənfi təsir göstərir.
Manqanın çatışmazlığına quşlar daha həssasdır. Onlarda perozis adlanan
xəstəlik baş verir. Bu isə ətrafların və qanadların sümüklərinin deformasiyası ilə
xarakterlənir.
Molibden xarici mühitdə çox olduqda heyvanlarda xroniki molibden
toksikozu əmələ gəlir. Boy prosesi dayanır, anemiya baş verir, diri çəki azalır.
Qoyunlarda yun məhsuldarlığı pozulur.
Orqanizmdə təbii radioaktiv elementlərin əhəmiyyəti də çoxdur. Onlardan
(məsələn, radioaktiv karbon) alınan enerjidən mübadilə proseslərində istifadə
175
olunur. Bu məsələləri radiobiologiya öyrənir. Hazırda radiobiologiya elminin
sürətlə inkişafı da bununla əlaqədardır.
Mikroelementlərin maldarlıqda: heyvanların normal inkişafında və
məhsuldarlığında əhəmiyyəti böyükdür. Ona görə də heyvanların yemləndirilmə-
sində onların mikroelementlərə olan təlabatı və yemlərdə, yem payında, kifayət
qədər olmasına da fikir verilməlidir.
|