112
müraciətini eşitməmisənmi?! İsa yeddi yaşına çatdıqda ilk nazil olan
vəhy peyğəmbərlikdən xəbər verdi. Həmin vaxtdan İsa Yəhyaya və
bütün xalqa höccət oldu. Ey Әba Xalid!
Adəm yaranan gündən bir gün
olsun belə, yer üzü ilahi höccətsiz olmayıb...”
1
İrad tutulmasın ki, həzrət İsa ilə bağlı bəyanatlar qrammatik
baxımdan keçmiş zamana aiddir, amma əslində gələcək zaman
nəzərdə tutulur. Әvvəla, bu ehtimal keçmiş zaman formasına zahirən
xilafdır və belə bir ehtimal üçün dəlil lazımdır. İkincisi, “nəbi” ilə
“rəsul” arasında fərq var. Həzrət İsa ilə bağlı “rəsul” yox, “nəbi” təbiri
işlədilmişdir. Belə bir nəticə çıxarmaq olar ki, azyaşlı olduğu üçün
risalət məqamına çatmamış İsa öncə nəbi məqamına çatmışdı.
Sual:
168.
Tarixi
baxımdan
uşaqda
imamət
məqamı
görünmüşdürmü?
Cavab: Tarixə müraciət etdikdə görürük ki, körpənin rəhbərlik
etməsi faktdır. Filosoflar, hikmət sahibləri deyir: “Bir işin
mümkünlüyünün ən güclü dəlili onun baş verməsidir.”
Həzrət Peyğəmbər (s) hicrətin üçüncü ili “və ənzir əşirətəkə...”
ayəsi nazil olduqdan sonra аzyaşlı Әli ibn Әbu-Talibi (ə) canişinliyə
təyin etdi və öz qövmünə göstəriş verdi ki, onun əmrlərinə tabe
olsunlar.
2
Şeyx Müfid yazır: “Şiələr və sünni əhli yekdil olaraq bu rəydədir
ki, həzrət Peyğəmbər (s) yaşı az olmasına baxmayaraq, Әlini (ə)
canişinliyə təyin etdi...”
3
Sual: 169. Uşağın imam olmasını ağıl təsdiq edirmi?
Cavab: Bəziləri deyirlər ki, azyaşlı uşağın imamlığı ağla sığmır.
Nəzərinizə çatdırmalıyıq ki, mahal, mümkünsüz iş üç qismdir: Zatən
mahal (istənilən bir şəraitdə mümkünsüz); baş tutması mahal (səbəb
olmadan bir işin baş verməsinin mümkünsüzlüyü); adi mahal (təbiət
qanunlarına əsasən baş verməsi mümkünsüz olan möcüzə kimi işlər.)
Erkən yaşlarında imamət haqqında bunu deyə bilərik ki, bu iş nə
zatən mahaldır, nə də baş verməsi mümkünsüzdür. Çünki Allah risalət
və imamətin bütün şərtlərini bir körpədə ödəməyə qadirdir. Bundan
əlavə, həzrət Yəhya və İsanın nəbiliyi deyilənlərə ən gözəl sübutdur.
1
“Kafi”, c. 1, s. 382.
2
“Tarixe-Təbəri”, c. 2, s. 62, 63; “Kamile-ibn-Kəsir”, c. 2, s. 40, 41.
3
“Әl-füsulul-muxtarə”, s. 316.