Бялядчи-ъядвял
Yüklə 3,92 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- «Виктор Щцгонун щимни» (фран.) 6 «Жанна де Нивел» (фран.) 7 «Нил сащилляриндя» (фанр.)
86
etdirərək oturub qulaq asdıqları parterə çəpəki nəzər yetirirdi; «Le Rouet d’Omphale» 1 dən dörd taktın ardınca «Les Filles de Cadix» 2 in
«Mon coeur s’ouvre a ta voix»
3 in leytmotivini çaldı, sağ əl də mövzuya “Lakme”dən zınqırovla cavab verdi, daha sonra isə hər iki əl «Danse Macabre» 4 və «Kopellin» çaldı. Əgər proqrama inansaq, “Hymne a Victor Hugo»
5 , «Jean de Nivelle» 6 və
«Sur les bords du Nill» 7 dən götürülmüş digər mövzular daha məşhur əsərlərlə bədii şəkildə sintez edildiyindən bu sinkretik həftəbecər, guya, daha asan anlaşılırdı, ona görə də mülayim cənab yavaş-yavaş qımışmağa başlamışdı, ancaq tərbiyəli şəxslərə xas şəkildə əlcəklərini ağzına tutaraq bunu gizlətməyə çalışırdı. Oliveyra onun buna tam haqqı olmasıyla razılaşdı – ondan susmasını tələb etmək olmazdı, çox güman ki, Bert Trepa da bundan şübhələnmişdi, çünki tez-tez saxta notları götürür və guya, qolları yorulduğundan yumurta üstündə yatmış toyuq kimi dirsəklərini yuxarı qaldıraraq onları çırpırdı. « Mon Coeur s’ouyre a ta voix”», yenə «Ou va la jeune hindoue?”» 8 ,
arpecio, « Les Filles de Cadix», hıçqırığa bənzəyən tra-lya-lya-lya, Pyer Bulez üslubunda (əcəb sürprizdir!) bir neçə interval və mülayim cənab inildəyərək və əlcəklərini ağzına tutaraq zaldan bayıra qaçdı. Elə bu vaxt Bert Trepa klaviaturanın üzərinə əyilib əllərini aşağı saldı və uzun bir saniyə keçdi, bitməz və tükənməz bir saniyə, zalda təkbətək qalan hər ikisi üçün – həm Bert Trepa, həm də Oliveyra üçün son dərəcə uzun bir saniyə. – Əhsən, – alqışların yersiz olduğunu başa düşən Oliveyra dedi. – Afərin, madam. Bert Trepa yerindən qalxmadan kətilin üzərində fırlandı və birinci oktavanın lya dilinə dirsəkləndi. Onlar bir-birinə baxdılar. Oliveyra qalxıb səhnəyə yaxınlaşdı. – Çox maraqlı idi, – o dedi. – İnanın, madam, mən sizin ifanızı böyük maraqla dinlədim. A köpəkoğlu! Bert Trepa boş zala baxdı. Göz qapaqlarının biri səyriyirdi. Deyəsən, nəsə soruşmaq istəyirdi, nəyisə gözləyirdi. Oliveyra hiss etdi ki, nəsə deməlidir. – Heç kəs bilməsə də, sizə yaxşı məlumdur ki, snobizm publikaya əsl artisti başa düşməyə mane olur. Mən bilirəm ki, əslində, siz özünüzçün çalırdınız. – Özüm üçün, – Bert Trepa qeyri-adi dərəcədə konserti açan cənabın səsinə oxşayan tutuquşu səsiylə təkrar etdi. – Başqa kiminçün ola bilər ki? – Oliveyra davam etdi və sanki , yuxudaymış kimi cəld səhnəyə dırmaşdı. – Nitsşe demişkən, əsl sənətkar yalnız ulduzlarla danışar.
1
2
«Кадисли гыз» (фран.) 3
Цряйим сянин гаршында ачылды (фран.) 4
«Юлцм рягсляри» (фран.) 5
«Виктор Щцгонун щимни» (фран.) 6
«Жанна де Нивел» (фран.) 7
«Нил сащилляриндя» (фанр.) 8
Эянъ щиндли гыз щара эедир? (фанр.) 87
– Bağışlayın, siz kimsiniz? – Bert Trepa birdən onu gördü. – Bilirsinizmi, mənə çox maraqlıdır… – O istənilən qədər naqqallıq edə bilərdi, bu onunçün asan bir şey idi. Sadəcə, qadının yanında bir az da olmaq lazım idi, bunu izah edə bilməzdi, ancaq hiss edirdi ki, lazımdır. Bert Trepa hələ də fikri ala dağda qulaq asırdı. Sonra güc-bəlayla ayağa qalxdı, zala, soffitlərə baxdı. – Hə, – o dedi. – Gecdir, evə getmək lazımdır. – O, bu sözləri özünə dedi və elə dedi ki, sanki, söhbət cəzadan, ya da bunabənzər bir şeydən gedirdi. – Mənə sizinlə bircə dəqiqə də birlikdə olmağa icazə verərsiniz? – Oliveyra təzim edərək dedi. – Əlbəttə, əgər sizi qarderobda, ya da qapıda gözləyən yoxdursa. – Yəqin ki, heç kəs gözləmir. Valentin giriş nitqindən dərhal sonra getdi. Giriş nitqi sizin xoşunuza gəldi? – Maraqlıydı, – Oliveyra, həqiqətən, yuxuda olduğuna və yuxusunun davam etməsini istədiyinə daha çox inanaraq dedi. – Valentin bundan da yaxşı bacarır, – Bert Trepa dedi. – Ancaq, məncə, iyrənc hərəkət etdi… hə, iyrənc… məni lazımsız əsgi kimi atıb getdi. – O, siz və yaradıcılığınız haqqında elə fərəhlə danışırdı ki. – Beş yüz franka o, iylənmiş balıq haqqında da fəxrlə danışa bilər. Beş yüz frank! – Bert Trepa fikrə dalaraq təkrar etdi. «Mən axmaq kimi görünürəm», – Oliveyra düşündü. Elə indicə sağollaşıb parterə düşsə, pianoçu qadın yəqin ki, onun təklifini unudacaq. Ancaq qadın yenə ona baxdı və Oliveyra Bert Trepanın ağladığını gördü. – Valentin yaramazın biridir. Onlar hamısı… iki yüzdən çox adam vardı, siz də gördünüz, iki yüzdən çox. Birinci dəfə üçün bu, qeyri-adi bir şeydir, elə deyil? Bütün biletlər də ödənişliydi, elə fikirləşməyin ki, biz havayı biletlər göndərmişik. İki yüzdən çox adam vardı, bircə siz qalmısınız, Valentin də gedib, mən… – Bəzən boş zal əsl triumf sayılır, – nə qədər təəccüblü olsa da, Oliveyra belə dedi. – Axı onlar niyə getdilər? Siz gördünüz, onlar gülürdülər? İki yüzdən çox adam vardı, sizə deyirəm, onların arasında məşhur adamlar da vardı, mən buna əminəm, mən zalda madam de Roşu, doktor Lakuranı, skripkaçı Montelyeni, bu yaxınlarda Qran-pri alan professoru gördüm… Mənə elə gəlir ki, «Pavana» onların xoşuna gəlmədi, ona görə də getdilər, siz necə düşünürsünüz? Axı onlar mənim «Sintez»imə qədər getmişdilər, elədir ki, var, mən özüm gördüm. – Əlbəttə, – Oliveyra dedi. – Qeyd etməliyəm ki, «Pavana»… Yüklə 3,92 Mb. Dostları ilə paylaş:
|