www.vivo-book.com
189
bu prosesdən həzz alırdı. Allaha ümid edirdim ki, bu,
həqiqətən, onun xoĢuna gəlsin. Mən artıq tərləməyə
baĢlamıĢdım. Belimdə ağrılar hiss edirdim. BaĢım
gicəllənirdi, ürəyim bulanırdı. Onun amı isə, deyəsən,
getdikcə böyüyürdü. Heç nə hiss eliyə bilmirdim. Elə bil
böyük bir kağız torbanı sikməyə çalıĢırdım. Onun uĢaqlıq
yolunun divarlarına demək olar ki, təmas etmirdim. Bu,
iztirablı, heç bir mükafatı olmayan ağır bir iĢə bənzəyirdi.
Özümü çox pis hiss edirdim. Onun duyğularını incitmək
istəmirdim. Mən Ģiddətlə qurtarmaq istəyirdim. Məsələ
yalnız mənim sərxoĢluğumda deyildi. Mən sərxoĢ ikən bir
çoxlarından daha yaxĢı nəticələr göstərirdim. Öz ürəyimin
döyüntülərini eĢidirdim. Öz ürəyimi hiss edirdim. Ürəyimin
köksümdə necə çırpındığını hiss edirdim. Ürəyimi
boğazımda hiss edirdim. Ürəyimi baĢımda hiss edirdim.
Buna daha dözümüm qalmamıĢdı. Təngənəfəs olduğumdan
çətinliklə nəfəs ala-ala onun üstündən yan tərəfə
yuvarlandım.
– BağıĢla məni, Mindi, Allah xatirinə, məni bağıĢla.
– Hər Ģey qaydasındadı, narahat olma, Henk, – o dedi.
www.vivo-book.com
190
Qarnımın üstünə çevrildim. Məndən tər iyi gəlirdi.
Yerimdən qalxdım və iki qədəh içki süzdüm. Biz yataqda
yan-yana dik oturub içkilərimizi içdik. Mən bir Ģeyi baĢa
düĢə bilmirdim, necə olmuĢdu ki, mən birinci dəfə qurtara
bilmiĢdim. Bizim problemimiz vardı. Bütün bu gözəllik,
bütün bu zəriflik və bütün bu mehribanlığa baxmayaraq,
bizim problemimiz vardı. Bunun səbəbini Mindiyə demək
iqtidarında deyildim. Onun amının böyük olduğunu ona
necə deyəcəyimi bilmirdim. Bəlkə də bunu ona heç kim heç
vaxt söyləməmiĢdi.
– Bu qədər çox içmədiyim zaman hər Ģey daha yaxĢı
olacaq, – mən ona dedim.
– XahiĢ edirəm, Henk, bu qədər narahat olma.
– YaxĢı.
Biz yatdıq, ya da özümüzü yatmıĢ kimi göstərdik.
Nəhayət mən yuxuya getdim...
28
Mindi mənim evimdə təxminən bir həftə qonaq qaldı.
Onu öz dostlarımla da tanıĢ elədim. Birlikdə bir çox yerləri
www.vivo-book.com
191
gəzib
dolaĢdıq. Amma aramızdakı problemi çözə
bilməmiĢdik. Mən heç cür orqazma çata bilmirdim.
Deyəsən, heç nə onu narahat etmirdi. Təəccüblü olan da elə
bu idi.
Bir axĢam, saat təqribən 22:45 radələrində Mindi ön
otaqda oturub içki içərək jurnal oxuyurdu. Mən isə əynimdə,
sadəcə, qısa tumanla, sərxoĢ bir vəziyyətdə, siqaret çəkə-
çəkə və yanımdakı stulun üstündə dolu bir qədəh içki ilə
çarpayıda uzanmıĢdım. Heç nə hiss etmədən və heç nə
haqqında düĢünmədən gözlərimi mavi tavana zilləmiĢdim.
Birdən bayır qapı döyüldü.
Mindi dedi:
– Qapını açımmı?
– Əlbəttə, – deyə cavab verdim, – get aç.
Mindinin qapını açmasını eĢitdim. Sonra isə Lidiyanın
səsi eĢidildi.
– Sadəcə gəlmiĢəm ki, mənim rəqibimin kim olduğunu
görüm.
Aha, mən düĢündüm, bu lap əla oldu ki. Ġndi yerimdən
qalxıb onların hər ikisinə də içki süzərəm. Hamımız birlikdə
www.vivo-book.com
192
içər və söhbət edərik. Qadınlarımın bir-birini anlaması, çox
xoĢuma gəlir.
Sonra Lidiyanın, – “Sən arıq və balaca zibilsən, düz
demirəmmi?” – dediyini eĢitdim.
Bundan sonra Mindinin qıĢqırdığını eĢitdim. Lidiya da
qıĢqırdı. Orada mübarizə, hıqqıltı və yerə çırpılan bədən
səsləri eĢitdim. Mindi yenə qıĢqırdı – elə bil ona hücum
eləmiĢdilər. Lidiya bağırdı – bu qıĢqırıq öz qurbanının
baĢının üstünü almıĢ pələngin nərəsinə bənzəyirdi. Mən
sıçrayaraq yataqdan qalxdım. Onları bir-birindən ayırmaq
istəyirdim. Cəld əynimdəki bircə qısa tumanla ön otağa
qaçdım. Orada dəli bir səhnənin Ģahidi oldum: onlar bir-
birinin saçını didir, bir-birinə tüpürür və cırmaqlaĢırdılar.
Onları ayırmaq üçün irəli Ģığıdım, amma xalçanın üstündəki
öz ayaqqabılarıma iliĢərək kökündən kəsilmiĢ ağac kimi
döĢəməyə çırpıldım. Mindi cəld bir hərəkətlə qapıdan
çıxaraq bayıra qaçdı, Lidiya isə vaxt itirmədən onun
arxasında cumdu. Onlar cığırla küçəyə tərəf qaçırdılar. Bir
fəryad səsi də eĢitdim.
www.vivo-book.com
193
Bir necə dəqiqə keçdi. Mən döĢəmədən ayağa qalxıb
qapını bağladım. Görünür Mindi qaçıb canını qurtara
bilmiĢdi. Çünki qəfildən qapı açıldı və Lidiya otağa daxil
oldu. O, qapının yanındakı stula oturub mənə baxdı.
– Məni bağıĢla. Mən iĢəyib altımı batırmıĢam.
O doğru deyirdi. Onun qasığında tünd bir ləkə izi vardı
və Ģalvarının bir qıçı islanmıĢdı.
– BoĢ ver, eybi yoxdur, –dedim.
Mən Lidiyaya bir qədəh içki süzdüm və o qədəhi əlində
tutaraq elə oradaca oturmuĢdu. Öz qədəhimi isə əlimdə düz
tuta bilmirdim. Heç birimiz danıĢmırdıq. Qısa bir müddət
keçəndən sonra qapı döyüldü. Mən bircə qısa tumanda
yerimdən qalxdım və qapını açdım. Mənim nəhəng, ağ və
sallaq qarnım tumanın rezininin üstündən aĢaraq aĢağı
sallanırdı. Qapıda iki polis məmuru dayanmıĢdı.
– Salam, – mən onlara dedim.
– Biz ictimai asayiĢin pozulması ilə bağlı bizə daxil
olmuĢ telefon zənginə görə gəlmiĢik.
– Bu, sadəcə, xırda ailə-məiĢət zəminində baĢ vermiĢ
mübahisə idi, – deyə onlara cavab verdim.
Dostları ilə paylaş: |