Cəlil Cavanşir
Yüklə 5,62 Kb. Pdf görüntüsü
|
101 yətimizə faydası toxunardı. Amma imkan vermədilər, daha doğrusu vermədik. Ya elə, ya belə... “Nicatın ölümündə bu hansısa səfeh məmurun bar- mağı var. Mən bütün qəlbimlə buna inanıram.” – Bax bu cür düşünəcək qədər siyasiləşmək olmaz. Xahiş edirəm mənim romanımı siyasiləşdirməyin. İmkan verin, işimizi görək. Orxan mətbəxə keçib özünə tünd kofe hazırladı. Bu gecə sonuncu intihar cəhdi haqqında yazını oxumalı, sabah isə Nicatın dostları ilə görüşməliydi. Uzun müddətdi onlar- dan xəbər yox idi. Orxan özü təşəbbüs göstərmək, Nicatın köhnə dostlarını bir araya gətirmək niyyətində idi. Mən isə buna imkan vermərəm. Çünki, romanı məsuliyyətlə tamam- lamaq üçün faydalı işlərlə məşğul olmaq lazımdır. Nicatın dostları istədikləri vaxt görüşür, yeyib-içməyə də vaxt tapır. Qısası, romanda icazəsiz hərəkət edən personajı atacam bayıra. Orxan, yadında saxla ki, heç kəs əvəzedilməz deyil. Səni bir cümləyə aşırdaram. Yerinə də lazım gəlsə Ağabəy Sultanovu dirildib gətirərəm! Orxan məzlum-məzlum yazı masasının arxasına ke- çib, komputeri işə saldı. Ana səhifədəki “nicat_aslan” qov- luğunu açıb, axtardığını tapdı. Kofedən bir udum içib, üz gö- zünü turşutdu və səbirlə, beynində ən xırda detalları analiz edə-edə yazını oxumağa başladı. “...O gün bərk sərxoş idim. Bütün yaxın dostlara mesaj yazanda da, telefonu söndürəndə də, biləklərimi kəsəndə də ağlım başımda deyildi... O gün yaşamaq üçün bir, ölmək üçün bir neçə səbəbim vardı. Ölmək üçün çoxlu səbəbim olsa da, ölməyə cəhd elə- səm də ölmədim. Görünür həyatımda daha çətin, daha qar- maqarışıq günlər olmalı, daha çox əzab çəkməli və bu sətirləri yaz- malı idim. 102 Sonuncu intihar cəhdim... daha doğrusu hələlik sonuncu intihar cəhdim haqqında yazmaq qərarına gəldiyim an kənddəki evimizdəyəm. İlk dəfə intihara cəhd elədiyim şabalıd ağacının al- tında bir siqaret çəkib, ilk intihar cəhdimdən sonra gözlərimi aç- dığım otaqdayam... Evimiz tamam dəyişib. Uşaqlığım və ye- niyetməliyimlə bağlı heç bir iz tapa bilmirəm evimizdə. İllər acı- masız davranıb. Bağımızda indi mən əkdiyim meyvə ağacları bar verir. Mənim meyvə dərib yediyim ağacları isə çoxdan doğrayıb odun ediblər. Qızımı bir neçə günlük yanıma gətirmişəm. Bütün həyət onun səs-küyü ilə dolub. Komputer qarşısında oturub onun şən səsindən kövrələ-kövrələ kədərli keçmişimi çözələyirəm. Universitetin III kursunu bitirəndə valideyinlərimin istəyi və israrı ilə evləndim. Onsuz da gec-tez bu olmalı idi, çünki artıq ikinci il idi ki, nişanlanlıydım. Ancaq elə toy gecəsi atamla-anam bizim gərdəyə girdiyimiz otağın pəncərəsi önündə mübahisə etdilər. Mövzu yenə də atamın “gəzdiyi” qadın idi. Elə o gündən həyatımın bütün ni- zamı yenidən pozuldu. Yeni dərs ili başlayanda şəhərə qayıtdım. Kirayə qaldığım evə yaxın bir internet klub icarəyə götürüb həm oxumağa, həm də işləməyə başladım. Ancaq alınmırdı, həyatımı qurub, işlərimi nizama sala bilmirdim. Üç ay içində xeyli ziyanla evimizə-kəndə qayıtdım. Bacım yenicə ailə qurmuşdu. Toydan sonra atamın da xeyli borcları olduğu üçün dekabr ayında ümidsiz bir halda bizə – mənə və həyat yoldaşıma qapını göstərdi: – Gedin, həyatınızı qurun, mənim sizin ailənizə baxacaq qədər im- kanım yoxdur. Həyat yoldaşım hamilə idi. Əynimizdə yay paltarları avtovağzalda düşəndə ikimiz də soyuqdan tir-tir əsirdik. Onu atasıgildə yerləşdirib ev axtarmağa başladım. Ümidimiz nənəmin 60 manatlıq təqaüd kartı idi. 103 Bir də mənim “zərbəçi” təqaüdüm vardı. İki gün parkda, bir gün də türk dostumun evində qaldım. Dördüncü gün ucuz bir ev kirayələdim və ora köçdük. Yeməyə ancaq yavan çörəyimiz var- dı. Bütün imkansız və çətin günlərim baş qaxıncı olmuşdu mənə. Səbir eləməkdən başqa yolum yox idi. Borclarım isə o qədər çox idi ki, onu qaytara biləcəyimi qətiyyən düşünmürdüm. Universiteti bitirməyimə bir neçə ay qalmış jurnallardan birində iş tapdım.Təsadüfən tapdığım iş mənim sonrakı həyatıma da xeyli təsir etdi. Qeyri-ciddi jurnalistika ilə məşğul olan böyük bir şəbəkənin içindəydim. Tərcümə fəaliyyətim çörək pulu qazan- maq üçün yeganə vasitə idi. Universitetdə diplom müdafiəsinə ha- zırlaşdığım günlərdə qızım dünyaya gəldi. İşlədiyim üçün borc- larım azalmışdı.” ...Orxan bu əhvalatları daha geniş variantda eşit- mişdi. “Reket” jurnalistlərlə birlikdə çalışmaq, ailəni dolan- dırmaq üçün həm oxuyub, həm də jurnalistikanı gözdən sa- lan ünsürlərlə birlikdə hərəkət etməyim Orxana pis təsir et- mişdi... ..Nicatın yaşla dolmuş gözlərini yadına salanda Or- xanı qəhər boğdu. “Tüpürüm belə həyata... Getdikcə əsəb- lərimə hakim ola bilmirəm. Dəli edəcəklər məni də. Azər- baycanda istənilən insanı küçədə saxlayıb həyat hekayəsini danışdırsan ağlaya bilərsən. Belə də ölkə olar?” Orxan əsəbi şəkildə yerindən qalxıb siqaret yandırdı. Pəncərəni açanda hiss elədi ki, əməlli-başlı siqaretə qurşanıb. Bu pis vərdişə hər zaman nifrət etsə də, son vaxtlar əsəbi- ləşən kimi siqaret yandırmağını xatırladı. “Yox belə olmaz”, - deyə düşündü. Bu aludəçiliyi yaxşı hesab eləməsə də, yan- Yüklə 5,62 Kb. Dostları ilə paylaş:
|