Cübran X?lil Cübran
Yüklə 3,04 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Balla qarışdırılmış zəhər
259 də, öz-özümə dedim: «Şübhəsiz, ruhi oyanış insanın daha şərəfli durumu, həyatdakı məqsədidir. Lakin, məgər sivilizasiya bütün mürəkkəbliyi ilə özünəməxsus ruhi oyanış deyilmi? Varlığın mövcudiyyəti onun məhsədəuyğunluğu haqqında şəhadətlik edən zaman biz, varlığı necə inkar edə bilərik? Ola bilsin ki, muasir siviilizasiya – təsadüfü, ötəri təzahürdür. Lakin, məgər əbədi qanun bu təzahürü mütləq varlığa doğru aparan nərdivanın pilləsinə çevirməmişdirmi?». Mən bir daha Yusif əl-Fəxri ilə görüşmədim. Payızın axırlarında yaranmış vəziyyət məni Livanın şimalını tərk etməyə məcbur etdi və mən tufanların sakitləşdiyi, zahidliyin isə divanəlik hesab olunduğu uzaq bir məmləkətə sürgünə yollandım. Balla qarışdırılmış zəhər Qızıl payız gününün səhəri, Livanın gözəlliyinin valehedici bir şəkildə göz önündə canlandığı zaman Tuli kəndinin sakinləri gözlənilməz xəbərdən təşvişə düşərək kilsəyə üz tutdular. Faris ər-Rəhhalın gözlənilməz səfəri nə demək idi? O gənc xanımını tərk edərək – onların nigahı altı ay əvvəl kəsilmişdi – naməlum istiqamətdə qeyb olmuşdu. Faris ər-Rəhhal kəndxuda idi və bu vəzifə ona irsən atasından və babasından keçmişdi. Onun iyirmi yeddi yaşı tamam olmasa da, o həmkəndlilərinin hörmət və ehtiramını qazanmışdı. O ötən baharda Süsən Bərəkətə evlənən də 260 insanlar: «Bu insanın xoşbəxt ulduz altında doğulduğunu, otuz yaşı olmasa da, bu dünyada arzuolunan hər şeyi əldə etdiyini», söyləmişdilər. Həmin səhəri isə Tuli kəndinin sakinləri kəndxudanın nə doğmaları, nə də dostları ilə vidalaşmadan, atlanaraq kiçik məbləğdə pulla kəndi tərk etməsindən xəbər tutdular. Bu qaçaqaçın səbəbləri haqqında neçə cür fərziyyələr quruldu! Farisi gənc xanımını, bağlı-bağatlı, meynəli malikənəsini, həmkəndlilərini tərk etməyə sövq edən nə idi? Livanın şimalındakı həyat icma quruluşlu həyata meylli idi. O yerlərdə həyatın sevincli anları və iztirabları birlikdə qarşılanırdı. İstənilən hadisə bütün kənd tərəfindən uzun müddət müzakirə olunurdu. Bu, zaman keçdikcə yeni hadisənin baş verməsinə qədər davam edir. Həmin səhər Tuli sakinləri bütün işlərini başlı-başına buraxdılar. Onlar Mar Tula kənd kilsəsinin ətrafında toplanıb, baş vermiş hadisə haqqında ucadan söhbət edərək, müxtəlif fərziyyələr qururdular. Kənd rahibi Stefan da kütləyə qoşuldu. Onun simasında dalğın və qəmgin ifadə var idi. Kəndlilər yeni bir xəbər eşitmək arzusu ilə onu dərhal dövrəyə aldılar. Rahib əvvəlcə yumruqlarını sıxıb sussa da, sonra həyəcanını və heyrətini gizlətmədən dedi: – Mənim övladlarım, sizə nə cavab verəcəyimi bilmirəm. Mən özüm də heç nə anlamıram. Bu gün hələ günəş üfüqdən boylanmamış Faris evimə gəlib qapımı döydü. Mən qapını açdım və onu atının cilovundan yapışdığını gördüm. Onun 261 simasında iztirabın izləri var idi. Mən təəccüb edərək nə baş verdiyini soruşdum. O dedi: «Müqəddəs ata, səninlə vidalaşmağa gəlmişəm. Uzağa, dənizin o biri sahilinə yollanıram. Buraya bir daha qayıtmayacam». O, dostu Nəcib Məlikin adına möhürlənmiş məktubu mənə uzatdı və məktubu əlbəəl çatdırmağı xahiş etdi. O, dərhal atlanıb çaparaq getdi. Mən nə baş verdiyini ondan soruşmağa belə macal tapmadım. Vəssalam, bildiklərim bunlardır. – Çox yəqin ki, məktubda onun bivaxt gedişinin səbəbi haqqında bir iki kəlmə yazılmışdır, – deyə iştirakçılardan biri qeyd etdi, – axı Nəcib Məlik Farisin ən yaxın dostudur. – Müqəddəs ata, bəs sən onun xanımını görmüsənmi? – deyə bir başqası soruşdu. – Mən səhər duasından sonra ona baş çəkdim, – deyə rahib cavab verdi. – Pəncərənin qarşısında oturub, şüşəni xatırladan gözləri bir nöqtədə donub qalmışdı, uzaqlara baxır və sanki heç nə anlamırdı. Mən onu sorğu – suala tutdum, o isə başını tərpədərək: «Heç nə bilmirəm, heç nə bilmirəm» – deyə təkrar edirdi. Sonra da ağlamağa başladı. Rahib sözünü bitirməmiş kəndin Şərq tərəfindən güllə səsi eşidildi. Dərhal da hiddətli qadın bağırtısı həyəcanlı ab- hava yaratdı. Kəndlilər ani olaraq donuxub qaldılar, sonra simalarında qorxunun həkk olunduğu kişilər və qadınlar ürəklərinə pis fikir damıbmış kimi Faris ər-Rəhhalın evinin qarşısındakı bağa tərəf götürüldülər. Onların gözləri önündə qanı damarlarda donduran dəhşətli bir mənzərə canlandı. Onlar 262 torpaqda uzanaraq qan dənizində boğulan Nəcib Məliki, onun yanında isə Faris ər-Rəhhalın xanımı Süsəni gördülər. O, saçlarını yolub paltarını cıraraq: «O özünü öldürdü! O, sinəsinə atəş açdı!» deyə nalə çəkirdi. İnsanlar quruyub qalmışdılar. Sanki amansız taleyin əlləri onların qəlbini sıxırdı. Rahib mərhuma yaxınlaşdı və Nəcib Məlikin sağ əlində səhər ertədən ona verdiyi məktubu gördü: o məktubu elə bir qüvvə ilə sıxmışdı ki, sanki məktub onun barmaqlarına yapışmışdı. Rahib, bunu başqalarına hiss etdirmədən məktubu dartıb götürdü və cibində gizlətdi, daha sonra kənara çəkilərək üzünü əlləri ilə örtdü. Özünə intihar edəni bədbəxt anasının evinə apardılar. Yeganə oğlunun cansız bədənini görən ana ağlını itirdi. Qadınlar həyatla ölüm arasında çabalayan Faris ər-Rəhhalın xanımı ilə məşğul oldular. Rahib evinə daxil olaraq qapını bağladı, eynəyini taxaraq məktubu cibindən çıxartdı və titrək səslə bu sətirləri oxudu: «Qardaşım Nəcib! Mən kəndimizi tərk edirəm, çünki mənim burada qalmağım səni də, mənim xanımımı da, elə mənim özümü də bəxtəvər etmir. Mən sənin nə qədər nəcib olduğunu bilirəm. Sən dostuna və qonşuna xəyanət etməyə cəsarət etməzsən. Mən həmçinin xanımım Süsənin ləkəsiz olmasına da inanıram. Lakin eyni zamanda mən qəlbinizi bir-birinə bağlayan məhəbbətin sizin iradənizdən güclü olduğunu da bilirəm. Sən Kadiş çayının axınının qarşısını almaq iqtidarında olmadığın Yüklə 3,04 Mb. Dostları ilə paylaş:
|