69
hayotining tabaqaviy korporativ tuzilishining mustah-kamlanishi bilan tarixan bog‘liq edi.
Hunarmandchilik sexlari va
savdo-garlar gildiyalari uchun imtiyozlar nazarda tutuvchi o‘rta asrlar huquqi xususiy tadbirkorlik yo‘liga o‘tib bo‘lmas
to‘siqlar qo‘yib, shartnoma munosabatlaridagi erkinlikni cheklab qo‘yardi. Fransiyadagi huquqiy tarti-botlar sexlar va
savdogarlarning savdo faoliyatigagina emas, balki ishlab chiqarishning ichki tizimi va uning texnologiyasiga ham
taalluqli bo‘ldi. Bu xom ashyo turlari va uni qayta ishlash usullarini, ishlab chiqarish jarayoni, mahsulot turlari va
tayyor mahsulotlar sifati va hokazolarning batafsil belgilanishida o‘z ifodasini topdi.
Fransiyada ishlab chiqarish va savdoning davlat tomonidan tartibga solinishi oxir-oqibatda mamlakatning
iqtisodiy rivojlanishi uchun ochiq-dan-ochiq to‘sqinlik qila boshlaydi, jamiyatdagi sinfiy ziddiyatlarni kes-kinlashtiradi
va nihoyat, burjua inqilobini yaqinlashtirgan omillardan biri bo‘lib qoladi.
Fransiyada nikoh va oila munosabatlari aso-san kanonik (diniy) huquq
bilan tartibga solinardi. XVI-XVII asrlarda qirol hokimiyati nikoh-oila
munosabatlariga davlat ta’sirini kuchaytirish maqsadida bir
qator farmon-lar
(ordonanslar) chiqarib, nikoh tuzishga oid cherkov me’yorlaridan che-kindi.
Nikoh, garchand, ilgarigidek cherkov daftarlarida qayd etilsa ham, endi faqat
diniy marosim emas, balki fuqarolik holati dalolatnomasi sifatida ham ko‘rila boshlandi. Nikoh tuzishda ota-onaning
roziligi talab qilinmaydigan eski diniy qoida qayta ko‘rib chiqildi. Endilikda ota-ona xohish-irodasini buzgan farzandlar
meros huquqidan mahrum etilishi mumkin edi. Bundan tashqari, XVII asrda ota-onalar ularning roziligisiz nikoh tuzgan
kyure (katolik ruhoniysi) harakati ustidan Parij parlamentiga shikoyat bilan murojaat qilish huquqini oldilar.
Bunday
holda kanonik huquq bo‘yicha nikohni buzish mumkin bo‘lmaganligi sababli, parlament uni noqonuniy tuzilgan deb
e’lon qilishi mumkin edi, xolos. (Zero, parla-ment nikohni haqiqiy emas deb topa olmasdi). Natijada nikoh yuridik
oqibatlar chiqarmagan.
Er-xotinning shaxsiy munosabatlari (erning hukmronligi, xotinning unga so‘zsiz itoat etishi, birgalikda yashash
va hokazolar) ham kanonik huquq bilan belgilangan edi. Biroq oilada bolalarning ahvoli va
er-xotin-ning mulkiy
munosabatlari mamlakatning shimoliy va janubiy qismlarida turlicha bo‘lgan.
IX-XI asrlarda Fransiyada asosan ilk o‘rta asrlardagi jinoyatlar va jazolar tizimi
harakatda davom etgan. Jinoyat alohida shaxslarning manfaatlariga daxl-dor xatti-harakat
(xususiy ozor yetkazish) sifatida ko‘rilgan. Jazo esa, avvalo, xususiy shaxslarga
yetkazilgan ziyonni qoplashga qaratilgan bo‘-lib, hali uncha qattiq va shafqatsiz ko‘rinish
olmagan edi.
Jazolar ham xuddi jinoyatlar singari qirollik qonunlari bilan aniq belgilanmagandi. Ularni qo‘llash ko‘p
hollarda sudlarning xohishiga, ayblanuvchining tabaqaviy ahvoliga bog‘liq edi. Hukmlar
xalq oldida oshkora ijro
etilardi. Bunda mahkumning azob-uqubatlari barcha ishtirok-chilarda qo‘rquv tug‘dirishi maqsadi ko‘zlanardi. O‘lim
jazosi turli shakl-larda: otga bog‘lab bo‘laklarga bo‘lib tashlash, to‘rtga bo‘lish, yoqib yuborish va boshqa shakllarda
qo‘llangan. Jazolarning ichida eng ko‘p qo‘llaniladigani tana a’zolariga shikast yetkazish va tan jazolari (tilini kesish,
barmoqlarini kesish, qizdirilgan qisqichlar bilan qiynash va bosh-qalar) edi. Turmaga qamash jazosi ham keng qo‘llana
boshlangan. Bu jazo ilk davrlarda asosan cherkov sudlarida nazarda tutilgan. Asosiy va qo‘shimcha jazo sifatida mol-
mulkni musodara qilish ham qo‘llanilgan. Bu ko‘pincha, ayniqsa, burjuaziyaning katta boyligiga taalluqli bo‘lsa, qirol
xazinasiga katta foyda keltirib turgan.
Fransiya jinoyat huquqida o‘rta asrlarga xos bo‘lgan belgi - jazoning og‘irligi jinoyatning xarakteriga tamomila
mos kelmasligi yaqqol namo-yon bo‘lgan. Ayniqsa, bu qirollik sudlari tomonidan mol-mulkni musodara qilishdagi
o‘zboshimchaliklarida yanada ko‘proq ko‘zga tashlanar edi. Bu esa o‘z navbatida fransuz burjuaziyasining kuchli
noroziligini tug‘dirib, XVIII asrda ilg‘or ideologlar tomonidan inqilobdan ilgarigi butun jinoyat
huquqi tizimining
tanqid qilinishiga sabab bo‘ldi.
XII asrning oxirigacha sud jarayoni ilgari franklarda bo‘lgani kabi
asosan ayblov xarakterini saqlab qolgan. Sud to‘qnashuvi keng tarqalgan edi. Bu
ikkala tomonning o‘zaro roziligi bilan yoki tomonlardan biri ikkinchisini
yolg‘onchilikda ayblagan hollarda amalga oshirilardi. Huquqiy odatlarda sud duelini
32
o‘tkazish tartibi batafsil ishlab
chiqilgan edi.
Senorlik sudlarida dehqonlar ishlarini ko‘rib hal qilishda XI asrdayoq an’anaviy
dalillar bilan bir qatorda
qiynash usuli ham qo‘llanila boshlandi va sud jarayoni o‘zining ilgarigi tortishuvchilik xarakterini yo‘qotgan edi. Bu
vaqtga kelib cherkov sudlarida hali «rim-katolik» deb nomlangan jarayonning qidiruv (inkvizitsiyaga
33
oid) shakli
o‘rnatilgandi. Qidiruv jarayoni XII asrdan boshlab asta-sekin qirollarning va yirik feodallarning sudlarida ham joriy
etilgandi. XV asrgacha qidiruv va ayblov jarayonlari parallel ravishda amal qilardi. Lekin ayblov jarayoni asta-sekin
ordaliyalar va sud to‘qnashuvlarining bekor qilinishi bilan yo‘qolib bordi.
Qidiruv jarayonining birinchi bosqichi surishtiruv, ya’ni jinoyat va jinoyatchi haqidagi dastlabki va yashirin
ma’lumotlarni yig‘ish edi. Sud ishi qirollik prokurorining ayblovi,
shuningdek, ayblanuvchi uchun maz-muni noma’lum
bo‘lib qolgan chaquvlar va shikoyatlar asosida qo‘zg‘atil-gan. So‘ngra sud tergovchisi yozma dalillar to‘plagan,
guvohlar va ayblanuvchini so‘roq qilgan, yuzlashtirish o‘tkazgan. Qidiruv jarayonida ayblanuvchining aybdorligi
32
Dvoryanlarning qilichbozlik yoki to`pponchabozlik bilan o`zaro yakkama-yakka olishuvi.
33
Inkvizitsiya – katolik cherkovning asoratiga qarshi kishilarni ta'qib va sud qilish uchun XIII-XIX asrlarda
ta'sis etilgan sud-politsiya
tashkiloti; qiynoq, azoblash degan so`zlardan olingan.
Oila va
meros
Jinoyat
huquqi
Sud jarayoni