Demokratik Modernite
Yüklə 26,73 Kb. Pdf görüntüsü
|
80 iddia ettiği gibi “eğer Osmanlı İmparatorluğu Almanlarla işbirliği yapmasaydı dağılmayabi- lirdi” iddiası nesnel temellerden çok uzaktır. Çünkü Osmanlı imparatorluğu ümmet temeli üzerinde feodal hegomonik bir devletti ve ta- rihi olarak da miadını doldurmuştu. Almanlar savaşın galibi olsalardı bile Osmanlı İmparator- luğu kaçınılmaz olarak dağılır, küçük devletle- re ayrılırdı. Çünkü ulus-devletlerin hegemonik yapıları kapitalizmin çıkarları gereği olarak oluşacaktı. Onun tek alternatifi demokratik toplum ve onun üzerinde yükselen demokratik ulustu. O da o günkü koşullarda fiili bir güç ola- rak oluşmamıştı. Anadolu’daki halklar bölünüp kendi aralarındaki diyaloglar kopartılmıştı. İngiltere ulus-devletler eliyle dünyaya nizam vermeye çalıştı Birinci paylaşım savaşı İngilizlerin hami- liğinde yol almıştır. Çünkü İngilizler kendile- rini dünyaya nizam vermek zorunda hissedi- yorlardı. Bu hissiyatları yeni oluşan kapitalist hegomonik yapıdan gelmekteydi ve dünyanın zenginliklerine el koyma gereksiniminden kay- naklanıyordu. Kapitalizmin gelişmesi için yeni pazarlara ve kaynaklara ihtiyacı vardı. Bunu da dünyayı küçük ulus-devletlere bölerek sağlaya- bilirlerdi. İngilizlerin daha o günlerde Yahu- di-Siyonist milliyetçiliği ile sıkı bir ittifaka gir- meleri boşuna değildi. Bu ittifak daha o günden Pro-İsrail’in amacına uygun olarak sermaye sahibi olan “liberal” Yahudileri yanına almayı amaçlıyordu. O günlerde Avrupa’da boy veren ve sonradan ittihat ve terakkiyle bütünleşen Jön-Türk hareketi de bu gaye için yaratılıyor- du. Daha o günden İngilizler “böl-yönet” poli- tikalarını uygulayabilmek için Arapları küçük devletçiklere bölerek bir İsrail devleti kurulu- şunu hesaplıyorlardı. Bu hegemonik yapı Ang- losakson ulus-devlet (Teritoryal: toprağa dayalı ulus-devlet) tipinde bir yapılanmaydı. Tarımda kapitalist gelişmenin de bir biçimini oluşturan teritoryal kapitalist gelişme olarak da bilinen bu yöntemin temel özelliği, tarım burjuvazisinin feodal beylerle hiçbir ittifaka girmeden tepeden kapitalist ilişkileri yerleştirmek için feodaliteyi radikal olarak tasfiye etmesidir. Prusya burju- vazinin oluşturduğu Prusya ulus-devlet (etnik kimliğe dayanan uluslaşma ve onun oluşturdu- ğu hegemonya) ile Anglosakson ulus-devlet (te- ritoryal) arasında ciddi çelişkiler vardı. Prusya ulus devlet oluşumu, “tarımda Prusya tipi kapi- talist gelişme” yöntemini temel alıyordu. Burju- vazinin feodal beylerle ittifak yaparak, onlarla sarmaşarak ve onları tarım burjuvazisi düze- yine çıkararak oluşturduğu bir yöntemdi bu. Emperyalistler arası çıkar çelişkisi, birinci pay- laşım savaşının en temel nedeni olmuştur. Ayni zamanda bu iki kapitalistleşme yöntemi arasın- daki farkın oluşturduğu çelişki daha sonraları Hitlerin Yahudilere uyguladığı soykırımın da nedenlerinden birini oluşturdu. İngilizler daha 1912’de Basra körfezini fii- len ellerine geçirdiler. Artık paylaşım savaşının kaçınılmaz olduğunu tüm dünyaya duyurmuş oldular. İngilizler ittifak kurdukları devletlerle planını adım adım uygulamaya koydu. Thomas Edward Lawrence’in istihbarat şefi olarak gö- revlendirilmesinden sonra Arap ülkeleri hız- lı bir şekilde ayrıştılar ve işbirlikçi bir tabaka her şeyiyle İngilizlerle birlikte hareket etmeye başladı. Bu, daha sonra Arapların 22 devletçi- ğe bölünmesinin ilk adımları olmuştur. İtilaf devletleri olarak bilinen İngilizler, Fransızlar ve Ruslar birlikte hareket ettiler. Almanya’nın başını çektiği İttifak devletleri, Avusturya-Ma- caristan İmparatorluğu, Osmanlı İmparatorlu- ğu ve İtalya’dan oluşuyordu. İtalya, savaş başlar başlamaz İttifak devletleri grubundan ayrılıp İtilaf devletleri grubuna katıldı. Savaş sürerken ABD de İtilaf devletleri saflarına katıldı. Rus- ya, 1917 devriminden sonra İtilaf devletlerinin saflarından ayrıldı ve hiçbir anlaşmaya da imza koymadı. Savaşın sonunda Alman İmparatorlu- ğu küçüldü, Avusturya-Macaristan İmparator- luğu dağıldı, Osmanlı İmparatorluğu ise par- çalandı, galip devletlerce işgal edildi. Osmanlı imparatorluğunun yenilip parçalanmasını Al- manlarla yapılan ittifaka bağlayan kimi çevreler yanılmaktadır. Almanlar savaşı kazansaydı bile Osmanlı İmparatorluğu dağılmaya mahkûm- du. Çünkü Jön Türkler liderliğindeki İttihat ve Terakki Cemiyeti’nin (1908) ikinci Meşruti- yetin ilanı ve 31 Mart 1909 darbesiyle iktidara gelmeleri, Yahudi sermayesinin idareye el koy- masından başka bir şey değildi. Daha o günden itibaren Hıristiyan halklar, Komünistler, Çer- kezler, İslam Ümmetçileri ve Kürtler için zor günler başlamıştı. Yahudi-Siyonist sermayesi ve jön Türkler (Türk bürokratik burjuvazisi) İngi- lizlerin hegemonyasında birleşerek ulus-devlet kurma konusunda anlaşmıştı. Bu anlaşma, hem 81 Anadolu ve Kürdistan’da oluşabilecek bir ittifa- ka engel olacak; hem de ileri ki yıllarda kuru- lacak İsrail devletinin oluşumuna harç olacaktı. Ulusal Kurtuluş yıllarında bu politika kendini daha net gösterdi. Komünistler Karadeniz’de boğduruldu, Çerkez Ethem hareketi iki ateş arasında bırakılarak Yunan tarafına kaçmak zorunda kaldı. Kürtlerin tüm demokratik hak- larının inkârıyla Anadolu’da gelişebilecek bir demokratik halk hareketinin daha o günlerden önü kesilmiş oldu. Bu, demokratik ulusun oluş- masına vurulan en büyük darbe oldu. Bu hare- ketle İngilizler sadece hegemonik bir ulus-dev- letin oluşumuyla kalmadılar, aynı zamanda Ortadoğu’da hegemonik yapıların oluşumunda da temel taş olarak kullandılar. Savaşın başlamasıyla birlikte Rusya Kürdis- tan topraklarını işgal etti. Kimi Ermeni grup- ların desteğiyle Bitlis’e “Kevirê Kun”a (Delikli Taş) kadar geldiler. 1917’de Rus devrimi olun- ca Bolşevikler tek taraflı olarak ordularını geri çektiler ve İtilaf devletler birliğinden de ayrıldı- lar. Osmanlı orduları Enver Paşa’nın girişimiyle Osmanlı-Rus sınırına sevk edildi. Amaçları Rus ordusunu geriletip Kafkaslar-Polonya üzerin- den Almanlarla birleşmek ve Alman orduları- na nefes aldırmaktı. Ancak savaşacak takati ve imkânı olmayan Osmanlı orduları yenilerek çil yavrusu gibi dağıldı. Bunun sonucunda bilinen 30 Ekim 1918 Mondros Mütarekesi imzalandı. Artık Osmanlı İmparatorluğu fiilen yok olmuş- tu. İtilâf Devletleri ile Osmanlı İmparatorluğu hükümeti arasında 10 Ağustos 1920’de Fran- sa’nın başkenti Paris’in 3 km batısındaki Sevr banliyösünde bulunan Seramik Müzesi’nde ünlü Sevr anlaşması imzalandı. Sevr Antlaşma- sı 433 maddeden oluşmaktaydı. Bu antlaşma, 24 Temmuz 1923’te Lozan’da imzalanan Antlaş- madan çok farklı değildir. Neden mi? En başta söylemek gerekirse, Sevr’de kabul ettirilen tüm maddeler Lozan’da da kabul ettirildi. En önemlisi Osmanlı impa- ratorluğu bir iki küçük değişiklikle Sevr’dekine benzer bir şekilde parçalandı. Türkiye’de İngi- lizlerin hegemonik etkinliğinde bir ulus-dev- let inşa edildi. Farklı halkların ve inançların birlikte demokratik bir yapı oluşturması bu şekilde engellenmiş olundu. Kürdistan üç par- çaya bölündü. Böylelikle Kürtlerin toprakları toplam dört parçaya bölünmüş oldu. Türkiye’de bir ulus-devlet kuruldu. Türkler ve Kürtlerin demokratik bir Cumhuriyette buluşmaları en- gellendi. Kürtlere ulus-devlet olma olanağı bile verilmedi. Hem Kürtlerin birliğini parçalayıp her parçanın yeni bir psikolojiye sahip olma- larını sağlamak ve her parçada Kürtlerle o par- çadaki devletlerin çatışmasını yaratıp onları daha kolay yönetmek İngilizlerin en başta gelen politikalarından biriydi. Musul-Kerkük olayını bilerek Lozan’da çözümsüz bırakarak oyalama politikası uygulandı. Sonraları “Haliç Konfe- ransları” adı altında yapılan “danışıklı döğüşle” bu bölgeleri Irak devletine bağlamayı başardı. Bilerek telaffuz edilen “Edirne’den- Kars’a ka- dar” söylemiyle küçük bir parça Türkiye olarak adlandırıldı. İngilizler bir manada tüm emelle- rine kavuşmuşlardı. Bunun en önemli göster- gesi İstanbul’u büyük bir askeri güçle işgal et- melerine rağmen, daha sonraları onlara tek bir kurşun atılmadığı halde “tıpış tıpış” İstanbul’u terk etmeleridir. İngilizler 13 Kasım 1918 yılında İstanbul’u işgal ettiler. 6 Ekim 1923 yılında da İstanbul’u “terk ettiler.” 29 Ekim 1923 yılında Cumhuriyet ilan ediliyor. “Lozan barış konferansı” 20 Kasım 1922 Lozan toplantısı yapıldı. Lozan toplantı- sının tarihine baktığımızda, İngilizler toplan- tı olduğu zaman halen İstanbul’u işgal etmeye devam etiklerini görürüz. Ankara ise 13 Ekim 1923’te tek maddelik bir kararla yeni devletin başkenti oluşunun hilafetin kaldırılmasıyla ala- kalı olduğunu ve bu kararı da Lozan’da İngi- lizlerin herkese kabul ettirdiği hep konuşuldu, konuşuluyor. En önemlisi, birçok tarihçinin İngilizlerin daha o zamandan beri “İsrail devleti” kurmak istediklerini yazmaları boşuna mıydı? 14 Mayıs 1948 Tarihinde Yahudiler İsrail Devletinin Kurulduğunu İlan Ettiler 11 dakika sonra ABD başkanı Harry Truman İsrail devletini tanıdığını ilan etti. NATO’nun kuruluşuna öncülük eden bu zat, Amerika Ko- İngilizler “böl-yönet” politikalarını uygulayabilmek için Arapları küçük devletçik- lere bölerek bir İsrail Devleti kuruluşunu hesaplıyorlardı Yüklə 26,73 Kb. Dostları ilə paylaş:
|