Cədvəldə verilən rəqəmlərdən göründüyü kimi artırılan
nadir növlərin sayı o qədər də çox deyildir, lakin perspektivdə
istənilən reptili növünü süni şəraitdə artırmaq imkanları açılır.
Tətbiq edilmiş metodlar cinsi tsiklin erkək və dişilərdə
hormonal stimullaşdırılmasından, optimal temperatur rejimi
nin yaradılması, cavan və yetkin fərdlərin rasional yemləndi-
rilməsindən, ultrabənövşəyi şüalanmadan, kompüter texnolog
iyasının inkubasiya dövrü istifadəsindən ibarətdir. Gələcəkdə
bəzi nadir və nəsli kəsilməkdə olan növləri, əvvəlki yaşama
yerlərinə real reintroduksiya etmək imkanı yaranacaq və bu
onların tarixi areallarının bərpasına xidmət edəcək.
Reptililərin reintroduksiyası, amfıbilərdə olduğu kimi,
adətən spesifik çətinliklərlə üzləşməyəcək. Təcrübələr göstərir
ki, yalnız cavan fərdlər deyil, hətta uzun müddət süni şəraitdə
bəslənən tısbağalar, kərtənkələ və ilanlar adətən təbii şəraitə
tez uyğunlaşır, çoxalır və vaxt keçdikcə davamlı artan po-
pulyasiyalar əmələ gətirirlər.
İntroduksiya məqsədilə yetişdirmə aparıldıqda təbiətə bu
raxılan heyvanların genetik təmizliyinə riayət olunur.
buynuzlu zınqırovlu
saçaqayaqlı kərtənkələ
ı ıquan
buynuzlu kərtənkələ
kərtənkələ
omblu zınqırovlu
120
downloaded from KitabYurdu.org
SÜRÜNƏNLƏRİN MÜHAFİZƏ
PROBLEMLƏRİ
Onların gələcəyinə qayğı
«Reptililər - Yerin canlı aləminin ay
rılmaz hissəsidir. Onların məhvinə yol
vermək - bütün canlı təbiətlə vidalaş
mağa bərabərdir. Əgər bu baş verərsə
biz artıq əvvəlki insanlar ola bilmərik»
A.Karr
Görkəmli herpetoloqa məxsus olan bu «monoloq» sönən təbiət
haqda çalınan həyəcan təbilidir. Kitabın bu bölməsində A.Karrın tə
biətə və onun tərkib hissəsi olan reptililərə qəlbdən gələn sevgisini əks
etdirən fikirlərinə tez-tez istinad edəcəyik.
Bir zaman Yer üzündə hökmranlıq edən canlılar qrupu
məhz reptililər olmuşdur. Bəs indi necə, onlardan müasir fau
nanın pgyına nə qalıb? Yalnız 3 əsas qrupun nümayəndələri -
tısbağalar, ilan və kərtənkələlər, timsahlar, bir də demək olar
ki, məhv olmuş forma - hatteriya.
A.Karr yazır ki, 150 milyon il davam edən iqlim və geoloji
dəyişikliklər ərzində bir zaman reptililərin böyük müxtəlifliyə
malik formaları 4 dəstəyə qədər azaldı. Ancaq insana cəmi bir
neçə yüz il bəs etdi ki, sağ qalmış reptililərdən çoxu məhv ol-
sun».
Yer üzündə yaşayan sürünənlərin əksər qrupları uzaq
keçmişdə məhv olmuşlar. Bu prosesin izahı Darvinin məhv
olma konsepsiyasında verilmişdir. Ç.Darvinə görə müxtəlif
heyvan növü və qruplarının Yer üzündən yoxa çıxması, rəqa
bət nəticəsində təkmilləşmiş nəslin nümayəndələrinin tədricən
daha az uyğunlaşmış əcdadlarını sıxışdırması nəticəsində baş
vermişdir. Əlbəttə ki, landşaftın və formalaşmış müasir coğrafi
121
downloaded from KitabYurdu.org
zonaların dəyişilməsinə səbəb olan mühit şəraitinin tez və kəs
kin dəyişilməsi də bu prosesə öz təsirini göstərmişdir. Ona görə
reptililərin məhvi təbii səbəblərlə əlaqələndirilir və təbii fəlakə
tin nəticəsidir.
Tarixən qarşılıqlı olan insan-reptili arasında əlaqələr əhə
miyyətli dəyişkənliyə uğramışdır. Əvvəllər insan üçün sürünən
lərin əhəmiyyəti böyük olmuş, aralarındakı əlaqə ekoloji xa
rakter daşımışdır. Tədricən insanın təbiətə və reptililərə təzyiqi
də artmış və illər ötdükcə daha neqativ xarakter daşımışdır.
Digər onurğalılar arasında hər kəs tərəfindən təqib olunan
ilanlar, artan sürətlə Yer üzündən yox olmağa başlamışdır.
İngiltərənin teleyayım şirkəti ən sevimli və ən xoşagəlməz
heyvanlar haqda 4-14 yaşlı uşaqlar arasında sorğu aparmışdır.
Uşaqların ən çox sevmədiyi heyvanlar arasında birinci yeri
ilanlar tutmuşdur. Ümumi antipatiyadan savayı, onlar biotop-
larm qurudulmasından, təbii bitki örtüyünün yaşamaq üçün
yararlı olmayan süni bitkilərlə əvəz olunmasından, ilanların
yemini təşkil edən kiçik heyvanların ölümü ilə nəticələnən zə
hərli kimyəvi preparatların istifadəsindən, avtoyallardan və
nəhayət birbaşa öldürülməkdən əziyyət çəkirlər. Əksər yaşayış
məntəqələrində reptililərə xas biotoplar (yaşama yerləri) kənd
təsərrüfatı kulturaları ilə tutulmuşdur.
Tropik regionun urbanizasiyaya uğradığı ərazilərdə bəzi
reptililər insanla qonşuluğa uyğunlaşmış və onları mühafizə
etməyə ehtiyac yoxdur. Onları sinantrop növlər adlandırırlar.
Bu, əsasən müxtəlifliyə malik və çoxsaylı gekkonlar, ssinklər,
kələzlər, iquana və xırda su ilanlarıdır. Lakin urbanizə olun
muş ərazilərin sürünənlərinin böyük əksəriyyəti, yaşayış mən
təqələri və şəhərlərdə antropogen təzyiqə məruz qalaraq sıxış-
dırılırlar.
Müxtəlif ölkələrdə amfibi və reptililərin mühafizəsi üçün
refuqial biotoplar (qorunan şəhər parkları, həyətyanı sahələr
və qəbiristanlıqlar) mövcüddur (Darevskiy, 1988). Əksər repti-
122
downloaded from KitabYurdu.org
lilər üçün belə biotoplar sonuncu sığınacaq - «həyat küncü»
ola bilər.
Bizim ölkəmizdə aralıqdənizi tısbağası, Xəzər nazikbar-
maq gekkonu, koramal, zolaqlı kərtənkələ, əlvan təlxə insan
yaxınlığından qaçmırlar. Bu yerdə mütləq qeyd edilməlidir ki,
insan reptililəri cəlb etməmişdir, sadəcə onların yaşama ərazi
ləri insanlar tərəfindən «tutulduğundan» sürünənlər bu qonşu
luğa hələ ki, dözürlər.
Canlı təbiətin mühafizəsinə dair müasir strategiya, yalnız
nadir və nəsli kəsilməkdə olan növlərin deyil, həm də praktik
əhəmiyyətindən asılı olmayaraq bütün növlərin qorunmasına
yönəlib. Hər növ təkrarolunmaz genofonda malik olmaqla,
biogeosenozda mürəkkəb və bəzən hissolunmaz qarşılıqlı
münasibətlərin təbii halqasıdır.
Müasirlərimizdən olan məşhur humanist Albert Şveytse-
rin təyinatına görə «həyatın qorunmasına və inkişafına xidmət
edən - xeyir, onu məhv edən və ya ona mane olan isə şərdir».
Həqiqətən də, insan o halda əxlaqlıdır ki, kömək edə bildiyi
halda istənilən həyatı xilas etmək və hər-hansı canlıya xətər
yetirməkdən özünü saxlamaq üçün daxildən gələn niyyətinə
tabe olur.
Heyvanların mühafizəsi üçün qoruqlar, yasaqlıqlar, milli
parklar təşkil olunur və yaradılır. Sürünənlər üçün xüsusi qo
runan təbiət ərazilərinin yaradılması böyük ərazilər tələb et
mir. Məlumdur ki, kilometrlərlə məsafəyə uzaq miqrasiyalar
yalnız dəniz tısbağaları və ilanlar üçün xarakterdir. Nisbətən
geniş, əsasən qida axtarışı ilə yerdəyişmələr varan, ilan və tim
sahlar üçün xarakterdir. Kiçik kərtənkələ, ilan və tısbağalar
(onlar isə əksəriyyətdir) ömür boyu yüz, bəzən hətta onlarla
kvadratmetrdən artıq olmayan sahədən kənara çıxmır. Bir çox
hallarda bəzi sürünənlərin mühafizəsi üçün növə xas biotopun
cəmi bir neçə yüz kvadratmetrdən sahəsini qorumaq kifayət
edir. Nadir növlərin mühafizəsi üçün məhz belə rezervatların
123
downloaded from KitabYurdu.org
Dostları ilə paylaş: |