XVII əsr Qərbi Avropa ədəbiyyatı
121
mayaraq "İtirilmiş cənnət" epopeyası XVII əsr ingilis
həyatının, onun mübarizələrlə dolu tarixinin ən parlaq bədii
ümumiləşdirilməsi kimi diqqəti cəlb edir. O, həm də ingilis
ədəbiyyatında bərpa edilmiş mütləqiyyətə qarşı çevrilən ilk
ən sanballı bir poema idi.
1666-cı ildə Milton "Qaytarılmış cənnət" poemasını
yazıb nəşr etdirdi. Əgər "İtirilmiş cənnət" 12 nəğmədən və
11 min misradan ibarət idisə, şairin yeni əsəri 4 nəğmə və iki
min misradan ibarət idi. Burada İblisin İsanı aldada
bilməməsi haqqındakı xristian əfsanəsi nəzmə çəkilmişdir.
Miltonun il poemasına xas olan üsyankarlıq ruhu, "nüfuza
qarşı üsyanın təntənəsi" burada yoxdur. Ona görə də bu
poema sonrakı dövrlərdə "İtirilmiş cənnət" poemasına
yazılmış bir son söz kimi qarşılanmışdır.
Əgər "İtirilmiş cənnət"də günah etmə göstərilirsə,
yeni əsərdə günahlardan təmizlənmə qələmə alınır. Adəm və
Həvva aldanıb yoldan çıxırsa, günah edirsə, onların varisi
olan İsa mərdanəliyi və dəyanəti ilə İblisə qalib gəlir,
bəşəriyyəti cəhənnəm əzablarından qurtarır. Poemanın belə
bir dini məzmun daşıması onun ideyasının "İtirilmiş
cənnət"dən fərqləndiyini aydın nəzərə çatdırır. Bununla
bərabər "Qaytarılmış cənnət" Miltonun bir şair kimi
inkişafını nümayiş etdirir. Şair dini məzmun altında kəskin
siyasi ideyalı bir əsər yaradır. Onun qəhrəmanı İsa incil
mənbələrindən asılı olsa da, fikir və düşüncələri baxımından
Stüartlar hakimiyyətinə, şairin nifrətlə yanaşdığı ingilis
zadəganlığına qarşı qoyulmuşdur. İblis burada nüfuza qarşı
üsyan edən rəhbər və qiyamçı deyildir. O özü artıq nüfuz
sahibidir, insanlara və cəhənnəmə ağalıq edir, torpaqları olan
bir diktatordur. Onda inamsızlıq, narahatlıq, tərəddüd və
qayğı əlamətləri görünür.
İblis hələ böyük bir aləmin ağasıdır. Onun ehtirasları
ilə bu aləmin ehtirasları arasında qırılmaz bir əlaqə
Afaq Yusifli İshaqlı
122
yaranmışdır. Onun hakimiyyət ehtirasları sərkərdələrə və
imperatorlara keçib, onun var-dövlət ehtirası isə bütöv-bütöv
insan nəsillərini yoldan çıxarmışdır. Onun sənətindəki,
fikirlərindəki saxtakarlıq, yalan hələ aradan qalxmamışdır.
Qəhrəmanlıq, şöhrət, şərəf haqqındakı təsəvvürlər özləri də
İblisin uydurmalarından başqa bir şey deyildir. Lakin İblisin
varlığına hakim kəsilən inamsızlıq, narahatlıq, öz gücsüzlü-
yündən irəli gələn çılğın qəzəb İblisin və onun təmsil etdiyi
bu dünyanın məhvə məhkum olduğunu xəbər verir.
İsa surəti bir çox cəhətlərdən puritanlığı xatırladır. O,
qalib gəlmiş ağlın təcəssümüdür. İlk poemadan fərqli olaraq
burada insanın mənəvi aləminə, onun daxilində yaşayan,
döyüşən ziddiyyətlərə olan maraq öz yerini dini ehkamlara
verir.
"Qaytarılmış
cənnət"
poemasında
klassisist
estetikasının tələblərinə meyl də xeyli güclənmişdir.
Surətlərin
səciyyəsi
bir-birindən
kəskin
şəkildə
fərqləndirilmişdir. İblis hər şeydən əvvəl şirnikdirib aldadan
bir varlıqdırsa, İsa şirnikdirilib aldadılan bir şəxsdir. Qalan
bütün mənəvi keyfiyyətlər bu əsas xüsusiyyətə tabe
edilmişdir. Poemanın süjetində də bir yığcamlıq, məhdudluq
duyulur, lirik ricətlər, əsas təhkiyədən kənara çıxan bütün
epizodlar büsbütün atılır.
İsanın bir surət kimi passivliyinə, qeyri-fəal olmasına
baxmayaraq o, feodal mütləqiyyət irticasının təzyiqinə qarşı
inadlı puritan müqavimətini doğru əks etdirir. İsa kimi
puritanlar da bütün imtahanlardan ləyaqətlə çıxır, bərpa
edilmiş mütləqiyyətin dönməz düşməni olaraq qalırdılar. Bu
cəhətdən İsanın yoldan çıxarılması cəhdləri və onun
aldanmaması bir çox puritanların tərcümeyi-halına uyğun
gəlirdi. "Qaytarılmış cənnət" poemasında da, gördüyümüz
kimi, Milton müasir ingilis gerçəkliyini, onun hərəkət və
düşüncə meyllərini əks etdirmişdir. Şairin ən aktual fikir və
ideyaların inikası üçün dini mövzulara müraciət etməsi isə
XVII əsr Qərbi Avropa ədəbiyyatı
123
onun dövrünün ideya səviyyəsi ilə, dini baxışların kütlələrin
şüur və gündəlik həyatında dərin kök salmış ilə əlaqədar idi.
Milton yaradıcılığının ən mühüm əsərlərindən biri də
1667-ci ildə yazılmış "Pəhləvan Samson" faciəsidir.
Puritanların teatra və dramaturgiyaya mənfi münasibətini
nəzərə alaraq Milton oynanılmaq üçün deyil, ancaq oxumaq
üçün nəzərdə tutulan bir faciə yaratmışdır. Bərpa dövrünün
səhnə ənənələrindən fərqli olaraq Milton əyləndirən deyil,
həyəcana gətirən, feodal mütləqiyyətin irticasına qarşı
mübarizəyə çağıran bir faciə yaratmışdır.
Hadisələr Fələstin şəhəri Qəzzada cərəyan edir.
Gözləri kor edilmiş Samson fələstinlilər tərəfindən qula
çevrilmişdir. Düşdüyü vəziyyətə görə, o ancaq özünü gü-
nahkar sayır. Gücünə görə ağlı olmadığından şikayətlənir. Bu
vaxt onun həmqəbilələrindən ibarət xor ona yaxınlaşır, atası
Monoy da buradadır. Onlar Samsona təsəlli verir, onun
şücaətindən, böyüklüyündən danışırlar. Gücü və şücaəti ilə
özünə ölməz bir şöhrət qazanan qəhrəman kimi onu vəsf
edirlər. Samsonun varlı kübar ailəsindən deyil, sadə bir
ailədən çıxdığını yada salıb onu zadəgan qəhrəmanlara qarşı
qoyurlar.
Kor Samsona təsəlli verərək, onun xalqın əsarətdə
olmasından, Samsondan sonra heç kəsin fələstinlilərə qalib
gələ bilməməsindən söhbət açanda Samson xalqının
hökmdarlarını ittiham edir, onların qələbədən vaxtında
istifadə etmədiklərini, xalqı satdıqlarını söyləyir.
Gözəl geyimli Dəlilənin gəlişi isə Samsonun xorla
söhbəti yarımçıq qalır.
Dəlilə Samsona yalvarır, ona yaltaqlanır, üzr istəyir,
taleyi ilə barışmasını, kor olduğuna görə həddindən artıq
kədərlənməməsini məsləhət görür. Dəlilə yenidən onu öz
evinə çağırır, orada qayğı və mehribanlıq görəcəyini bildirir.
Samson onu məhv edən, gözlərinin çıxarılmasına, kölə
Dostları ilə paylaş: |