R.
Qordan və b.) iş
qüvvəsinin qiyməti (əməkhaqqı)
sərt
müəyyənləşdiyindən, praktiki
olaraq heç vaxt azalmağa doğru dəyişilmir. Modelin bu elementi
heç vaxt isbat olunmaq üçün istifadə olunmur və bu mütləq amil
kimi qəbul olunur. Əməkhaqqı əmək bazarını tənzimləyən amil
kimi qəbul edilmədiyindən, hesab olunurdu ki, o kənardan
gəlməlidir. Bu da dövlətin iqtisadiyyata makroiqtisadi müdaxiləsi
ilə bir sıra mikroiqtisadi proseslərlə yanaşı, əmək bazarını da
tənzimləməlidir. Dövlət öz tənzimləyici funksiyası ilə əmək
bazarında tələb və təklif arasındakı baş verən qeyri - tarazlığı tarazlı
vəziyyətə gətirməlidir.
Xüsusən dövlət məcmu tələbi azaltmaq və artırmaqla bu
prosesi tənzimləyə bilər. Belə ki, fiskal siyasətlə, xüsusən vergi
yükünün azaldılması vasitəsilə dövlət tələbi stimullaşdırmaqla
istehlakı artıra bilər. İstehlakın artmı isə müvafiq istehsalın
miqyasının artırılmasını tələb edir. İş qüvvəsinin belə model model
çərçivəsində tənzimlənməsi, bazarda əməyə olan qiymətlə deyil,
istehsalın həcmi ilə həyata keçiriləcək.
Monctarizmin yanaşmasında, xüsusən onun banisi
M.Fridmen do, iş qüvvəsinə olan qiymətin sərt strukturunu ön
mövqeyə çəkərək, hesab edirdi ki, əməkhaqqı yalnız bir
istiqamətdə, yüksəlməyə doğru hərəkət etdiyindən, belə şəraitdə
təbii işsizlik mövcud ola bilər. Təbii işsizlik səviyyəsi əmək
bazarının xarakteristikasım müəyyən edir. Belə ki, təbii
283
işsizlik səviyyəsi, iş qüvvəsi qiymətini qeyri-çevik vəziyyətə
gətirməklə, onun normal fəaliyyətinin qarşısını almaqla, həm də
qeyri-tarazlığın əmələ gəlməsinə səbəb olur. Monetaristlə- rin
mövqeyinə görə əmək bazarının (Amerikada) xoşagəlməz
vəziyyəti əsasən:
® dövlətin minimum əməkhaqqı səviyyəsinin təyin edilməsi
ilə;
•
həmkarlar ittifaqının güclü mövqeyi ilə;
•
iş qüvvəsi ehtiyatı və vakansiyaların mövcudluğu barədə
məlumatın olmaması ilə əlaqədardır.
Ona görə də onlar belə hesab edirlər ki, əmək bazarında
vəziyyətin qaydaya salınması üçün pul-kredit siyasətindən istifadə
etmək lazımdır:
•
Mərkəzi Bankın uçot dərəcəsindən;
•
Kommersiya banklarının Mərkəzi Bank hesabmdakı
məcburi ehtiyatlarının ölçüsündən istifadə etmək lazımdır. Həmin
vasitələrdən istifadə etməklə investisiyalaşmanı və işgüzar fəallığı
artırmaq yolu ilə ölkədə məşğulluq səviyyəsini yüksəltmək olar və
əmək bazarında tarazlıq təmin olunar.
İnstitusionaiistlərin yanaşmasında, iş qüvvəsinin və müvafiq
olaraq əməkhaqqının səviyyəsində mövcud olan fərqin təhlilində
onun peşə və sahə xüsusiyyətindən asılı olan fərqə diqqət yetirməyi
tövsiyə edirdilər. (C.Danlop, L.Ulman və b.). Belə yanaşma ilə
keynsçi və monetarist baxışlarındakı, əmək bazarını makroiqtisadi
təhlilə deyil, onun xarakterik xüsusiyyəti kimi ayrı-ayrı sahələrin
dinamikasından, demoqrafik qrupların peşə-ixtisas səviyyələrindən
asılılığını göstərməkdən ibarətdir.
Marksizm yanaşmasında, əmək bazan xüsusi növ bazar kimi
qeyd olunur. Onun xüsusi növ bazar olduğu, «iş qüvvəsi» əmtəəsi
ilə fiziki kapitalın müqayisosindəki fərqlə izah olunur. Əgər iş
qüvvəsi əmək prosesində dəyər yaradırsa, bütün digər resurs
növləri sadəcə olaraq əmək vasitəsilə yeni dəyərə keçirilir. Bu da iş
qüvvəsini, köklü olaraq digər resurslardan fərqləndirir. Digər
tərəfdən marksizmə görə əmək
284
bazarı ümumi bazar qanunauyğunluqlarına tabe olsa da, lakin iş
qüvvəsi istehsalın subyektiv amili kimi, əmtəə olduğundan, eyni
zamanda tələb və təklifin nisbətinə fəal təsir göstərə bilər.
Müasir qloballaşma prosesində də əmək bazarının
tənzimlənməsi, onun ayrı-ayrı milli iqtisadiyyatlar üçün daşıdığı
əhəmiyyət və spesifik xüsusiyyətlər, bu istiqamətdəki elmi
araşdırmaların aparılmasını əsaslandırır. Lakin bütün bunlara
baxmayaraq, hazırda əmək bazarının fəaliyyət mexanizmi barədə
mövcud olan konsepsiyalar, bütövlükdə biri- birini tamamlayır və
bu istiqamətdə mövcud olan vəziyyətin yığcam mahiyyətini əks
etdirir.
Qeyd olunan konsepsiyalara əsaslanaraq belə qənaətə
gəlmək olar ki, ümumiyyətlə əmək bazarı, digər bazar növlərindən
fərqli spesifik xüsusiyyətlərə malikdir:
® əmək bazarının tənzimlənməsi təkcə makro və ya mikro
amillərlə deyil, həm də sosial, psixoloji amillərlə əlaqədardır.
Halbuki, bu amillərin iş qüvvəsinin qiymətinə - əməkhaqqına heç
bir aidiyyəti yoxdur;
® əmək təklifi, bilavasitə demoqrafik amillərlə, doğumun
səviyyəsi ilə, əmək qabiliyyətli əhalinin artım sürəti ilə, əmək
ehtiyatlarının yaş-cins qrupu ilə əlaqədardır;
• əmək qabiliyyətli əhalinin müxtəlif demoqrafik və etnik
qrupların iqtisadi fəallıq səviyyəsindən; xüsusən qadın əməyinin
səviyyəsindən, onların peşə və ixtisasından;
® iş qüvvəsinin dinamikasında miqrantların tutduğu xüsusi
çəkisindən;
® əmək tələbinə, iqtisadi konyunkturanın vəziyyəti, iqtisadi
tsiklin fazası; xüsusən böhran və yüksəliş fazalarında bu tələbin
enib-qalxmasını daha çox əks etdirir;
® iş qüvvəsi tələbatının artmasına innovasiyanm və
elmi-texniki tərəqqinin nailiyyətlərinin tətbiqi ciddi təsir göstərir.
İndi isə qrafik təsvir vasitəsilə rəqabət qabiliyyətli firmanın
ən məhsuldar hesab olunan iş qüvvəsinə olan tələbi
285
müəyyənləşdirək. Qeyd etdiyimiz kimi əmək bazarı da, başqa
bazarlar kimi, tələb və təklifin qarşılıqlı əlaqəsi zamanı
tənzimlənir. Lakin əmək bazarında tələbin xarakteri digər
bazarlardan fərqləndiyindən, yəni onun törəmə olmaması və ilkin
olması firmanın istehsalı təşkil etməsi üçün iş qüvvəsinin
kəmiyyəti haqqında qərar qəbul edir. Tutaq ki, firmanın nar bağı
var. Ona görə də o hər gün muzdla tutulacaq nar yığanların sayı
haqqında qərar qəbul edir. Firmanın qərarından sonra, muzdlu
işçilər nar yığırlar. Yığılan narların satışından sonra muzdlu
işçilərin əməkhaqqı ödənilir. Ümumi gəlirlə əməkhaqqı və narın
daşınması, satılması və s. bağlı xərclər çıxıldıqdan sonra firma
mənfəət əldə edir. Firma həm nar bazarında satıcı kimi, həm də nar
yığanların əmək bazarında rəqabət aparır. Bəllidir ki, rəqabət
aparan firma məhsulun həm həcminə, həm də qiymətinə təsir
göstərə bildiyindən, bazar şəraitinə uyğun yaranan qiyməti və
əməkhaqqını qəbul edir. Həm də nar təklifinin həcmi və nar
yığanların sayı haqqında qərar qəbul edir.
Şəkil 1
P
L
Dostları ilə paylaş: |