75
Çadıra çatan kimi yorğun-əzgin halda yerə sərildim. Elə
bildim, Əbdülhüseyn də yatacaq. O isə corablarını çıxarıb
bayıra çıxdı. Arxasınca getdim.
Kranın yanında dayanıb köynəyinin qollarını çırmadı
və dəstəmaz almağa başladı. İşin gərginliyi hamımızdan
çox onun üzərinə düşürdü və təbii ki, hamıdan yorğun
olurdu. Ehtimal verməzdim ki, gecə namazı qılmağa halı
olsun.
Onun kimi etmək istədim, amma özümlə bacarmadım.
Fikirləşirdim ki, bir-iki saatdan sonra durbinin arxasına
keçib mövqelərə baxmalı olacağıq. Allah bilir, nə zaman
qayıdacağıq. Öz-özümə dedim ki, 24 saatda bədənin heç
olmasa, bir saat istirahətə ehtiyacı var.
Çadıra girib uzandım və tez yuxuya getdim. Sübh
azanında bizi oyatdı. Qalxıb gözlərimi ovuşdurdum.
Gözlərim açılınca bir neçə saniyə çəkdi. Üzünə baxdım.
Bildim ki, hər gecə olduğu kimi, yenə mənəvi halla namaz
qılmışdır.
Dostları ilə paylaş: 
