110
Önemli bir soru da, test öğesi başına kategorize edilmiş
altbölümlerin gerçekten 0, 1, 2 ve 3 sırasında olup olmadığıdır.
Figür 5.11 altbölümlerde ayrılmış motor davranışlar için gerekli
olan postüral kontrol seviyesini gösterir (0, 1, 2, 3 olarak
kategorize edilmiş) ve aralarındaki klasifikasyonu belli eder.
15 test öğesinin altbölümlerinin (kategorize edilmiş) varsayılan
sırada olduğu ve hepsinin gösterildiği ortaya çıkar. Test öğesi 5’in
kategorik skor 3’e katkıda bulunan motor davranışı,
(sırtüstü pozisyonda bacakları kaldırmak) kategorik skor 2 ile yo-
rumlanan davranıştan daha düşük seviyede bir yeterlilik
gerektirseydi, o zaman bu farklı olurdu. Böyle bir durumda 1, 3,
2 sırası soldan sağa doğru yatay olarak gösterilirdi. Bir kategorik
skor grafikte gösterilmediğinde, bu skorun en olası tepki olarak
hiçbir zaman uygulanmadığını gösterir. Hipotez 2 bu sonuçla
birlikte onaylanır ve böylece BMS’nin yapısal geçerliliği kabul edilir.
Kategorize altbölümler beklenen sıradadır ve her biri belli
derecede olasılığa sahiptir.
Hipotez 1 ve 2’nin onayı hipotez 3’ün test edilmesinin anahtarıdır
(yaş ile BMS skoru arasındaki korelasyon). Yaş ile postüral kontrol
seviyesi arasında kuvvetli korelasyon olduğu ortaya çıkar. Hipotez
3 BMS’in motor gelişimi kaydettiğini onaylamaktadır.
Aracın, 0’dan 3 yaşa kadar olan DS’lu çocukların ayırımlanmasına
uygun olduğu ortaya çıkar. 3 ve 4 yaşlarındaki çocuklar da aynı
zamanda seçilmiştir ama bu ayırt etme istatiksel olarak
belirgin değildir. Bu da BMS’in ölçüm dağılımının kısıtlamalarından
kaynaklanır. 3 yaştan ileriye doğru gidildiğide, 15 test öğesini
giderek daha fazla çocuk başarır. Artan kapsamda, çocuklar tam
skor serileri gösterirler. BMS’in yönetimi, düşük yeterlilikte olan
3 ve 4 yaşlarındaki çocuklar için halen faydalıdır. Carr’ın (1970)
önceki sonuçlarına bağlı olarak; numune, erkekler ve kızlar
arasındaki BMS skorlarında belirgin bir farklılık göstermez.
5.4.4 Hipotez 2: Alt bölümlerin test öğesi
başına sırası
5.4.5 Hipotez 3: BMS skoru ile yaş arasındaki
korelasyon
111
Özetle, aşağıdaki sonuçlara varılabilir: BMS yüksek derecede
güvenilirdir. Test öğeleri total skorun oluşturulmasına
homojen olarak katkıda bulunurlar. “Fit’in iyiliği” analizi, varsayılan
değişkenin tek boyutlu olarak ölçüldüğünü ve DS’lu çocukların
BMS’de homojen olarak sunum yaptığını göstermektedir. Üç
hipotez de onaylanmıştır. Test öğelerinin postüral kontrol
seviyesinde sıralanmasında, varsayılan sıra açıkça ortadadır.
Test öğesi başına ölçek basamaklarının varsayılmış sırası
onaylanmıştır. Bununla birlikte, yaş ile BMS skoru arasında
belirgin bir korelasyon vardır. Ölçüm aracının yapısal geçerliliği
onaylanmış ve böylece altta yatan teorik sistem de desteklenmiştir.
Klinik olarak elde edilen veriden, hem çocuklar hem de
test öğeleri, PCM kullanılarak yapılandırılan motor testle
sınıflandırılabilmektedir. BMS’in, 0 ila 3 yaş arasındaki DS’lu
çocukların motor performansını istatiksel olarak belirgin şekilde
ayrıştırabildiği ortaya çıkmıştır. Testin daha büyük DS’lu çocuklar
için yönetimi, çocuklar (motor bakış açısından bakıldığında) testin
ölçüm dağılımının sınırları içinde oldukları sürece mümkündür.
BMS, 0 ila 3 yaşlarındaki DS’lu çocukların temel motor
becerilerinin postüral kontrol seviyesini kaydedebilecek bir ölçüm
aracıdır. Bu geçerliliğin yönleri için daha ileri araştırma yapılması
tavsiye edilir.
DS’lu çocukların motor gelişiminde belirgin problemler olduğu
durumda, motor müdahalenin pozitif etkileri kurulmamıştır. Bunun
en majör sebebi spesifik motor ölçüm aracının eksikliğidir. Bu
ihtiyacı karşılamak için, “DS’lu Çocukları Temel Motor Becerileri”
testi geliştirilmiştir (BMS). BMS, DS’lu çocukların kazanımlarını
15 temel motor beceri içinde ölçer. Bu 15 beceri gelişimsel
sıradadır ve sırasal bir ölçek oluşturur. Her bir becerinin bir
spesifik gelişimi vardır. Bu beceri başına gelişimin altbölümlere
ayrılmış bir tanımı vardır. Bu altbölümler gelişimsel bir sıradadır ve
aynı zamanda da sırasal bir ölçek oluştururlar. BMS ile psikometrik
bir araştırma sürdürülmüştür. Bu araştırmanın amacı, DS’lu bir
çocuğun temel motor becerilerinin geliştiği
periyottaki postür denetimi seviyesini ölçen tek boyutlu bir
değişkenin yapılandırılmasıdır. Bununla birlikte araç,
güvenilirlik ve yapısal geçerlilik açısından da test edilmiştir. BMS,
evde yaşayan, yaşları 0 ila 4 arasında değişen ve yaş ortalamaları
5.5 Sonuç
5.6 Özet
112
2 yaş ve 7 ay olan 42 DS’lu denek ile sürdürülmüştür. Test, sabit
prosedürlere göre uygulanmış standart şartlarda yapılmış ve
videoya kaydedilmiştir. Her bir video iki gözlemci tarafından
bağımsız olarak (gözlemciler arası güvenilirlik) değerlendirilmiştir.
3 ay sonrasında, gelişigüzel olarak 10 test seçilmiş ve bir kez daha
değerlendirilmiştir (tek gözlemcinin değerlendirmesine dayanan
güenilirlik). Veriler, Wright&Linacre’nin (1992) Kısmi Kredi Modeli
ve SPSS kullanılarak analiz edilmiştir.
BMS, gözlemciler arası güvenilirliğe ve tek gözlemcinin
değerlendirmesine dayanan güvenilirliğe (Cohen’in kappa’sı),
sırasıyla .85 ve. 89 ve Cronbach’ın alfası ile .94 olarak sahiptir.
Test parçalarının postür denetimi seviyesinde klasifikasyonunda
varsayılan sıranın taslağı çizilmiştir. Test bölümleri başına ölçek
basamaklarının varsayılmış sırası da aynı zamanda onaylanmıştır.
Bununla birlikte, BMS skoru ile yaş arasında belirgin bir
korelasyon vardır (r=.81; p<.001). Araştırma, BMS’in, 0’dan 3 yaşa
kadar olan DS’lu çocukların temel motor becerilerinin postür
denetim seviyesini ölçen bir araç olduğunu kanıtlar. Bu test, DS’lu
çocukların temel motor becerilerinin gelişimi üzerinde
fizyoterapinin etkilerini araştırmak için kullanılabilir.
Carr, J. (1970). Mental and motor development in young mongol
children. J Ment Def Res, 14, 205-220.
Cowie, V.A. (1970). A study of the early development of mongols.
Oxford: Pergamon Press Ltd.
Connolly, B.H., Michael, B.T. (1986). Performance of retarded
children, with and without Down’s syndrome, on the Bruininks
Oseretsky test of motor proficiency. Physical Therapy, 66,
344-348.
Cunningham, C.C. (1982). Down’s syndrome: An introduction
forparents. London: Souvenir Press.
Davis, W.E., Scott Kelso, J.A. (1982). Analysis of invariant
characteristics in the motor control of Down’s syndrome and
normal subjects. Journal of motor behavior, 14, 194-212.
5.7 Literatür
Dostları ilə paylaş: |