107
“Fit’in iyiliği” analizi, test öğesi için aşırı infit ve outfit
üretmektedir. Her bir deneğin maksimum skoru bulunmaktadır.
Daha küçük ya da daha az yeterli olan çocuğun bir skor ayrımı
göstereceği olasıdır. Test öğesi 1, denekler arasındaki ayrıma
katkıda bulunmamakta ve bu yüzden de BMS skorundan
çıkarılmaktadır. Geri kalan test öğeleri iyi bir infit
göstermektedir. Bütün test öğeleri postüral kontrol seviyesini kendi
ölçüm dağılımlarında tek boyutlu olarak ölçmektedir. Bu da BMS’in
tek boyutluluğunun altını çizmektedir. 5 test öğesinin sapmış
skorları ölçümün dağılımının sınırında meydana gelmiştir (outfit).
Outfit değerleri, test sırasında ya da skorlama sırasında meydana
gelen tesadüfi olaylara karşı çok hassastır ve infit değerlerinden
daha az önemlidir. Tablo 5.7, test öğeleri 6 ve 9’un (yüzüstünden
sırtüstüne dönmek; sırtüstünden yüzüstüne dönmek) denek 36 ve
40’ın skorlarının outfit ölçümünün çok yüksek olmasından sorumlu
olduğunu göstermektedir. Her iki çocuk da beklenen PCM’den
az bir skor elde etmiş ve yetersiz gövde rotasyonu olduğuna dair
kanıt göstermiştir. Bu da yüksek “arta kalanlara” ve numunenin
göreceli olarak küçük olmasından, perimetrenin dışında kalan bir
outfite yani misfit kriteri olan -2’den 2’ye yol açmıştır. Skorlar ilgili
olan deneklere odaklanmıştır. DS’lu çocukların gövde
motor becerilerinin kısıtlı olması gerçeğine dayalı olarak ve outfit
değerlerinden dolayı (2.75 ve 2.15) test öğeleri alıkonmuşlardır.
Test öğeleri 7 ve 8 sapmış skorlara sahip bir büyük grup denek
göstermektedir (sırasıyla 16 ve 23 çocuk). Test öğesi 7 de
(yüzüstü pozisyonda elle destekleme) PCM’de beklenenden daha
düşük olmuştur. Özellikle skor katergorisi 3, (yüzüstündeyken elle
destekleme ve bir kolu esnetme) çoğunlukla meydana gelmemiştir.
BMS’nin yönetimi sırasında, bu seviyedeki performansın çocuklar
için çok zor olduğu ortaya çıkmıştır. Gövde ve omuz kuşağında
göreceli olarak daha büyük miktarda kuvvet ve stabiliteye ihtiyaç
duyulmakta, bu da işbirlikçi bir davranış gerektirmektedir. Postüral
kontrole ek olarak, diğer durumların da bunda rol oynadığı
görülmüştür. Test öğesi 7 BMS testinden çıkarılmıştır.
Test öğesi 8’de (yüzüstü pozisyonda ekstansiyon), 42 çocuktan
23’ünün skorları sapmıştır (tablo 5.7). Burada daha yüksek
Yüksek alfa ölçümlerinin karşısında, 18 test öğesinin iyi bir ko-
relasyonu olduğu ve BMS total skoruna homojen olarak katkıda
bulunduğu sonucuna varılabilir.
5.4.2 “Fit” Analizi
5.4 Tartışma
108
skorlar da yoktur. Yüzüstü pozisyonda gövdeyi ve kalçaları
esnetmek ve her iki kolla uzanmak açıkça zordur. Kuvvet ve
işbirliği gibi durumlar da burada rol oynamaktadır. Bundan başka,
her bir test öğesi, istenen motor davranışın kasıtlı ve rastgele
karakteri olacak şekilde yapılandırılmıştır. Tatlı dil döküldüğünde,
çocukların kasıtlı ve fonksiyonel motor becerileri canlanmıştır.
Ancak, gelişen ekstansiyonun bir ifadesi olarak kolların, gövde
ve kalçaların ekstansiyona gelmesi özellikle küçük çocuklarda
gözlenmiştir ama bu kasıtlı motor davranış kadar olmamıştır.
Bu, Landau testinin gidişatında (yüzüstü süspansiyon sırasında
baş ve gövdenin postürü) gözlenen motor davranış tarafından
örneklenmiştir. Araştırma çalışmalarından bilindiği üzere (Cowie
1970), DS’lu çocuklar hayatlarının ilk yılında yetersiz gövde, kol ve
bacak ekstansiyonu gelişimi göstermektedirler. Küçük çocukların
test öğesi 8’i yapacak yeterlilikte olmamaları olasıdır. Diğer
taraftan, daha büyük çocuklar için, bu göreceli olarak zor bir test
öğesidir ama özellikle eksik olan şey, sunulan durumla bağlantılı
olarak istenen davranışın yorumudur. Test öğesi 8 BMS’den
çıkarılmış; test öğesi 15 bırakılmıştır.
Geri kalan 15 öğenin fit analizi (5.9) aynı zamanda test öğesi 3’e
dikkat çekmektedir (yüzüstü pozisyonda dirsek desteği). Daha ileri
analiz, yüksek olan outfit değerinin denek 39’a atfedilebileceğini
göstermektedir. Motor beceride büyük ölçüde kabiliyetli olan bu
çocuk, yetkinliği düşük olan test öğesi 3’ü reddetmiş; bu yüzden
de outfit de bunun kuvvetli bir etkisi olmuştur. Test öğesi 18’in -2.4
değerli infit’i olması da çarpıcıdır (tablo 5.9). Karşılaştırmalı daha
zor olan test öğesi 7 ve 8’i çıkarmakla, denek 38 ve 39’un göreceli
yüksek kategorik 3 skoru da daha geniş kapsamda vurgulanmıştır.
15 test öğesinin atipik fit değerleri tatmin edici bir şekilde
açıklanabilir. Misfit kriteri -2 ila +2’nin keskin olduğu bir gerçektir
ve bu yüzden de atipik bir outfit göreceli olarak daha az önemlidir.
Sonuçlar test öğelerinin tek boyutluluğunu onaylamaktadır. 15 test
öğesinin BMS’de bırakılmasına karar verilmiştir.
Deneklerin fit analizlerinde sadece 4 çocuğun atipik skoru ortaya
çıkmıştır. Çocuklar, motor davranışları BMS ile homojen şekilde
grafiklenebilir şekilde eşit skorlar elde etmişlerdir.
109
15 test öğesinin yeterliliğinin karşılaştırmalı klasifikasyonunda
(tablo 5.9), bir grup, test öğesi 5, 2, 4 ve 3 ile aşağıdan yukarı
doğru öne çıkmaktadır. Bu grup, erken gelişim sırasında yatay
orijinal postürdeki motor becerilerde gelişimi temsil eder. İkinci
grup test öğesi (6, 9, 10, 11) yer çekimine karşı yapılan ayrışmış
motor becerinin gelişiminin başlangıcını temsil eder. Gövde
ayrışması ve gövde stabilitesi gelişimi bu anlamda rol oynar.
Üçüncü grup (15, 12, 14) destekle yürüme ve ayakta durmayı
temsil ederken, dördüncü grup (16, 17 ve 18) desteksiz olarak
ayakta durma ve yürümeyle bağlantılıdır. Birbirleriyle ilişkilerinde
gruplar, normal motor gelişimle bağlantılı bir sıradadır. Varsayıldığı
üzere, grup A’nın (postüral kontrol seviyesi) ortalama ölçümü Grup
B’den; Grup B’nin ölçümü Grup C’den ve Grup C’nin ölçümü de
Grup D’den küçüktür (tablo 5.10)
Bu 15 test öğesi literatürde belirtilen sırada değillerdir (sağlıklı
çocuklar için beceri aşamaları). Bu, bir beceri aşaması (gelişim
anı) ile bir test öğesindeki farklılıktan kaynaklanıyor olabilir (gelişim
periyodu.) Aynı zamanda DS’lu çocukların motor gelişiminin
spesifik karakterinden de anlaşılabilir. İlk grupta, yüzüstü
pozisyondaki test öğeleri sırtüstü pozisyondakilere göre daha
fazla yeterlilik gerektiriyordu (tablo 5.9). Bu litaratüre uygundur.
DS’lu çocuklar gövdeyi esnetmekte ve bu yüzden de gövde motor
becerilerinin gelişiminde problem yaşamaktadırlar (Haley, 1987;
Lydic&Steele, 1979). Bu aynı zamanda test öğesi 13’ün
(oturmaya geçiş) yüksek pozisyonundan da bellidir (Tablo 5).
Bunun için maksimum skor, yeterli gövde motor kabiliyetinin
kazanılması için özellikle tasvir edicidir. Destekle ayakta durmak
ve destekle yürümek ( test öğesi 12 ve 15) aynı seviyede tahmin
edilirler (tablo 5.9). Destekle ayakta durmanın gelişimi tabii ki
daha erken beklenir. Bu büyük olasılıkla destekle ayakta durma
için tanımlanan maksimum seviye ile bağlantılıdır. Bunu yapmak
için çocuk; gövde ve destekleyen bacak ayrışmış ve kontrollü bir
şekilde hareket ederken, ağırlığını tek bacağına verir. Nitekim,
bunlar destekle ve başarılı şekilde yürümek için önemli şartlardır.
Özetle; hipotez 1, sonuçlarla onaylanmıştır. Test öğelerinin Grup
A’dan D’ye klasifikasyonu kurulduğundan, bu, BMS’in yapısal
geçerliliğinin önemini belirtir.
5.4.3 Hipotez 1: Test öğelerinin sırası
Dostları ilə paylaş: |