Downloaded from KitabYurdu org SƏhra çİÇƏYİ
Yüklə 5,01 Kb. Pdf görüntüsü
|
və aşağı enməyə çalışaraq onu götürmək istədim. Lakin arxamda adamlar çox olduğundan aşağı enmək heç cür mümkün deyildi. Eskalatordan enəndə bir ayağımda səndəl, o birisi isə ayaqyalın axsaya-axsaya izdihamın içi ilə getməyə davam etdim. Sonra biz gömrük nəzarətinə çatdıq. Özlərinə məxsus Britaniya uniformasında olan ağ adamlara baxır, bu adamların nə iş gördüklərini başa düşmürdüm. Gömrük rəsmisi mənimlə ingiliscə danışırdı, mən isə onun kömək edəcəyini fikirləşərək eskalatoru göstərib Somali dilində yenə də qışqırmağa başladım: “Ayaqqabım! Ayaqqabım!” O isə mənə uzun-uzadı bezmiş, hövsələsi daralmış bir ifadə ilə baxaraq sualını təkrar edirdi. Bir anlıq ayaqqabımı yadımdan çıxararaq əsəbi-əsəbi hırıldadım. Gömrük rəsmisi pasportuma işarə etdi və mən pasportu ona uzatdım. Onu diqqətlə yoxladıqdan sonra möhür vurdu və əli ilə getməyə işarə etdi. Çölə çıxmışdım ki, sürücü formasında bir nəfər mənə yaxınlaşaraq Somali dilində soruşdu: - Siz cənab Fərəhçün işləməyə gəlmisiniz? Somali dilində danışan bir adamla rastlaşdığıma görə xeyli rahatlandım və sevinərək qışqırdım: - Bəli! Bəli! Dediyin adam mənəm. Mən Varisəm. - Sürücü onunla getməyi işarə edəndə dayandım. - Ayaqqabım aşağıda qalıb, ora qayıdıb ayaqqabımı götürməliyik. - Ayaqqabın? - Hə, hə, aşağıda qaldı. - Harada? downloaded from KitabYurdu.org 103 Əks-istiqaməti göstərərək: - O gedən pilləkənlərin aşağısında. Pilləkənə çıxanda ayaqqabımın birini orada itirdim, - dedim. Sürücü birində ayaqqabı olan, o birisi isə yalın qalan ayaqlarıma baxdı. Xoşbəxtlikdən, sürücü ingiliscə danışa bilirdi və o, içəri girərək səndəli tapmaq üçün icazə aldı. Lakin biz ora çatanda səndəlin izi-tozu da qalmamışdı. Bəxtimin belə gətirməməsinə inana bilmirdim. O biri ayağımdakı səndəli də çıxarıb əlimə aldım və ətrafa göz gəzdirə-gəzdirə yuxarı qalxdıq. Tərslikdən, yenə də gömrük nəzarətindən keçmək lazım idi. Bu dəfə həmin gömrük xidmətçisi sürücünün tərcümə etməsindən istifadə edərək bayaq soruşmaq istədiyi sualları soruşmağa başladı. - Burada nə qədər vaxt qalacaqsan? - Mən çiyinlərimi çəkdim. - Gəlişinin məqsədi? Fəxrlə dedim: - Dayımla yaşayacağam, o səfirdi. - Pasportda yazılıb ki, sənin on səkkiz yaşın var. Bu, doğrudur? - Nə?! Yox, on səkkiz yox! - sürücüyə etiraz etdim. O da gömrük xidmətçisinə tərcümə etdi. - Məlumat verəcəyin nəsə var? Bu sualı başa düşmədim. Sürücü izah etdi: - Ölkəyə nə gətirirsən? Əlimdə tutduğum bir tayı qalmış səndəli göstərdim. Gömrük rəsmisi bir anlıq əlimdə tutduğum səndələ baxdı və başını bulayaraq pasportumu özümə qaytardı. İzdihamlı aeroportdan çıxanda sürücü mənə dedi: downloaded from KitabYurdu.org - Bax pasportunda yazılıb ki, sənin on səkkiz yaşın var. O kişiyə belə də dedim. Əgər kimsə soruşsa, de ki, on səkkiz yaşın var. - Yox, mənim on səkkiz yaşım yoxdur. O yaş çoxdur. - Yaxşı, neçə yaşın var? - Bilmirəm, bəlkə də on dörd, amma sən dediyin qədər də yaşlı deyiləm. - Başa düş, pasportuna belə yazılb, deməli, artıq yaşın budur. - Sən nə danışırsan? Pasportda nə yazılıb və niyə yazılıb, mən bilmirəm, amma sənə deyirəm ki, bu, doğru deyil. - Bunu onlara cənab Fərəh deyib. - Hə, yəqin, o, dəli olub! O, heç nə bilmir! Biz mübahisə edə-edə çıxışa yaxınlaşanda artıq Məhəmməd dayının sürücüsü ilə mənim bir-birimizdən zəhləmiz gedirdi... Ayaqyalın maşına tərəf gedəndə Londona qar yağırdı. Soyuqdan titrəyirdim, səndəlimin əlimdə tutduğum tək tayını geyindim və donumun üstündən geyindiyim nazik xələtə büründüm. Ömrümdə heç vaxt nə qar, nə də belə soyuq görmüşdüm. - Ay Allah, bura nə yaman soyuqdur! - Çalış öyrəşəsən! Sürücü maşını aeroportdan şəhərə doğru sürdükcə ətrafımda gördüyüm xəstəyə oxşayan ağbənizli insanlardan başqa heç nə olmayan yad bir ölkəyə gəlib çıxdığımı fikirləşib özümü dəhşətli dərəcədə pərişan və yalnız hiss edirdim. Ay Allah! Yarəbbim! Mama! Mən hara gəlmişəm? Ümidsizcəsinə anamın yanımda olmağını arzuladım. Məhəmməd dayının sürücüsünün ətrafımda olan yeganə qaradərili olmasına downloaded from KitabYurdu.org 105 baxmayaraq, onun yanımda olmağı mənə rahatlıq vermirdi, çünki o, açıq-aşkar mənə yuxarıdan aşağı baxırdı. Yolboyu o, mənə getdiyim ailə haqqında məlumat verdi. Orada Məryəm xala, onun əri, qayınanası, heç vaxt görmədiyim başqa bir dayım və yeddi uşaqla bir evdə yaşayacaqdım. Ailə haqqında danışdıqdan sonra nə vaxt yerimdən qalxmalı, nə vaxt yatmağa getməli olduğumu, nə etməli olduğumu, harada yatacağımı, nə bişirəcəyimi də izah etməyə başladı. - Bilirsən, xalan, evin xanımı evi polad iradə ilə idarə edir. Sənə xəbərdarlıq edirəm, o, hamını çox işlədir, - o, danılmaz bir faktı təsdiq edirmiş kimi danışırdı. - Ola bilsin, sənə çox iş tapşırır, amma o, mənim xalamdır. Necə olsa, bir qadın və üstəlik xalam olduğundan mənimlə pis rəftar etməyəcəyini fikirləşirdim. Bir ailənin üzvləri olan qadınlar bir-birilərinin qayğısına daha yaxşı qalırlar. Anam üçün darıxmağım, Şahru xalanın, Fatimənin mənə qarşı necə yaxşı olduqlan yadıma düşdü. Hətta Aman da yaxşı idi, biz, sadəcə, yola gedə bilmədik. Uzun səfərdən sonra qəfildən özümü çox yorğun hiss etdim və oturacağa söykəndim. Maşının pəncərəsindən başımı çıxardaraq ağ lopaların haradan gəldiyini təyin etməyə çalışırdım. Harley küçəsinin varlılar yaşayan hissəsindən keçdikcə yağan qarın səkiləri necə ağ rəngə boyadığmı seyr edirdim. Sürücü maşını dayımın evinin qarşısında saxlayanda belə möhtəşəm bir evdə yaşayacağımı anlayıb heyranlıqla binaya tamaşa etdim. Afrikadakı məhdud şəraitli həyatımda heç vaxt belə bir ev görməmişdim. Səfirin iqamətgahı dördmərtəbəli, sevimli rəngim olan san ilə boyanmış əsl imarət idi. Ön qapıya downloaded from KitabYurdu.org Yüklə 5,01 Kb. Dostları ilə paylaş:
|