74
Birlikdə keçirdiyimiz xoş saatlara görə, çox sağ ol, Sofi. Afinanı
nəzərdə tuturam. Beləliklə, artıq özümü təqdim etdim. Platonu da
təqdim etdiyimdən, çox yubanmadan başlaya bilərik.
Sokrat zəhər içəndə Platonun (428 - e.ə.347) iyirmi doqquz yaşı
vardı. O, uzun müddət Sokratın şagirdi olmuş və Sokrat nümunəsini
yaxından mənimsəmişdi. Afinanın ən şərəfli vətəndaşını ölümə
məhkum etməsi onu çox üzmüşdü. Bu onun bütün fəlsəfi işinin
gedişatını formalaşdırdı.
Platona görə, Sokratın ölümü real cəmiyyətlə ideal cəmiyyət
arasında ola biləcək münaqişənin bariz nümunəsidi. Platonun filosof
kimi ilk cəsarətli işi çoxsaylı məhkəmə heyətinə ünvanlanmış, Sokratın
günahsızlığının müdafiəçisi olan “Sokratın Apologiyasf’nı nəşr etməsi
oldu.
Yəqin xatırlayırsan ki, Sokrataqədərki filosoflar bizə gəlib çatmamış
əsərlər yazsalar da, Sokratın özü heç vaxt heç nə yazmayıb. Platona
gəlincə isə, bizcə, onun əsas əsərləri günü- müzədək qorunub.
(“Sokratın Apologiyasfndan başqa, Platon çoxlu məktublar və
təxminən, iyirmi beş fəlsəfi dialoq yazıb.)
Bu gün Platonun əsərlərinin bizim əlimizdə olmasında onun Afina
yaxınlığında, əfsanəvi yunan qəhrəmanı Akademusun şərəfinə
adlandırdığı fəlsəfə məktəbinin xidməti heç də az deyil. Məktəb
Akademiya kimi tanınırdı. (O zamandan bütün dünyada minlərlə
akademiyalar yaradılıb. Biz hələ də “akademiklərdən və “akademik
məsələlərdən” danışırıq.)
Platonun Akademiyasında fəlsəfə, riyaziyyat, gimnastika
öyrədilirdi, hərçənd “öyrətmək” sözü burada tam uyğun söz deyil.
Çünki Platonun Akademiyasında canlı müzakirə ən vacib üsul hesab
olunurdu. Odur ki, Platonun əsərlərinin dialoq formasında olması heç
də təsadüfi deyil.
Əbədi həqiqət, Əbədi gözəllik və Əbədi xeyir
Mən bu kursa girişdə demişdim: yaxşı olardı ki, hər hansı filosofun
layihəsinin nə olduğunu bilək. Odur ki, indi sual verirəm: Platonu
narahat edən problemlər nələr idi?
downloaded from KitabYurdu.org
75
Qısaca desək, Platon müəyyən dərəcədə, əbədi, dəyişməz olanlarla
keçici olanlar arasındakı qarşılıqlı münasibət məsələsilə məşğul olurdu.
(Əslində, elə Sokrataqədərki filosoflar kimi.) Biz sofistlərin və Sokratın
diqqətlərini təbiət fəlsəfəsindən insan və cəmiyyətlə bağlı problemlərə
necə keçirdiklərini görmüşdük. Amma hər halda sofistlər və Sokrat da
əbədi, dəyişməz və ötəri şeylər arasındakı əlaqə üzərində düşünüblər.
Ona görə bu problemlə maraqlanırdılar ki, bu, insan mənəviyyatı,
cəmiyyət idealları və fəzilətlərilə əlaqədardır. Yığcamlaşdırsaq,
sofistlərə görə, yaxşı və pis anlayışı bir şəhər-dövlətdən başqasına, bir
nəsildən o biri nəslə görə dəyişən məsələdi. Yaxşı və pis bu mənada
“axırlar”. Bu, Sokrat üçün qəti qəbulolunmaz idi. O, əbədi və mütləq
qaydaların mövcudluğuna inanırdı. İnanırdı ki, yaxşı və pis həmin
qaydalarla tənzimlənir. İnsan təfəkkürü əslində əbədi
və dəyişməz olduğundan, biz hamımız mühakiməmizdən istifadə
etməklə bu dəyişməz normalara çata bilərik.
Oxuyursanmı, Sofi? Onların ardınca Platon gəlir. O, hər iki tərəfdən
- həm təbiətdə, həm də cəmiyyətdə və mənəviyyatda əbədi və dəyişməz
olanlar şeylərlə maraqlanırdı. Platonun fikrincə, bu iki problem eynidi.
O, əbədi və dəyişməz olan gerçəkliyi əhatə etməyə çalışırdı.
Və açığını desək, biz, filosoflara məhz, buna görə ehtiyac duyuruq.
Onları bizə gözəllik kraliçası seçsinlər deyə, yaxud pomidor
ticarətindən ötrü istəmirik ki. (Ona görə də filosoflar adətən məşhur
olmurlar!) Filosoflar günün çox aktual məsələlərinə əhəmiyyət
verməməyə və insanların diqqətini əbədi “həqiqi”, əbədi “gözəl”, əbədi
“xeyir” olanlara çəkməyə çalışırlar.
Beləliklə, biz Platonun fəlsəfi layihəsinin ən azı əsas cizgilərini
nəzərdən keçirməyə başlaya bilərik. Amma bəri başdan onu bilək ki,
biz qeyri-adi bir təfəkkürü anlamağa çalışırıq, elə bir təfəkkür ki,
özündən sonrakı bütün Avropa fəlsəfəsinə böyük təsir göstərib.
İdeyalar aləmi
Empedokl və Demokrit belə bir fakta diqqət çəkirdilər ki, təbiətdə
hər şey hərəkətdə olsa da, heç vaxt dəyişməyən şeylər (məsələn, “dörd
ünsür”, yaxud “atomlar”) mövcuddu. Platon bu hökmlə razı idi, lakin
downloaded from KitabYurdu.org
76
tamamilə başqa mənada.
Platon inanırdı ki, təbiətdə maddi nə varsa, “axır”. Elə maddə yoxdu
ki, parçalanmasın, əriməsin. Maddi aləmə aid olan tamamən hər şey
zamanın korlaya bildiyi maddədən yaradılıb, lakin hər şey vaxtdan asılı
olmayan “qəlib”ə və ya “forma”ya əsasən yaradılıb ki, o qəlib və ya
formalar əbədi, dəyişməzdi.
Aydındı? Yox, aydın deyil.
Atlar niyə eyni cürdü, Sofi? Yəqin bununla tam razı deyilsən. Amma
elə bir şey var ki, bütün atlarda ümumidi, bu elə bir şeydi ki, biz məhz,
ona əsasən həmin şeyin at olduğunu müəyyən edirik. Ayrıca bir at təbii
olaraq, “axındadır”. At qoca
və axsaq ola bilər. At günlərin birində ölür. Lakin at “forması”
dəyişməz və əbədidi.
Empedokl və Demokritin düşüncəsindən fərqli olaraq, Platon hesab
edirdi ki, əbədi və dəyişməz olan şey fiziki mənada “ilkin substansiya”
deyil. Platonun konsepsiyası əbədi və dəyişməz, təbiətcə ruhi və
mücərrəd olan nümunələr idi. Qalan hər şey onlara əsasən yaranır.
Qoy belə deyim: Sokrataqədərki filosoflar təbiətdəki dəyişikliyə
əslində nəyinsə “dəyişdiyini” fərz etməli olmadan ağlabatan yaxşı
izahlar verirdilər. Onların fikrincə, təbiət dövranının ortasında əbədi və
dəyişməz ən kiçik hissəciklər var ki, parçalanıb dağılmırlar. Belə
düşünməyə əsasları vardı, Sofi! Amma bir vaxt at əmələ gətirmiş bu ən
kiçik hissəciklərin dörd, yaxud beş yüz il sonra qəfildən necə dövr
edərək tamamilə yeni bir at, qoyun, yaxud timsah şəklində birləşməsinə
dair ağlabatan izahları yox idi. Platonun mövqeyi belə idi ki,
Demokritin atomları heç vaxt özlərini “qoysah” və ya “timun” şəklində
yığmırlar. Onun düşüncəsinin gedişatını əmələ gətirən bu idi.
Əgər artıq nə dediyimi anladınsa, növbəti paraqrafa keçə bilərsən.
Amma hər ehtimala qarşı, sadələşdirirəm: sənin bir qutu leqo
konstruktorun var və onlardan at düzəldirsən. Sonra onu dağıdıb
hissələri yerinə - qutuya qoyursan. Sən yeni bir at düzəltməkdən ötrü
qutunu sadəcə silkələmirsən. Leqolar özbaşına, öz ahənglərilə necə bir-
birini tapıb yenidən ata çevrilə bilərlər? Bilməzlər. Bunun üçün sən
downloaded from KitabYurdu.org
Dostları ilə paylaş: |