156
xarabalıqlarda dolaşan bir ovuc insan qalmışdı yəni. Ev tikmək lazım
olanda əvvəlki binalardan qalma xarabalıqları yağmalayırdılar. Çağdaş
arxeoloqlar üçün bu, böyük bir qüssədir. Onlar çox istərdilər ki, Orta
əsrlərin insanı o böyük keçmişi tarixi abidələrə toxunmadan tərk etsin.
İndi belə demək asandır.
Siyasi nöqteyi-nəzərdən Roma dövrü dördüncü yüzilin sonunda başa
çatdı. Amma bunun ardınca Roma yepiskopu Roma Katolik kilsəsinin
ali rəhbəri oldu. Ona latınca “Papa” adı verildi, bu sözün mənası İsa
Məsihin yer üzündəki nümayəndəsi idi. Beləliklə, Roma bütün orta
əsrlər boyu xristianlığın paytaxtı oldu. Romaya qarşı çıxmaq cəsarəti
yox idi. Amma yenə də vaxt keçdikcə milli dövlətlərin kral və
yepiskopları elə gücləndilər ki, aralarında kilsənin qüdrətinə qarşı
çıxmaq cəsarəti nümayiş etdirənlər oldu.
Sən dedin ki, kilsə Afinadakı Platon Akademiyasını bağlatmışdı. Bu
o deməkdirmi ki, bütün yunan filosofları unudulmuşdu? - Sofi soruşdu.
Qismən. Yenə də Aristotelin və Platonun bəzi əlyazmalarını oxuyan
adamlar var idi. Qədim Roma İmperiyası tədricən üç müxtəlif
mədəniyyətə ayrılırdı. Qərbi Avropada paytaxtı Roma, dili latın olan
xristian mədəniyyəti, Şərqi Avropada paytaxtı Konstantinopol, dili
yunan olan xristian mədəniyyəti. Konstantinopol şəhərinə isə yunanca
adı ilə - Bizans deməyə başlamışdılar. Şimali Afrika və Orta Şərq də
Roma İmperiyasının tərkib hissəsi idi. Orta əsrlərdə bu ərazidə dili ərəb
olan müsəlman mədəniyyəti intişar tapdı. 632-ci ildə Məhəmmədin
ölümündən sonra İslam bütün Orta Şərq və Şimali Afrikaya yayılmış,
qələbə çalmışdı. Çox keçməmiş İspaniya da İslam mədəniyyətinin bir
hissəsinə çevrildi. İslam dininin əsas şəhərləri Məkkə, Mədinə, Qüds
və Bağdad idi. Mədəniyyət tarixi nöqteyi-nəzərindən daha bir mühüm
məsələ ərəblərin qədim Ellin şəhəri olan İsgəndəriyyəni tutmasıdır.
Odur ki, qədim yunan elminin əsasları ərəblərə miras qalmış
oldu. Orta əsrlər boyunca ərəblər riyaziyyat, kimya, astronomiya və
tibb kimi elmlərdə ən üstün millət oldular. Bu gün biz ərəb
rəqəmlərindən istifadə edirik. Bir neçə başqa sahədə də ərəb
mədəniyyəti xristian mədəniyyətindən daha üstün vəziyyətdə idi.
downloaded from KitabYurdu.org
157
Bəs yunan fəlsəfəsi necə oldu?
Enli bir çay təsəvvür et, bu çay üç ayrı qola ayrılır, sonra yenidən
qayıdıb böyük enli bir çaya çevrilir.
Təsəvvür etdim.
Yunan-Roma mədəniyyəti də beləcə parçalandı, lakin üç
mədəniyyət şəklində yaşadı: qərbdə Roma Katolik mədəniyyəti, şərqdə
Bizans və cənubda ərəb mədəniyyəti. Hərçənd bu, həddən artıq
sadələşdirilmiş fikirdir, amma demək olar ki, Yeniplatonçuluq qərbə,
Platon şərqə, Aristotel isə cənubdakı ərəblərə miras qalmışdı. Lakin,
əlbəttə, hər üç axında bir-birindən nə isə var idi. Nəticədə bu üç qol
Orta əsrlərin sonunda Şimali İtaliyada görüşdü. Ərəb təsiri
İspaniyadakı ərəblərdən, yunan təsiri Yunanıstan və Bizansdan gəlirdi.
Və beləliklə, İntibah, başqa sözlə, antik mədəniyyət
yenidən doğulmağa başladı. Bu mənada antik mədəniyyət uzun Orta
əsrlərə sinə gərmişdi.
Aydındır.
Amma gəl hadisələri qabaqlamayaq. Əvvəlcə biz bir qədər orta
əsrlər fəlsəfəsi haqda danışmalıyıq. Daha bu kürsüdən
danışmayacağam. Enirəm aşağı.
Sofi bu gecə çox az yatdığından birdən göz qapaqlarının
ağırlaşdığını hiss etdi. Müqəddəs Mariya kilsəsinin kürsüsündən enən
qəribə rahibi görəndə ona elə gəldi ki, yuxudadır.
Alberto mehrabın qarşısında dayanaraq İsanın çarmıxdakı heykəlinə
baxdı. Sonra Sofiyə tərəf addımlamağa başladı, gəlib onunla yanaşı
skamyada əyləşdi.
Albertonun bu qədər yaxında olması Sofini həyəcanlandırırdı.
Cübbənin başlığının altından bir cüt qəhvəyi göz Sofiyə baxırdı. Bu
gözlər tünd saçlı, sivri top saqqallı, orta yaşlı bir adamın gözləri idi.
Sofi ürəyində dedi: “Sən kimsən? Niyə mənim həyatıma girmisən?”
Vaxt keçdikcə bir-birimizi daha yaxından tanıyacağıq, - Alberto
sanki onun fikirlərini oxuyaraq söylədi.
Rəngli şüşələrdən kilsəyə sızan işıq getdikcə çoxalırdı. Alberto
Knoks orta əsrlər fəlsəfəsi haqda danışmağa başladı.
downloaded from KitabYurdu.org
158
Orta əsrlər filosofları hesab edirdilər ki, Xristianlıq həqiqətdir.
Onları düşündürən əsas sual isə bu idi: biz xristian vəhylərinə sadəcə
inanmalıyıq, ya xristian həqiqətlərini əqlin köməyilə dərk etməliyik?
Yunan filosofları ilə İncildə deyilənlər arasındakı əlaqə nədir? İncil və
əql arasında ziddiyyət var, ya inamla bilik bir arada mövcud ola bilər?
Demək olar ki, bütün orta əsrlər fəlsəfəsi bu sualla məşğul olub.
Sofi “tez-tez danış, dinləyirəm” mənasında səbirsizliklə başını
tərpətdi. O, dinşünaslıq dərsində bunu keçmişdi.
Biz orta əsrlərin iki görkəmli filosofunun bu məsələni necə həll
etdiklərini görəcəyik. Bunlardan birincisi, 352-ci ildə doğulub 430-cu
ildə vəfat etmiş Müqəddəs Avqustindir. Təkcə bu insanın həyatında biz
yetkin antik mərhələdən erkən orta əsrlərə keçidi müşahidə edə bilərik.
Avqustin Şimali Afrikanın kiçik bir şəhəri olan Taqastada doğulmuşdu.
On altı yaşı
olanda Kartacaya oxumağa getdi. Daha sonra Roma və Milana səfər
etdi və həyatının qalan hissəsini Kartacadan bir neçə kilometr qərbdə
yerləşən Hippo şəhərində yaşadı. O, bütün həyatı boyu xristian
olmamışdı. Avqustin xristian olmazdan əvvəl bir neçə dində və
fəlsəfədə özünü axtarmışdı.
Məsələn?
Bir müddət mani olmuşdu. Manilər yetkin antik mərhələdə çox
yayılmış bir dini sektanın üzvləri idi. Onların doktrinası dünyanın xeyir
və şər, işıq və qaranlıq, ruh və maddədən ibarət olduğunu bildirən yarı
din, yarı fəlsəfə idi. İnsan öz ruhuyla maddi dünyanı aşıb, - ruhun
qurtuluşunun əsasını qoya bilər. Lakin xeyir və şər arasında kəskin
sərhəd qoymaları gənc Avqustinin fikirlərinə rahatlıq vermirdi. Onu
daha çox “şər problemi” narahat edirdi. “Şər problemi” deyərkən şərin
haradan gəlməsi, haradan qaynaqlanması nəzərdə tutulur. Bir müddət
xeyir və şər arasında kəskin sərhəd qoymayan Stoisizmdən təsirləndi.
Lakin o, yetkin antik mərhələnin ikinci böyük fəlsəfi təlimi olan
Yeniplatonçuluqdan daha çox
təsirlənmiş, burada varlığın vahid ilahi yaradıcısı olması ideyası ilə
qarşılaşmışdı.
downloaded from KitabYurdu.org
Dostları ilə paylaş: |