1 Xutbətul-Hacə adı ilə məşhur olan bu duanı cümə və s. xütbələrdə Peyğəmbər oxumuşdu. Səhabələrinə də bunu əmr etmiş və özü də onları öyrətmişdir. Hədisin ilk hissəsini bizə Əhməd 1/ 392, 293, 432, Əbu Davud 2188, Tirmizi 1105, İbn Macə 1892 və başqaları rəvayət etmişlər.
2 Hədisin Ikinci Hissəsini: Muslim "Şərhu Nəvəvi" 6/153-156, Əhməd 3/319, 371, Nəsəi 3/188, 189 və digərləri rəvayət etmişlər. Hədis alimi Muhəmməd Nəsirəddin əl-Albani hədisin bütün rəvayətlərini bir yerə toplayaraq “Xutbətul-Hacə” adlı bir kitab yazmışdır. İstəyənlər bu kitaba baxa bilərlər. Hədis Şeyx əl-Albani tərəfindən səhih hesab olunur.
43 Muxtəsər Buxari 2420, Buxari 5947, 6306, Əbu Davud 5070, 5072, İbn Məcə 3872, Tirmizi 3393, 3721, Nəsəi 5522, əl-Albani “Səhih”.
44 Müslim 1779, 747.
45 Müslim 852, 117/373, Buxari 394, 633, Tirmizi 3384.
46 Buxari 6858, 7288, Müslim 1337 – Bu hədisin əvvəli belədir: Peyğəmbər buyurdu: «Ey insanlar! Allah üzərinizə Həcc etməyi fərz qıldı, artıq siz də Həcc edin». Bir nəfər: «Ey Allahın Rəsulu, hər il Həcc edək?» Peyğəmbər susdu. Həmin şəxs sualını bir neçə dəfə təkrarladı. Peyğəmbər: «Əgər mən hə desəm, sizə hər il Həcc etmək vacib olardı. Sizin də buna gücünüz çatmazdı…».
47 Əbu Davud 3107, 3109, əl-Albani “Sahihul Cəmi” 466.
48 Muslim 202, 520.
49 Əbu Davud 1482, 1484, əl-Albani “Səhih”.
50 Əbu Davud 3984, 3986, əl-Albani “Sahihul Cəmi” 4723.
97 Müslim 3009, İbn Məcə 3074, Əbu Davud 1907, əl-Albani “Həccətun Nəbi” 76.
98 Bu sütun Xeyf məscidinə o biri sütunlardan daha yaxın olduğu üçün ona “əl-Cəmərat əd-Dunya” (yaxın sütun) deyilir. Ona həmçinin “əl-Cəmərat əs-Suğra” (kiçik sütun) da deyirlər. Hacılar zülhiccənin 11-i, 12-si və (Minada qalanlar üçün) 13-ü məhz bu sütundan başlayıb ardıcıl olaraq sütunların hər birinə yeddi daş atmalıdırlar.
99 Muxtəsər Buxari 1665, 1751, 1752, Əhməd 2707, əl-Albani “Səhih”.
127 Buxari 6502 – Başqa rəvayətdə: Ölmək istəməyən mömin qulumun canını almaqda tərəddüt etdiyim qədər başqa bir şeydə tərəddüt etmədim. (Qulum) ölmək istəməz, Mən də onu incitmək istəmərəm. Lakin ölüm qaçınılmazdır. Əhməd 6/256.
128 Tirmizi 2169, Əhməd 5/288, əl-Albani “Həsən”.
129 İbn Məcə 4031, Tirmizi 2396, əl-Albani “Həsən Səhih”.
130 Buxari 755, Müslim 453.
131 Müslim 1610, 4219, Buxari 2452.
132 Ummu Abdullah – Abdullahın anası. Aişənin öz uşağı yox idi. Peyğəmbər onu bacısı Əsmənin oğlunun adı ilə çağırardı. Abdullah İbn Zubeyr.
133 Buxari 2697, Müslüm 1718.
134 Hicrət – tərk etmək deməkdir. Küfr ölkəsindən İslam yurduna köçmək. Həmçinin Allahın qadağalarını tərk etmək-də hicrət adlanır.
135 Buxari 1, Müslim 1907.
136 "Cəmiul Ulumul Vəl Hikəm".
137 "Daif Tarğibu vət Tarhib" 11/23-25, "Fahtul Latif Fi Hukmul Amali Bi Hədisi Daif" 46-52.
138 Müslim “Müqəddimə”.
139 Müslim “Müqəddimə”.
140 Müslim «Müqəddimə», Buxari 109.
141 "Tabiin əl-Acab" 3-4.
142 “əl-Favaid əl-Məcmua" 283.
143 "Baisul Həsis" 101.
144 "Məcmuul Fətava" 1/251.
145 Tirmizi 2/244, 3386, İbn Əsakir 7/12/2.
146 İbn Həcər "Təhzib".
147 "Mustədrək" 1/536.
148 "İrvalul Ğəlil" 2/180.
149 Əbu Davud 1492, əl-Albani "Zəif".
150 İbn Məcə 1181, 3866, Əbu Davud 1485, İbn Nasr 137, Təbərani 3/98, əl-Albani "Zəif".