Bu gün dünyada işsizlik problemi ilə qarşılaşmayan, əhalisi iş yeri problemini
yaşamayan ölkə yoxdur. Əlbəttə, söhbət iqtisadi terminologiyada işlənən ləyaqətli iş
yerlərindən gedir. Ləyaqətli iş yeri isə o deməkdir ki, işləyənin aldığı əməkhaqqı
(yaxud qazandığı gəlir) onun və ailəsinin normal, ən azmdan minimum yaşayışım
təmin etsin. Məhz bu baxımdan sözü gedən problem müxtəlif səviyyələrdə iqtisadi
gücünə və potensialına baxmayaraq, demək olar, bütün ölkələrdə mövcuddur.
Azərbaycanda da işsizlik problemi gündəmdədir. Əgər əvvəllər söhbət kütləvi
işsizliyin qarşısmm alınmasından gedirdisə, indi ləyaqətli (yüksək maaşlı) iş
yerlərindən və onlarm əsasən regionlarda yaradılmasından gedir. Əvvəllər
sosial-iqtisadi inkişafla bağlı bütün hökumət sənədlərinin ə^əriyyətində kütləvi
işsizliyin qarşısım almaq üçün yeni iş yerlərinin yaradılması barədə dövlət qurumlan
qarşısmda vəzifələr qoyulurdu. Bəzi mütəxəssislər hesab edirlər ki, indi belə bir
vəzifənin xüsusi qoyulmasma ehtiyac yoxdur. Onlar hesab edirlər ki, iqtisadi
inkişafin təmin edilməsi özlüyündə yeni iş yerlərinin açılmasma şərait yaradu*.
Düşünürük ki, məsələyə bu cür yanaşma düzgün deyil. Belə ki, 1995-2010-cu illərdə
ölkədə sənaye məhsulu istehsalı 3,5 dəfədən çox artdığı halda, orada məşğul olanlann
sayı 1,8 dəfə azalmışdır. 2003-2011-ci illərdə sənayenin 3 dəfəyə qədər artmasma
baxmayaraq, orada işləyənlərin sayı cəmi 21 faiz artmışdır. Rəsmi dövlət
qəzetlərinin informasiyalanndan görünür ki, kənd təsərrüfatma verilən çoxsaylı
imtiyazlara və istehsalın inkişafına baxmayaraq, minlərlə kəndli yenə də dolamşıq
dalmca şəhərə uz tutur. Qapışma qıfıl asıb, pay torpağım sahibsiz qoyub, bəzən
təkbaşına, bəzən də arvad - uşağı ilə birlikdə, kirayədə yaşamaqla, şəhərdə iş
axtarmağa üstünlük verənlər də var. Ola bilər ki, bu proses urbanizasiya problemi ilə
də bağlıdır. Bu o deməkdir ki, kəndli öz torpağınm becərilməsindən və ya yeni
yaradılan müəssisələrdən əldə etdiyi gəlir onun ailə tələbatım ödəmir. İnkar etmək
olmaz ki, ölkədə minlərlə ali təhsilli gənc ya işsizdir, ya da ixtisası üzrə işləmir
(31,2012).
Azərbaycanda rəsmi işsizlik statusu alanlann sayı xeyli azdu*. Bu isə,
tədqiqatçılann fikrincə, qeydiyyat və müavinatıh təyin olunması prosedu- rasımn
mürəkkəb olması, işsizlik müavinatımn məbləğinin çox az olması, bu məqsəd üçün
dövlət büdcəsindən aynlan vəsaitin az olmasıdır. Bundan başqa məşğulluq
mərkəzlərində ləyaqətli əmək haqqı ilə iş tapmaq da çox çətindir (53,27.11.2010).
2010-cu ildə orta və tam orta məktəbi 226 min nəfər qurtarmışdır. Onlardan
ilk peşə-ixtisas və ali təhsil müəssisələrinə 50 min nəfəri və ya 22 faizi qəbul
olunmuşdur (24,2012, s.226-242). Həmin ildə 15-24 yaşlı gənclərin arasmda işsizlər
15 faiz və ya 268 min nəfər təşkil etmişdir. İşsiz əhalinin 35 faizdən çoxu gənclərdir.
2010-cu ildə dövlət məşğulluq xidməti orqanlan müraciət edənlərin yalmz 60 faİ2dni
və cəmisi 29,3 min nəfərini işlə təmin edə bilmişlər.
114
Cədvəl 2.16
Əhalinin məşğulluq göstəriciləri (mln nəfər)
Göstəricilər
2003
2005
2010
2011
2011-
ci il
2003-
cü ilə,
%-Iə
fakt
yekuna
görə
%-lə
fakt
yekuna
görə
%-lə
fakt
yekuna
görə %- lə
proqnoz
fakt
yekuna
görə
%-lə
proqnoz
Əmək ehtiyatları
4923
-
5421
-
6015
-
5666
6155
-
5722
125,0
İqtisadiyyatda
məşğul olanlar, cəmi
3747
100
3869
100
4330
100
4211
4375
100
4262
-
-dövlət sektoru
1180
31,5
1230
31,8
1144
26,4
-
1143
18,6
-
96,9 -
-qeyri - dövlət
sektoru
2567
68,5
2639
68,2
3186
73,6
-
3232
52,5
-
125,9
İqtisadiyyatda
məşğul olanlardan:
3747
loa
3869
100
4330
100
-
4375
100
-
1.
Kənd təsərrüfatı
1497
40
1499
38,7
1720
39,7
1554
1658
26,9
1552
110,8
2.
Sənaye, cəmi
252
6,7
292
7,5
306
7,1
348
306
5,0
358
121,4
-emal sənayesi
170
4,5
189
49
209
4,8
257
210
4,8
265
123,5
3.
Tikinti
183
4,9
202
5,2
288
6,7
238
309
5,0
341
168,9
4.
Xidmət sektorlan
1815
48,4
1876
48,5
2015
46,5
2071
2075
47,4
2011
114,3
İşsizlər
-
318
258
-
251
-
Mənbə: Dövhtstatkomun hesabat
və dövht proqnozlarının göstəriciləri əsasında müəllif tərtib etmişdir. "Müstəqil Azərbaycan~20‘\ 2011