mallannm alınmasına sərf etmişdir. Onlann qənaəti sərəncamda
qalan ümumi gəlirin
yalmz 2,5 faizini təşkil etmişdir (22, 2012, s. 103). Diqqətə çatdırmaq istəyirəm ki,
1990-cı ildə ABŞ-ın ÜDM-da əhalinin şəxsi istehlakı 67,1%, 2000-ildə 68,7%
olmuşdur. 2020-cı ilə ekspertlər bu göstəricinin 70%-dən çox olacağını
proqnozlaşdınrlar (51, s.79). Müqayisə üçün diqqətə çatdırmaq istərdik ki, 2011-ci
ildə Rusiya Federasiyasında son isteh- lak xərcləri onun ümumi daxili məhsulunun
70 faizə qədərini (68). Azərbaycanda isə son istehlak ÜDM-in 47,7%-ni təşkil
etmişdir. Adambaşına son istehlak cəmisi 2672 manata çatmışdır. Onu da qeyd etmək
istəyirik ki, bu göstərici 2000-ci ildə 79,6% olmuşdur. Azərbaycanda son istehlakın
əhəmiyyətli dərəcədə artıniması tələb olunur. Problem iki istiqamətdə həll edilə bilər:
daxili bazann tələbatına uyğun milli iqtisadiyyatın strukturunda ciddi dəyişiklikləri
daha geniş miqyasda davam etdirmək (təklifi artırmaq) və əhalinin pul gəlirlərini
artırmaq (tələbi artırmaq). Əhalinin pul gəlirlərinin ilbəil artmasına baxmayaraq,
onlar daxili tələbin yüksəlməsinə əhəmiyyətli dərəcədə təsir etməmişdir. Daxili
tələbin azlığı və aqrar sektorda təsərrüfat subyektlərinin əksəriyyətinin az gəlirli
olması daxili investisiyalann artımına mənfi təsir edən amillərdir. Çünki tələbin
azlığı, investisiya qoymaqla, istehsal olunan məhsullann artımı gələcəkdə satış
problemini meydana çıxanr. Tələbin az olması şəraitində bazarlarda, xüsusilə aqrar
sektorda formalaşan qiymətlər istehsala çəkilən xərcləri ödəmir, istehsalçılann gəliri
az olur. Deməli, daxili tələbin stimullaşdıniması istehsalın genişləndirilməsinə və
gəlirlərin artmasına səbəb ola bulər. Bunun üçün də əhalinin gəlirlərinin, onlann
alıcılıq qabiliyyətinin və dövlət idarəetmə orqanlanmn ev təsərrüfatlarma göstərdiyi
xidmətlərin həcminin yüksəldilməsi istiqamətində işlər davam etdirilməlidir.
Azərbaycanda aşağı tələbin formalaşmasma əhalinin pul vəsaitlərini yığmağa
meylli olması və gəlirlərin investisiyaya çevirmək stimulunun olmaması da təsir
etmişdir. Ona görə də Azərbaycan istehlakçılan üçün Öz pul vəsaitlərinin müəyyən
hissəsinin sonraya saxlamaq və ya ticarətdə və əmanətlərdə yerləşdirmək daha
sərfəlidir ki, bu da əhalinin pul gəlirlərinin xərclənməsində öz əksini tapır. İndiki
vəzi>yəti yaxşılaşdırmaq üçün depozit və kredit faiz dərəcələrinin dövlət maraqlanm
da nəzərə almaqla müəyyənləşdirmək vacibdir. Pul-kredit siyasətinin yumşaldılması
yaşayış evlərinin tikintisinə, alınmasma və satılmasına yönəldilən krediti əhəmiyyətli
dərəcədə artura bilər. Bu da öz növbəsində investisiya mallan (binalar, inşaat
maşınları, tikinti materiallan) bazannda yüksəlişə səbəb olar və daxili tələbi artırar.
İnvestisiya bazanmn inkişafı isə emal sənayesində və aqrar sahələrdə
modernləşdirmə işlərinin apanimasmı sürətləndirər, onlann davamlı renta- belli
işləmələri üçün şərait yaradar. Deyilənləri yekunlaşdıraraq, qeyd etmək lazımdır ki,
müstəqilliyin ilk illərində ölkədə açıq iqtisadi sistemin
110
qurulması siyasətinin həyata keçirilməsi, fəal dövlət tənzimlənməsindən imtina
edilməsi və iqtisadiyyatın tamamilə liberallaşdınlması bəzi uyğun- suzluqlara gətirib
çıxarmışdır. Belə ki, istehsalın sahə və regional səviyyədə diversifikasiykası
ləngimiş, pul kütləsinə tələb və təklif arasında natarazlıq yaranmış, daxili bazann
ödəməqabiliyyətli tələbi təklifdən geri qalmış, gəlirlərin 75 faizdən çoxu
kompaniyalann sərəncamında qalmış, iş qüvvəsinə tələb və təklif arasında
uyğunsuzluq meydana çıxmış, investisiyalann sahələr arasında bazar mexanizmləri
vasitəsi ilə axım baş verməmiş, istehlak bazannı təmin edən sahələrdə (xalq istehlakı
mallan istehsalı, investisiya təyinatlı mallar, maşınqayırma, aqrar sektor) daxili təklif
daxili tələbi təmin edə bilməmiş, mal və xidmət bazannda inhisarçılıq və haqsız
rəqabət mövcud olmuşdur. Bu da investisiya mallanna tələbatın artmasım ləngidir,
deməli, bütünlükdə ölkə üzrə məcmu tələbi məhdudlaşdınr. Hüquqi və fiziki
şəxslərin gəlirlərinin qənaət şəklində toplanan hissəsi investisiyaya kifayət qədər
transformasiya edilmir. Bu da daxili istehsalın artımım ləngidir, deməli, gəlirlər
azalır, tələb azalır. Qiymətli kağızlar bazan əlverişli olmalıdır ki, əhalinin pul yığımı
investisiyaya çevrilsin.
İnkişaif etmiş ölkələrin təcrübəsi göstərir ki, tələb və təklifin
tənzimlənməsində təkcə bazar və onun qanunlan kifayət, etmir. Dövlət rəqabət
mühiti yaratmalıdır ki, tələb və,təklif bazar mexanizmi işləyə bilsin. Bəzi alimlər
təklif edirlər ki, məşğulluğu, krediti və pul kütləsini idarə etmək vasitəsi ilə tələbi
tənzimləmək lazımdır. Digərləri vergi və investisiya siyasətində dəyişiklik etmək
yolu ilə təklifin tənzimlənməsini tövsiyyə edirlər.
Qarşılıqlı borclann artımının qarşısmın aimması, ödənişlər prosesinin
normalaşdınlması məcmu tələbin artmasına müsbət təsir edə bilər. Qarşılıqlı
borclann real səviyyəyə çatdıniması kompaniyalann balansinın yaxşılaş- dınlmasmı
və investisiyalann müəyyən səviyyəyə qədər artınimasım sti- mullaşdua bilər.
Taraz iqtisadiyyatda artıq istehsal gücləri, artıq məhsullar, resurslann
tətbiqində gərginlik olmamalıdır. Tarazlıq o deməkdir ki, istehsalın ümumi srtukturu
istehlakın strukturuna uyğunlaşdınimışdır. Bazar tarazlığımn şərti bütün əsas
bazarlarda tələb və təklifin tarazlığımn olmasıdır. İqtisadi nəzəriyyə və praktika belə
bir tarazlığm əldə edilməsini inkişaf etmiş bazar iqti- sadiyyatmın formalaşması kimi
qiymətləndirir.
Keynsin fikrincə, makro səviyyədə tarazlığı təmin etmək üçün bazarın daxili
mexanizmi yoxdur. Bu prosesdə dövlətin iştirakı zəruridir. Yığımla investisiya, pula
tələblə təklif arasında tarazlıq təmin edilməlidir. Əgər pul təklifi azalırsa, kredit
şərtləri sərtləşdirilir, faiz dərəcəsi artınlu*. Bu gün Azərbaycanda pul bazannda belə
bir natarazlıq yaranmışdır.
111