Əli̇salam Bağirov SƏNSİz yaşaya biLMƏRƏM
Yüklə 2,64 Kb. Pdf görüntüsü
|
94 gizli saxladım. Ona görə də biz Parisdə yaşamaq üçün yeni otaqlar tutmalıyıq ki, Senti bizim də onunla bir şəhərdə yaşa mağımızdan xəbərsiz olsun. Əlbəttə ki, yaşadığımız otaqların o qədər də dəbdəbəli olubolmamasının fərqi yoxdur. Hər nə cür olsa da yəqin ki, onlar yaşadığımız monastır şəraitindən yaxşı olacaqdır. Təki, biz Sentinin də yaşadığı Paris şəhərində yaşayaq. Ax bilsən, Şeyda, Senti üçün necə qəribsəmişəm, onu necə görmək istəyirəm? Bu dəqiqə öz ömür payımın hamısını onunla bir sevgili kimi qarşılaşacağım bir anlıq görüş üçün verərdim. Şeyda onun daxilində baş qaldıran həyəcanları bir qədər sakitləşdirmək üçün dedi: – Özünüzü o qədər də darıxdırmayın, xanımım. Yenidən Parisə köçməyiniz artıq qərara alınmışdır. Parisdə isə yəqin ki, Sentini görə biləcəyinizə ümid bəsləyə bilərsiniz. Şeydanın dediyi bu sözlərdən sonra Frida öz daxili nara hatlığının bir qədər azaldığını hiss etdi. Doğrudan da, insa na ümid verə biləcək bir söz demək, onu son ümiddən də məhrum edəcək qədər əkstəsirə malikdir. Bu Frida üçün artıq izaha ehtiyacı olmayan bir mövcudluq kimi aydın idi. Odur ki, o, daxilən öz gələcəyinə bir qədər inam hissi yaran mış vəziyyətdə, əvvəlkindən xeyli gümrah səslə dedi: – Elə isə artıq bizi dəhşətə gətirən bu monastır şəraitindən getmək lazımdır. Onsuz da özümüzlə heç nə gətirməmişik. Yalnız buradan çıxmaq üçün imkan gözləmək lazımdır ki, monaxlar xəbər tutmasınlar. Çətini bərk qaçan atları olan bir kareta tapmaqdır. Bütün bu işləri gördükdən sonra Paris bizi yenidən öz qoynuna alacaqdır. Parisə gedəcəklərindən ruhlanmış Şeyda: – Baş üstə, xa nımım, bizim üçün lazım olan heç bir imkanı əldən burax marıq – deyə dilləndi. Öz qara örpəyinə bürünmüş qaranlıq 95 payız gecəsində qotazlı sinəbəndləri olan qoşa atlı bir kare ta irəliləyirdi. Sanki onlar hansı bir vahiməli məkandansa sürətlə uzaqlaşmağa çalışırdılar. Kareta iki nəfər qara çarşab lı qadını və qabarlı əlində tutduğu qamçı ilə atları vurmağa heyfsilənən sürücünün müşayiəti ilə hərəkət edirdi. Getdikləri istiqamətdən təyin etmək olardı ki, onların yolu Parisədir. FƏSİL 9 Paris şəhəri. Səhərdir. Günəşin odlu nəfəsindən hava ya vaşyavaş ilıqlaşmağa və öz hərarətini artırmağa başlayır. Bütün canlılar daha bir gündüzün ilk gəlişini duymaqdadır lar. Arabir ağacların budaqlarında atılıbdüşərək cikkildəşən sərçələr də sanki səhərin açılmasına olan öz sevinclərini bu vasitə ilə bildirməyə çalışırdılar. Hərdənbir ağacların budaq larından qopub düşən onsuz da azalmış yarpaqlar öz ixtiyar sız hərəkətləriylə insanı özünə cəlb edərək elə bil ki, payız fəsli də qurtarmaq üzrədir ha deyirdilər. Təbiətdə baş verən dəyişikliklər payızın anbaan qışla əvəz olunmasına zəmin ya radırdı. Günəşin hərarətindən bir balaca üz qabığı ilıqlaşmış torpağın vəziyyətindən istifadə edən qarışqalar da öz lazımi işlərini görməkdəydilər. Onlar cərgə ilə tələsətələsə hərəkət edərək, nəyi isə öz xeyli təhlükəsiz yuvalarına daşıyırdılar, nəyi isə özləri üçün qış ehtiyatı etməyə çalışırdılar. Fridayla Şeyda da təbiətin belə bir vəziyyətini kirayə etdikləri öz yeni mənzillərində qarşılayırdılar. Onların üç otaqdan ibarət olan mənzillərini kiçik, lakin qəşəng bir bağça əhatə edirdi. Ümumiyyətlə, mətbəxdən, yataq və qonaq ota ğından ibarət olan mənzillərini onlar çox da çətinlik çəkmədən həmişə səhmanlı saxlaya bilərdilər. Bu mənzil Fridagilin sadə 96 yaşayışını asanlıqla təmin edə bilərdi. Şəhərin o qədər də diqqəti cəlb edən hissəsində yerləşməyən bu mənzil onların ürəyincə və daha əlverişli bir mövqedə idi. Frida yalnız özü istəsəydi şəhəri gəzməyə gedərdi. Əgər o bunu istəməsəydi belə bir yaşayış üçün, şərait üçün onun imkanı var idi. Çün ki onlara lazım olan hər cürə bazarlığı Şeyda edirdi, bütün ev işlərini də o görürdü. Xanımıyla onun arasında rəfiqəlik münasibəti olsa da, hər halda o bu evdə xidmətçi rolunu oy nayırdı və ona görə də öz vəzifəsini dəqiq və dürüst yerinə yetirirdi. Nə isə Frida ilə Şeyda belə bir vəziyyətdə yaşayırdı lar. Deyəsən belə bir şəraitdən onlar heç də narahat deyildilər. Səhər naharını etdikdən sonra Frida ilə Şeyda bağçaya düşdülər. Səhərin təmiz havası onlara yeni ruh verirdi. Paris şəhəri Frida üçün daha cəlbedici və gözəl idi. Çünki onun yo lunda canını qurban verməyə hazır olduğu, həsrətini çəkdiyi Senti bu şəhərdə yaşayırdı. O bunu bütün varlığı ilə duyurdu və Paris ona öz doğma anası qədər şirin görünürdü. Nə isə… Öz daxili həyəcanlarını bu bağçanı seyr etməklə bir qədər sakitləşdirən Frida Şeydanı səslədi: – Şeyda, bu da bizim həsrətindən alışıbyandığımız Paris şəhəri. Elə bil bu şəhərə gəlişimlə bir daha tapa bilməyəcəyimə ümid bəslədiyim nəyi isə tapmışam. Elə bil ki, köksümə sığma yan, daimi narahat hisslərlə döyünən ürəyim bir qədər rahat lanmış, bir qədər sakitləşmişdir. İnsanın öz daxili hisslərinin ağlını çaşdıra biləcəyindən acınacaqlı vəziyyət yoxdur. Belə bir vəziyyətə mən də monastır şəraitində yaxınlaşmışdım. Artıq bura gələndən vəziyyət bir xeyli yaxşılığa doğru dəyişmişdir. Bu, pak bir vücud kimi, mənim üçün də xoşdur. Təbiət məni zərif bir çiçək kimi yaratmış, cəmiyyət isə pak bir məxluq kimi yetişdirmişdir. Əvvəllər həyatın bu qədər enişliyoxuşlu yol larının olacağını xəyalıma belə gətirməzdim. Bilməzdim ki, Yüklə 2,64 Kb. Dostları ilə paylaş:
|